Ploggen: De ups en downs van Hannah

 

Ik ben van nature een behoorlijk emotioneel persoon en mijn gevoel kan daardoor zelfs binnen een dag meerdere keren van flink 'up' naar 'down' gaan. Soms is dat heel vermoeiend, maar inmiddels ben ik het ook wel een beetje gewend en hoort het ook bij mij. Voor niemand is het leven altijd leuk. Wanneer je op de minder fijne momenten weet dat je niet de enige bent, kan dit soms troost bieden. Daarnaast is het genieten van kleine dingen iets wat ik heb moeten leren. Daarom deel ik graag mijn ups en downs van de afgelopen week met jullie.

♥ Up

Maandag werk ik altijd de hele dag voor Proud. Ik was het weekend bij mijn vriendin geweest, dus ging 's ochtends naar huis, omdat ik daar rustig kan werken. Ik had eigenlijk niet zo'n zin om bij mijn vriendin weg te gaan, maar toen ik thuis kwam stond deze prachtige bos bloemen op mij te wachten! Voor het weekend waren ze nog helemaal in de knop en opeens waren ze prachtig vol en kleurrijk. Ik kan daar zo gelukkig van worden. Dit was een fijne verrassing om mijn dag mee te beginnen. Ik vind het heerlijk om mooie bloemen in huis te hebben, iedere keer als ik ze dan zie staan word ik er weer blij van. 

Sinds twee weken ben ik weer begonnen met hockeytraining. Na de winterstop heb ik daar meestal wel weer zin in, maar dit keer heb ik de hele winter weinig gedaan aan sport. Hierdoor zag ik er voor de verandering best tegenop. Ik was bang om te merken dat mijn conditie achteruit was gegaan en dat ik niks meer met die bal kon. Tegen mijn verwachtingen in viel het mee! Ik kon nog prima meekomen. Deze maandag hadden we een oefenwedstrijd en we hebben zelfs met 5-1 gewonnen! 

♥ Down

Sinds mijn vriendin een burn-out heeft slaapt ze vaak slecht. Dit is ontzettend vervelend voor haar en het zorgt er ook voor dat we samen slecht slapen. Inmiddels hebben we allebei een extra 'bed' thuis, zodat we niet meer in één bed hoeven te slapen als dat niet gaat. Afgelopen dinsdagavond sliep mijn vriendin bij mij en zij sliep op het luchtbed wat ik in mijn kamer heb. Het is net een logeer feestje van vroeger. Ondanks dat we niet in één bed sliepen, heb ik geen oog dicht gedaan. Ik weet niet hoe het kwam, maar het lukte gewoon niet.

Bij mij gaat dat vaak van kwaad tot erger; doordat ik niet kan slapen raak ik in paniek, waardoor ik natuurlijk nog minder snel in slaap val. Ik ben dan bang voor de volgende dag, dat ik het allemaal niet aankan omdat ik zo moe ben. Ik had hierdoor de hele nacht een soort zenuwachtig gevoel in mijn buik wat maakte dat ik gespannen was. Vaak val ik tegen de ochtend pas in slaap en dat was nu weer zo. Ik word voor mijn gevoel na eindelijk lekker te slapen na een half uur alweer wakker, waardoor ik  boos en geïrriteerd ben. Niet het beste begin van de dag... 

♥ Up

Woensdag was ik een jaar samen met mijn vriendin! Ik had die nacht ook nog eens goed geslapen dus dat was al fijn. 's Ochtends stonden we vroeg op, omdat mijn vriendin een leuk restaurantje had gevonden waar ze mij mee naar toe wilde nemen om te ontbijten. We hadden een ontbijtje om te delen en dat was super lekker! 's Avonds was de beurt aan mij; ik had al een paar maanden terug gereserveerd bij 'Pasta e Basta'. Dit is een bijzonder, Italiaans restaurant waar de bediening zingt! Klinkt misschien een beetje gek, maar ze zijn echt enorm goed en het is daardoor een heel speciale avond. Het was vooral fijn om zo'n speciaal dagje te hebben met mijn vriendin, gewoon, midden in de week. 

♥ Up

Zaterdag deed ik samen met een paar vriendinnen mee aan de Women's march in Amsterdam! Op vrijdag was het nationale vrouwendag dus daar sloot de Women's march mooi op aan. Het startte op de Dam, maar wij begonnen met een kleinere groep wat eerder op het Beursplein. Omdat begin maart bekend werd gemaakt dat ivf behandelingen voor lesbische en alleenstaande vrouwen niet meer vergoed wordt, wilde een aantal organisaties in Amsterdam hier extra aandacht voor vragen. Omdat ik zelf op vrouwen val vind ik het belangrijk om dit soort geluiden te steunen.

