Eigenlijk begin ik met best wat tegenzin aan deze blog. Mijn week was niet zo fijn en het maakt me verdrietig om er zo bewust bij stil te moeten staan. Aan de andere kant is het ook wel goed; het doet me beseffen dat het me beter lukt om voor mezelf te zorgen dan toen ik nog een eetstoornis had. Wil je weten hoe ik dat doe? Lees dan snel verder...

Wat vond je moeilijk deze week?

Ik zal maar direct met de deur in huis vallen; mijn relatie is uit. Vorige week zaterdag heb ik dat besproken met mijn (nu ex-)vriendin. Hoewel het meer vanuit haar kwam, zie ik ook wel in dat het op dit moment eigenlijk niet anders kan. Zo voelt het in ieder geval. Mijn week werd dan ook overheerst door verdriet, vermoeidheid, twijfel, boosheid, angst en ook een soort lamgeslagen gevoel. 

Concentreren op werk is lastig en ook mijzelf ergens toe zetten wanneer ik vrij ben, is een hele opgave. Eigenlijk heb ik alle momenten waarop ik geen afspraken had op de bank gelegen. De serie 'The Bridge' is op dit moment 80% van mijn tijdverdrijf. Ik ben erg moe en het kijken van een serie is een manier om niet na te hoeven denken en niet bewust te hoeven zijn van alle nare gevoelens die ik ervaar. Ergens voelt het een beetje als vluchten, maar aan de andere kant mag dat misschien ook wel even. De periode die hieraan vooraf is gegaan was erg intensief en emotioneel, dus het is niet gek dat ik even tijd nodig heb om bij te komen. Dat probeer ik in ieder geval tegen mezelf te zeggen als ik weer een hele ochtend/middag/dag tv heb gekeken. Ik probeer het mezelf op die manier niet te erg kwalijk te nemen dat het even niet lukt om iets te gaan doen. 

Hoe heb je goed voor jezelf gezorgd deze week?

Deze periode moet ik meer mijn best doen om voor mezelf te zorgen. Als ik me goed voel, gaat dat eigenlijk een beetje vanzelf, maar nu is het soms wel een opgave. Ik ben me ervan bewust dat ik niet goed in mijn vel zit en heb dan voor mijzelf de regel: als zorgen voor mijzelf mentaal niet gaat, probeer het dan in ieder geval fysiek. Daarmee bedoel ik dus dat ik in ieder geval goed voor mijn lichaam probeer te zorgen. Dat doe ik door direct te douchen en te ontbijten als ik uit bed kom, regelmatig en redelijk gezond te eten en genoeg te slapen.

Daarnaast ga ik naar alle afspraken die ik heb staan en probeer ik niks af te zeggen, ook al zie ik er heel erg tegenop. Hoe rot ik me ook voel, ik merk dat ik me eigenlijk altijd beter voel als ik even uit huis en onder de mensen ben geweest. Soms lukt het mij niet om mezelf daartoe te zetten als ik niet 'moet', maar daarom zijn afspraken juist een fijne stok achter de deur. Ook sta ik het mezelf toe om bij die afspraken niet te doen alsof ik vrolijk ben en alsof alles goed gaat. 

Verder probeer ik contact te blijven zoeken met mensen. Ik bel mijn moeder bijna dagelijks. Ik app vrienden als ik me niet zo goed voel en probeer met ze af te spreken. Bij vrienden zeg ik dan niet eens altijd dat ik me niet goed voel. Het hebben van contact over koetjes en kalfjes, of gewoon samen een film kijken, kan al heel fijn zijn en ervoor zorgen dat ik me even op iets anders kan focussen dan mijn relatie. 

Wat vond je leuk deze week?

Ondanks alle ellende heb ik ook nog best wat leuke dingen gedaan deze week ;-). Zo heb ik me recent aangemeld bij een zwemvereniging. Ik zwom vroeger altijd heel veel en wilde het graag weer oppakken. Het bevalt me erg goed! De mensen zijn aardig, ik leer veel nieuwe dingen en ik merk dat het mij helpt om mijn hoofd leeg te maken. 

Verder heb ik mij ook aangemeld als vrijwilliger bij het Fringe festival. Misschien ken je het wel; het is een theaterfestival in Amsterdam waar ruimte wordt geboden aan jonge, experimentele makers. Ik vind het een super tof initiatief! Ik wilde graag wat meer voor mezelf gaan doen en ook weer in contact komen met de theaterwereld, dus dit leek me een mooie ingang. Woensdag had ik de bijeenkomst waar alles over het vrijwilligerswerk werd uitgelegd. Dit was een van de dagen waarop ik de hele dag op de bank lag. Ik zag er dan ook enorm tegenop om uit huis te gaan en mensen te zien. Ik ben blij dat ik mezelf er toch toe heb gezet. Zoals ik ook al in het begin van mijn blog schreef; het deed me uiteindelijk heel erg goed. Het was leuk en gezellig. Ik heb toffe mensen ontmoet en ben ook gewoon weg gegaan toen ik er geen zin meer in had. 

Als laatste ben ik, net als in mijn vorige plog, erg dankbaar voor mijn vrienden. Het blijft me toch verbazen hoe ze voor mij klaar staan, hun hulp aanbieden, uit zichzelf naar me toe komen en voor mij zorgen. 

Hoe had deze week eruit gezien als je een eetstoornis had gehad?

Ik weet zeker dat als ik nu nog een eetstoornis zou hebben, ik flink had teruggegrepen op het eten. Waarschijnlijk vele pogingen tot afvallen die zich af hadden gewisseld met eetbuien. Ik merk dat ik me door alles onzekerder voel dan normaal. Dat ik mezelf minder mooi vind en een beetje viezig en opgeblazen voel. Nu lukt het daar niet te veel aandacht aan te geven en het te relativeren, maar als ik nog een eetstoornis had gehad was dat een stuk lastiger geweest. 

Ook had ik niet geweten hoe ik over mijn gevoelens had moeten praten. Hulp zoeken bij vrienden en mijn moeder was ook een flinke uitdaging geweest, denk ik. Op dit soort momenten, wanneer het even lastig is in het leven, realiseer ik mij wel des te meer dat hersteld ben van mijn eetstoornis. Ik heb mezelf veel andere manieren aangeleerd en heb mijn eetstoornis niet meer nodig om met nare gevoelens en gebeurtenissen om te gaan.

Proud of ...

Tja.. Waar ben ik trots op? Ik denk toch wel op de manier hoe mijn vriendin en ik allebei met de situatie omgaan. Ook ben ik trots op hoe we blijven praten en er alles aan doen om zo respectvol en eerlijk mogelijk naar elkaar te zijn. Dat is mij erg veel waard. We hebben allebei onze dingen waar we aan moeten werken en dat gaat nu niet samen, maar we houden ondanks alles nog wel heel erg veel van elkaar.