Ik kijk mezelf strak aan in de spiegel. Mijn ogen en mond lijken op de jouwe. Ik kijk langer en ik zie overeenkomsten in mijn lach, mijn gezichtsuitdrukkingen en mijn mimiek. Ik wil soms vergeten waar ik vandaan kom, maar dat gaat niet zomaar...

Farah is sinds 2021 gastblogger bij Proud2Bme. Ze blogt onder andere over haar ervaringen met eergerelateerd geweld, trauma's, opgroeien in een instelling als minderjarige en hoe ze contact heeft verbroken met haar familie. Je vindt al haar blogs via de tag 'Farah blogt'.

Ik heb veel van jou gekregen en je hebt mij tegelijkertijd veel afgenomen. Vandaag word ik er extra mee geconfronteerd. Papa ik mis je. Niet specifiek jou - hoe gemeen het ook klinkt - maar het feit dat ik iemand oprecht met liefde mijn vader kan noemen. Vaderdag is een dag die ik daarom graag oversla, maar dat kan niet. Hetzelfde als dat ik moeilijk nooit in de spiegel kan kijken om de overeenkomsten te negeren. Ik zal het moeten accepteren.

Bron foto

Toen ik jonger was, pakte ik altijd heel erg uit voor Vaderdag. Ik vocht voor een beetje bevestiging en liefde. Ik wilde een lach zien op zijn gezicht, want die miste ik vaak. De laatste jaren liep de situatie thuis steeds meer uit de hand. Hij was niet ‘de liefste vader van de wereld’. Op de basisschool werd het standaard op knutselwerkjes gezet, maar het was niet zo. Cadeaus werden steeds onpersoonlijker en een formaliteit. De avond voor Vaderdag hadden we nog ruzie. Ik klapte dicht en hij werd agressief. Ik kleedde mij de ochtend van Vaderdag om en zag littekens die ik graag maskeerde. Toen ik jonger was deed ik mijn best om hem blij te maken, maar later deed ik enkel mijn best om hem niet bozer te maken.

Inmiddels ben ik al twee jaar uit huis en heb ik afstand genomen van mijn gehele familie. Ik dacht weg te zijn en complete vrijheid te ervaren, maar dit viel ergens toch tegen. Op dagen zoals deze word je vaak even extra geconfronteerd. Ik kan de loyaliteit die ik richting mijn vader voel niet loslaten en betrap mezelf er regelmatig op dat ik mij zelfs schuldig voel. Ik wil hem geen pijn doen, maar hij deed mij wel pijn en ik wil zo graag ‘gewoon’ een vader die van mij houdt. Eerder schreef ik 'Ik ben liever in de eetstoorniskliniek dan thuis' en ook daaruit bleek dat het voor mij thuis niet uit te houden was.

Ik heb heel lang in dubio gezeten over of ik een cadeau moest opsturen of dat ik de dag volledig moest negeren. Niks opsturen voelde niet goed voor mij, want dat maakte het echt officieel. Ik heb toch een cadeau opgestuurd, omdat ik nog steeds hoop houd dat hij op een dag gaat zien dat ik een vader nodig heb. Het is onpersoonlijk en zonder kaartje, maar het is er wel. Hij mag weten dat ik aan hem denk. Of hij het verdient weet ik niet, maar ik weet wel dat dit voor mij het beste voelt nu.

Het verleden accepteren is deel van het opbouwen van een mooie toekomst. Ik kan niet doorgaan en achterom blijven kijken met een wrok. Ik blijf hoop houden, want misschien gaat hij ooit inzien dat ik niet zomaar weg ben gegaan. Ik schreef een andere blog waarin ik uitlegde waarom ik koos voor een leven zonder mijn familie. De afgelopen weken waren heel erg gek en mooi tegelijkertijd, want ik praatte na twee jaar weer met wat gezinsleden en inmiddels ook met mijn vader. Het is erg oppervlakkig en perspectief in contact is er nog niet. Mijn lichaam spant nog compleet aan als ik een berichtje krijg op mijn telefoon of als ik gebeld word; bang dat mijn vader nu weer boos wordt. Ik begin echter wel te denken dat er verbetering in gaat komen. Misschien hadden we beide tijd nodig om te reflecteren. Ik had toen ik net uit huis was een gedicht geschreven en ik dacht heilig dat ik mijn familie nooit meer zou spreken of zien:

Blood is thicker than water
It is what has been told everyday.
It is what I started absorbing,
And what I believed was true.

In fact it is,
And I cannot say that science is not true,
But I can say that it feels different;
My opinion may differ between the lines.

Blood may be thicker,
But is that a good thing?
Is water not sufficient,
To let life flow from what I feel within.

You can read between the lines,
And ignore my feelings too,
But reading it and ignoring
Mixes water with the blood.

Blood becomes thinner
When honour comes into the game,
And all of the sudden I transform:
I become water to you.

Blood is thicker than water,
And since I’m water now too:
I flow with the great ocean
Nowhere near you.

Hoewel ik nu wel weer oppervlakkig met hem praat, betekent dit niks voor mijn toekomst. Mijn vader is de man geweest die mij het meeste heeft geschaad, terwijl het bij hem juist een veilige haven moest zijn. Ik probeer het langzaam maar wel te accepteren. Ik ben echter wel heel blij dat ik nu een oppervlakkig contact heb, want zo kan ik ook met mijn kleine zusje spreken. Als er iets is waar ik mijn vader dankbaar voor ben, is dat wel het feit dat hij vijf kinderen gekregen heeft. Ik houd van mijn zussen en broer en ik ben blij dat zij er zijn. Vandaag vier ik het feit dat ik hen weer kan spreken. Vandaag vier ik dat ik de liefste zussen en broer heb, want dat is een geschenk waar ik enorm dankbaar voor ben. Mijn ogen en mond veranderen mijn gezichtsuitdrukking en er komt een lach tevoorschijn: misschien lijk ik op hen en zij op mij en kan ik mijn vader enkel bedanken dat zij er zijn.

Meer blogs over het thema 'vader(dag)' kun je hier vinden. 

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.