Volgens mij is het in eetstoornisland al een beetje algemeen bekend dat je niet per se heel mager hoeft te zijn om een eetstoornis te hebben. De meeste mensen met een eetstoornis hebben een normaal gewicht. Je ziet dus niet aan hen dat zij lijden aan een eetstoornis. Ik was zelf ook zo’n geval. Ik had een gezond gewicht en zag er normaal uit. Niemand die aan mij zou kunnen zien dat ik heel ziek was. Ik vond mezelf ook niet ziek. Ik was niet mager, dus ik had geen eetstoornis.

Ik ben eigenlijk alleen aan het begin van mijn eetstoornis echt dun geweest. In die tijd viel ik af, maar ik was bij lange na niet extreem mager. Mensen om mij heen vonden mij wel dunner, maar er was niet meteen een reden om alarm te slaan. Het kon nog wel en dat vond ik zelf ook. Daarom ging ik ook door met waar ik mee bezig was. Ik was nog niet dun genoeg.

Uiteindelijk zijn mensen te weten gekomen dat ik zo met eten aan het rommelen was en totaal niet lekker in mijn vel zat. Dit vond ik moeilijk, omdat ik het idee had dat alles een beetje overdreven werd. De term eetstoornis werd genoemd en dat vond ik eigenlijk wel een interessant onderwerp. Ik wilde heel graag een eetstoornis, want dan zou ik tenminste dun zijn. Ik had hier alleen niet in de gaten dat ik die eetstoornis eigenlijk al had…

Ik kreeg hulp voor mijn ‘eetstoornis’, maar ik kon die hulp niet serieus nemen. Ik moest eerst nog ernstig ondergewicht krijgen. Daarna pas zou ik de hulp mogen ontvangen. Dat ernstig ondergewicht heb ik alleen nooit gekregen. Ik heb wel een hoop pogingen gedaan om ondergewicht te krijgen, maar het lukte me gewoon niet.

Ik haatte mezelf hierom. Ik vond het verschrikkelijk dat ik eetbuien had en dat ik mezelf niet kon controleren. Ik kotste mezelf uit. Ik had de stempel eetstoornis wel gekregen, maar het voelde niet als een echte eetstoornis. Boulimia telde in mijn ogen niet als eetstoornis. De eetstoornis NAO al helemaal niet. Ik zou pas meetellen als ik anorexia zou hebben.

Ik wilde dat mensen aan me zagen dat ik eigenlijk heel ziek was. Iemand met anorexia ziet er heel ziek uit en krijgt hierdoor aandacht. Ik wilde dat ook. Er ziek uitzien vanwege een eetstoornis gaf mij toch een soort apart gevoel van trots zijn. Je had dan in ieder geval nog wat bereikt. Bij anorexia werd ook altijd gezegd dat het de meest dodelijke psychische ziekte was. Kwam ik aan met mijn boulimia. Het zieke is dat ik ook een dodelijke ziekte wilde hebben zonder dat ik me besefte dat ik dat al had. Op dat moment dacht ik daar alleen anders over. Met boulimia ben je dus niet zo ziek en valt het allemaal wel mee. Je bent niet zo mager, je hebt niet zo snel last van alle gevolgen dat ondergewicht met zich meebrengt. Het valt wel mee. Je hoeft geen hulp.

Ik weet dat ik niet de enige ben die zo denkt. Ik lees ook vaak op het forum dat er meer meiden zijn die vinden dat het bij hen wel meevalt of dat ze geen eetstoornis hebben, omdat ze geen extreem ondergewicht hebben. Ik snap het zo goed, omdat ik zelf ook zo dacht. Ik weet ook dat de woorden die ik teruggeef niet bijzonder veel indruk zullen maken. Het zet wellicht aan het denken, maar de eerstvolgende keer dat jij een dunner iemand ziet, denk je weer: Zie je wel, ik heb geen eetstoornis want ik ben niet dun.

Ik ben blij dat er al wel een hoop over dit onderwerp geschreven is. Ik ben niet de eerste op de site die schrijft dat je niet mager hoeft te zijn om een eetstoornis te hebben. Ook ben ik blij met de documentaire ‘Mij niet gezien’ waarin het gaat over onzichtbare eetstoornissen. Toch is dit voor mijn gevoel niet voldoende, omdat er nog steeds wordt gedacht dat je mager moet zijn om een eetstoornis te hebben. Dat vind ik heel erg.

Ik heb een ernstige eetstoornis gehad en ben heel ziek geweest. Ik leidde geen normaal, gezond leven en was diepongelukkig. En dat allemaal met een gezond gewicht. Ik ben blij dat ik mijn eetstoornis uiteindelijk serieus ben gaan nemen. Heel eerlijk gezegd weet ik niet of ik er anders nu nog was geweest. Alles wat ik in die tijd heb gedaan was ontzettend slecht voor mijn gezondheid. Probeer dat alsjeblieft ook te onthouden. Elke eetstoornis is slecht voor je gezondheid en alleen daarom al ernstig. Neem jezelf alsjeblieft serieus voordat het te laat is.

Fotografie: Lau Lau Chan & Sophiad