Soms zijn het de kleine dingen die iets groots verbergen. Wanneer iemand voorkruipt in de rij bij de supermarkt en je er iets van wilt zeggen, maar het niet durft. Wanneer je klasgenoot of collega een idee voorstelt waar jij niet achter staat, maar je er toch in meegaat. Of die keer dat je tante per se op visite wilde komen, maar je niet durfde te zeggen dat je alleen wilde zijn. Misschien gebeurt dit je vaak, vaker dan je je nu realiseert. Waar komt dit toch vandaan? En misschien nog belangrijker: hoe verander je dit? Hoe leer je voor jezelf opkomen?

Voor jezelf opkomen is niet makkelijk. Zeker wanneer je moeite hebt om jezelf te accepteren zoals je bent. Ik vond - en vind nu nog steeds wel eens - het lastig om mijn mening kenbaar te maken. Ik vond het veel te eng wanneer de aandacht op mij gericht was, bang dat ik iets fout zou doen of iets raars zou zeggen. Dat is een heel onveilig en overheersend gevoel en kan je tegenhouden om echt achter je mening te staan. Daarom, als aanvulling op de blog Tips om voor jezelf op te komen van Irene, nóg meer meer tips om voor jezelf op te komen.

Inzicht en gerichte actie

Jezelf begrijpen 

Dit is de eerste stap. Als je wat meer inzicht krijgt, zal het makkelijker zijn om gerichter actie te kunnen ondernemen. Dan hoeft die actie misschien niet eens een concrete verandering teweeg te brengen, maar het inzicht alleen al kan je misschien wat milder naar jezelf laten kijken op die momenten waardoor het (hopelijk) wat minder groots kan voelen.

Vergeet hierbij vooral ook niet dat er geen vast protocol bestaat. Nu kan het zo zijn dat jij als persoon al een stuk terughoudender bent. Dan is het waarschijnlijk niet realistisch om te verwachten dat je ineens vurig voor jezelf op gaat komen. Het is veel waardevoller om te onderzoeken wat echt bij jou past en dat kan er voor jou heel anders uitzien dan voor iemand anders in je omgeving. En beide opties zijn goed. 

Choose your battles 

Al vaker schreef ik over het belang van het stellen van grenzen. 'Nee' is een krachtig woord, zeker als je het goed kunt gebruiken. Het stellen van grenzen raakt vaak veel meer dan zomaar dat ene, krachtige woordje. In sommige situaties kan het bijvoorbeeld gaan om dat gebrek aan zelfacceptatie, het gevoel dat je er mag zijn.

Even terug naar het voorkruip moment in de supermarkt. Op de momenten dat ik me onzeker voelde, zelf dat plekje in deze wereld aan het onderzoeken was, kon dit me meer raken dan nu. Nu kan ik zoiets makkelijker laten gaan. Ik vind het niet meer belangrijk om hier mijn energie aan te verspillen. Destijds kon ik me hier echt over opwinden. Misschien omdat dit juist een thema is dat voor mij speelde op dat moment en dat ik hierdoor eerder in dat meeslepende gevoel verstrikt raakte. 

Daarnaast kan het idee dat je zelf (tot op zekere hoogte) invloed hebt op bepaalde dingen je sterken. Soms gebeuren dingen waar je geen invloed op hebt. Waar je echter wél invloed op hebt, is de manier waarop jij hiermee omgaat. 

Denk hierbij aan gedachten als:

• Kies ik ervoor om dit toe te staan? Laat ik haar voorgaan?
• Of kies ik ervoor om er iets van te zeggen? "Ik stond hier eerder."

Vaak gaat het maken van deze (snelle) keuze gepaard met een zekere mate van prioriteren. Is dit belangrijk genoeg om voor op te staan? Of laat je het gaan? Is het je tijd en energie waard, of kun je je beter op iets anders richten? 

Je bent niet onbeschoft 

Soms kan een begrenzing voelen als een persoonlijke aanval, maar assertief zijn en anderen respecteren kunnen prima naast elkaar bestaan. Wanneer het jou lukt om op een rustige manier voor jezelf op te komen, waarin je ook ruimte kunt laten voor iemands reactie, is dit juist heel krachtig en een teken van het zetten van gezonde grenzen is. Je mag een afspraak afzeggen zonder hier een schuldgevoel bij te ervaren. Wat mij vaak helpt in dit soort situaties is bedenken dat de reactie die dit teweeg brengt bij de ander veelzeggender is dan jouw begrenzing. Het is dan ook de kunst om dát gevoel (die boosheid of teleurstelling) bij de tegenpartij te laten. 

Je mag ergens voor staan, je mag iemand zijn

Ik vond het, en vind nog steeds, soms best lastig om écht te staan voor wat ik vind en denk. Het gevoel dat jij net zo van waarde bent als ieder ander, dat jouw plekje in deze wereld van even groot belang is. Iets waar jij net zoveel recht op hebt. Dat hoef je niet te verdienen. Wil je hier meer over lezen? In deze blog vertel ik hoe het gebrek aan zelfacceptatie bij mij onder andere tot uiting kwam.

Vergeet dus, in dit misschien wel complexe proces, vooral niet dat jij er mag zijn, precies zoals je bent. Jouw mening doet ertoe. Je mag ergens iets van vinden en dit kenbaar maken. Zeker wanneer het jou verderhelpt of anders tegenwerkt, is het enorm krachtig om voor jezelf op te komen. Ik hoop dat je het op die manier ook kunt benaderen. Dat je het kunt zien als aanvullend avontuur en dat het je zal lukken om jezelf die vrijheid hierin te gunnen. 

Wat helpt jou om voor jezelf op te komen?

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.