Met je eetstoornis op Instagram

 

Vandaag de dag is het in eetstoornisland heel normaal om een recovery account op Instagram te hebben. Met hun recovery account delen duizenden meiden hoe het met hen gaat. Dit doen ze door middel van foto’s met daaronder vaak een stukje tekst. Het doel hiervan is lotgenotencontact. Het is een manier om met meiden in soortgelijke situaties in contact te komen en elkaar te steunen in de strijd tegen de eetstoornis. Aan de ene kant vind ik dit hartstikke goed, maar ik denk dat er ook een keerzijde aan zit.

Ik begrijp heel goed dat het superfijn is om met lotgenoten contact te hebben en op die manier steun te vinden bij elkaar. Mensen om jou heen in het dagelijks leven hebben geen eetstoornis en weten daarom ook niet welke worsteling jij dat in dag uit doormaakt. De meiden op Instagram weten dat wel. Zij zitten tenslotte in hetzelfde schuitje. Ik begrijp daarom heel goed dat je daar onwijs veel steun uit haalt. In de tijd dat ik een eetstoornis had, bestond Instagram nog niet. Ik zocht toen ook lotgenotencontact en begon daarom een blog. Daarom snap ik ook goed hoe fijn die steun kan zijn.

instagram

Ondanks dat ik begrijp waarom meiden met een eetstoornis zo actief zijn op Instagram schrik ik er af en toe ook van. Ik schrik van wat ik allemaal voorbij zie komen. Ik vind het vrij heftig om te zien met welk gemak er soms dingen worden geplaatst. Ik zie extreem magere meisjes met sondes in hun neus, ik lees over gedwongen opnames, meisjes die in de separeer moeten, meisjes die dood willen en ik lees over daadwerkelijke zelfmoordpogingen. Elke keer weer breekt mijn hart als ik het zie. Ik vind het moeilijk te bevatten waarom zulke mooie, jonge meisjes zichzelf zulke dingen aan willen doen. Daarnaast vind ik het ook moeilijk te bevatten waarom zoiets op Instagram wordt gezet…

Ik weet dat veel meiden denken dat ze geen toekomst hebben en dat ze voor altijd in de ellende van de eetstoornis blijven. Ik heb zelf ook zo gedacht, maar ik ben ook weer het bewijs dat het beter kan worden. Een eetstoornis hoef je niet voor altijd te hebben. Het leven heeft meer te bieden en dat geldt ook zeker voor jou. Toch weet ik dat dit ontzettend lastig voor te stellen is als je midden in deze nare ziekte zit.

Ik wil nu niet als een suffe doos klinken, maar ik zou je wel graag willen waarschuwen. Wat er allemaal geplaatst wordt, is nogal wat. Het zijn echt heftige, super persoonlijke dingen. Het nadeel van zoiets plaatsen op het internet is dat je gewoon niet weet wie het te zien krijgt. Wil je echt dat allerlei wildvreemde mensen zien dat jij vandaag niet gegeten hebt en dat je morgen gedwongen wordt opgenomen?

Voor veel meiden met een eetstoornis staat het echte leven stil. Dat besef ik me maar al te goed, want mijn leven heeft ook stilgestaan. Ik vraag me alleen af of jouw echte leven niet langer stil zal blijven staan door jouw leven in de virtuele wereld. Zoals ik al zei heb ik een blog bijgehouden waar ik bijna dagelijks een update plaatste over hoe het met me ging. Ik dacht dat dit helpend was, maar dat was het totaal niet. Ik kreeg wel steunende reacties, maar daar lette ik niet helemaal op. Ik vergeleek mezelf vooral met meiden van andere blogs. Bovendien voelde ik me ook haast schuldig als ik een keer plaatste dat het goed met me ging, omdat het met de rest nog zo slecht ging. Het was een soort zieke jaloezie. Ergens wilde ik namelijk dat het ook zo slecht met me ging. Toen ik dan ook écht beter wilde worden van mijn eetstoornis heb ik deze blog ook verwijderd.