Met deze groep sloten wij ons later aan bij de grote march op de dam. Ik moet zeggen dat ik het geheel wel een beetje rommelig vond, omdat er veel verschillende initiatieven bij elkaar waren. Dit had als insteek dat alle onderdrukking met elkaar verbonden is en dat we er met een march als deze staan voor elkaar. Dat is wel een krachtige gedachte waar ik mij in kan vinden en uiteindelijk was het ook ontzettend tof om onderdeel te zijn van zo'n groot geheel. Er waren veel vrouwen, maar ook mannen met mooie spandoeken en leuzen en ik ben trots dat ik hierbij heb kunnen zijn. 

♥ Down

Zondagmiddag ging ik naar mijn vriendin met het idee dat we 's avonds samen zouden zijn. Er was ook een feestje wat georganiseerd was door een vriendin van ons, maar ik had er geen energie voor en dacht eigenlijk dat mijn vriendin er ook geen zin in had. Met deze gedachte verheugde ik mij op een avondje thuis, samen met haar. Toen ik eenmaal bij haar was vertelde ze dat zij er over nadacht om wel naar het feestje te gaan. Op het moment dat ze dat zei vond ik dat niet erg. Ik besloot voor mijzelf dat ik echt niet wilde, maar toen zij de knoop doorhakte en zei dat ze wel zou gaan, sloeg mijn stemming om. Van het een op het andere moment werd ik verdrietig en voelde mij verlaten. Ik wist dat dit niet realistisch was maar toch lukte het niet om het gevoel te veranderen.

Ik herkende dit van mijzelf en wilde mij helemaal niet zo voelen. Ik wilde dat ik oprecht tegen haar kon zeggen dat ik het leuk voor haar vond als ze zou gaan en het haar niet kwalijk nemen. Toch had ik dat gevoel wel. Opeens gebeurde er van alles in mij. Ik was teleurgesteld in haar, dat ze niet voor mij koos en ik was ook boos op mijzelf omdat ik dat dacht. Daarbij was ook nog bang om iets te missen als ik niet naar het feestje zou gaan en wilde ik mijn vriendinnen die het feestje hadden georganiseerd niet teleurstellen. Ik zat helemaal vast en wist niet wat ik moest doen of hoe ik moest reageren.

Anders dan vroeger lukte het om niet op slot te gaan en te blijven praten. Dit was voor mijn vriendin ook fijn en op haar beurt deed zij haar best door niet boos te worden op de situatie en er uit weg te lopen. Uiteindelijk hebben we een heel goed en fijn gesprek gehad waarin ik heel eerlijk naar haar durfde te zijn.  

Uiteindelijk was het best een neutraal en zelfs overwegend positieve week! Ook wel eens fijn en rustig. De afsluiting op zondag was pittig, maar ik ben er goed uitgekomen door te blijven praten en open te zijn naar mijn vriendin en ook mijzelf. Dit is voor mij een bijzonder moment geweest waarop ik opnieuw heb ervaren dat patronen die er al jaren inzitten, toch kunnen veranderen. Langzaam, maar zeker, met veel kwetsbaarheid en tranen, kom je toch weer stapjes vooruit. 

Hoe was jouw week?  

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

- - Maandag 11 maart 2019 19:09
Ah die slaapproblemen ken ik zo! Echt niets hielp (en soms nog steeds niet). Ik vertel je denk ik niets nieuws, maar die paniek is waarschijnlijk het gene wat maakt dat je zo lang wakker ligt als dat je wakker ligt en de clue zit hem echt in acceptatie en dat die paniek weggaat. Maar hoe doe je dat? Wat mij nog wel eens wil helpen is ocean waves (en dan zon 11 uur lange versie zonder reclame) opzetten en me visualiseren dat ik op het strand ligt. Dat maakt me rustig en het luisteren leidt mijn aandacht af van het denken! Voor iedereen werkt natuurlijk iets anders, maar misschien heb je er iets aan!
Anoniem - Dinsdag 12 maart 2019 15:43
Fijn dat we dit stukje van jouw leven mogen zien, Hannah! Dank je wel, ook voor de herkenbare momenten. Mijn huidige therapie is gericht op omgaan met moeilijke situaties en het is zo helpend om te zien dat jij precies doet wat ik leer in bepaalde situaties (gevoel verlating uitspreken, bijvoorbeeld). Ik vind dergelijke herkenning ook in andere plogs van jou ook terug. Bedankt daarvoor!