We weten allemaal dat een eetstoornis de enige ziekte is waarbij meiden zich met elkaar vergelijken. Ook het voeren van een onderlinge concurrentiestrijd is niet gek in eetstoornisland. Wie is het ziekste meisje? Wie krijgt daardoor ook de meeste aandacht? Wie is er het meest mager? Wie heeft er het minst gegeten?  

Op Instagram zie ik echt ontzettend heftige foto’s en teksten voorbijkomen. Nu schrik ik hiervan en zie ik het niet meer als trigger. Als ik nog een eetstoornis zou hebben, dan zou het me wel enorm triggeren. Ik zou dan meteen die strijd voelen. Ook zou ik me een aansteller voelen en had ik nog minder zin om te vechten tegen de eetstoornis. Iedereen was toch zieker dan ik, dus waarom dan vechten? Zo nodig was het blijkbaar niet.

Recovery staat natuurlijk voor herstel dus de recovery community is er om kracht te vinden om te herstellen van de eetstoornis. Het gekke is dat er in mijn ogen alleen weinig echte recovery plaatsvindt (dit geldt natuurlijk niet voor iedereen). Volgens mij is het meer een bron van triggers dan dat het helpend is.

instagram

Ik vraag me daarom af hoe gezond Instagram is als je herstellende bent van een eetstoornis. Hoe gezond is het om dagelijks foto’s te posten van je eten en daar reacties op te ontvangen? Hoe gezond is het om op Instagram te zetten dat je een zelfmoordpoging heb gedaan, maar dat je deze ‘jammer genoeg’ hebt overleefd? Hoe gezond is het om op Instagram te zetten dat je gedwongen wordt opgenomen?

De recovery community is een manier om aandacht te krijgen. Dit klinkt negatief, maar dat hoeft het natuurlijk niet per se te zijn. Die aandacht is fijn. Het is fijn als mensen zeggen dat ze zich zorgen om je maken als je een foto plaatst waarin overduidelijk te zien is hoe mager je bent. Het is fijn als mensen daar interesse in je tonen. Maar stiekem is het ook wel fijn als je ziet dat jij minder en gezonder hebt gegeten dan de ander. Helpend als je beter wilt worden? Nee, niet echt.

Ik denk dat het veel belangrijker is om die aandacht in de echte wereld te krijgen dan in de wereld van Instagram. Als jij niks meer plaatst, zullen er ook geen reacties meer op jou komen. Als jij jouw account verwijdert, verwijder je daarmee ook meteen een hoop ‘vrienden’. Mensen in het echte leven om jou heen kan je niet zo makkelijk verwijderen. Deze mensen zullen er altijd voor jou zijn. Ik denk dat het daarom veel belangrijker is dat je steun gaat vinden bij mensen in het echte leven. Uiteindelijk betekende het ook veel meer voor mij als mensen in mijn omgeving tegen mijn zeiden dat ik goed bezig was dan de meiden die ik via het internet kende. Mijn ‘vriendinnen’ uit de onlinewereld hadden ook allemaal een eetstoornis en door die concurrentiestrijd nam ik hun reacties niet helemaal serieus.

Daarbij zijn de mensen op Instagram er niet bij als jij voor een moeilijk moment staat. Als jij iets plaatst, dan duurt het even voordat er reactie op komt en in de tussentijd had je al een hoop foute dingen kunnen doen. De mensen in het echte leven om jou heen zijn er op zulk soort momenten veel sneller. Ook laten juist die mensen zien hoe een normaal, gezond en eetstoornisvrij leven eruitziet. Ik denk dat je veel beter een voorbeeld aan hen kan nemen dan aan alle meiden op Instagram die dagelijks eetfoto’s plaatsen. Het echte leven vindt buiten Instagram plaats. Niet óp Instagram.

Mocht je het leuk vinden om op Instagram echt inspirerende accounts te willen volgen, dan zou je deze toe kunnen voegen:
1. @recoverywarriors
Op het account van Recovery Warriors vind je inspirerende quotes die jou zouden kunnen helpen bij het herstel. 

2. @soulpawsrecovery
Soul Paws Recover Project richt zit op eetstoornisherstel door mens en dier met elkaar te verbinden. Als je van dieren houdt, dan is dit account zeker een aanrader om te volgen.

3. @chr1stharrison
Op dit account vind je inspirerende quotes over intuïtief eten. 

4. @drcolleenreichmann
Dr. Colleen Reichmann is een klinisch psycholoog en plaatst op haar account inspirerende citaten om meiden en vrouwen te bekrachtigen. 

5. @neda
NEDA plaatst helpende, bemoedigende berichten voor als je wilt herstellen van de eetstoornis.

Hoe kijk jij aan tegen de recovery community?

Fotografie: BK, Gato & byronv2

 

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Odette - Dinsdag 6 juni 2017 13:11
Ik vind de recovery community op insta ook dubbel. Het kan een steun zijn, maar het trekt je ook meer de zieke wereld in en ik moet zeggen dat ik helemaal niet schrik van heftige berichten omdat ik zo gewend ben dat dit 'normaal' is.. inderdaad wel een trigger omdat je jezelf er toch mee gaat vergelijken.
Nadine - Dinsdag 6 juni 2017 13:19
Love yourself nutrion is ook een aanrader!
M - Dinsdag 6 juni 2017 14:15
Ik heb alle accounts gevolgd, je hebt verschillende kanten van instagram, je hebt de oprechte recovery kant maar je hebt ook de ziekelijke kant die meestal veel groter is
*** - Dinsdag 6 juni 2017 14:18
Ik heb zelf ook een recovery account op IG. Kan alleen maar zeggen: je bepaalt zelf welke mensen je volgt. Er zijn ook heel wat (vaak iets oudere) meiden of jonge vrouwen op IG die hier wel op een motiverende en verstandige manier mee omgaan.
Ik denk dat niet iedereen zich bewust is van de gevolgen van dingen online zetten. Als je dat wel bent, lijkt het me logisch dat je er geen 'extreme' foto's of boodschappen op gooit.
Van dat vergelijken met mensen die zieker zijn heb ik zelf geen last. Integendeel. Maar ik snap dat anderen het hiermee moeilijker hebben. 'k Denk dat als je dit opmerkt bij jezelf, dit iets is waar je aan kan werken. Want uiteindelijk kan je ook buiten IG hetzelfde meemaken.
Gabi - Woensdag 7 juni 2017 15:22
Precies dit!!!!!! Xx
xxxm - Dinsdag 6 juni 2017 14:19
Toevallig heb ik vanochtend al dit soort accounts ontvolgd, omdat ik merkte dat ik er niet gelukkiger van werd. Ik wil graag aan mezelf werken en gelukkiger worden en dat lukt niet als ik die accounts blijf volgen.
Fiona - Dinsdag 6 juni 2017 14:19
Wat fijn, die suggesties voor accounts op het eind! :) Ik kende ze nog niet. Goeie blog weer!
Loes - Dinsdag 6 juni 2017 14:44
Dankjewel wel Danique!! Weer zo waar!
Dit is iets waar ik me zo aan irriteer momenteel!!!!
Ik ga dit artikel zeker sturen naar een aantal meiden, want er wordt inderdaad vooral gedeeld wat slecht gaat voor de aandacht.
Dat het vele ogen mag openen en mensen eerlijk naar hun account kijken.

Anoniem - Dinsdag 6 juni 2017 14:54
IK kijk er niet naar..ik zelf deed nooit zo'n dingen.
Want ik vind dat veel mensen teveel te koop lopen met hun "ziekte" en soms zelf te trots zijn er op.
Ik kan me bedenken dat mensen steun zoeken bij elkaar...maar ook verkeerde aandacht , net als hier op het forum, mensen zoeken vaak bevestiging bij hun foto van hun maaltijd, maar...moet dat? Moet je echt van iemand anders horen dat het teveel of te weinig is? We weten het immers allemaal heel goed zelf.

Het is dubbel voor sommige werkt het maar ik denk dat het ook een enorme trigger kan zijn.
LeRose - Dinsdag 6 juni 2017 15:17
Ik kijk zelf naar bodypositivity accounts en natural models. Dat helpt al. En als ik merk dat een meisje alleen maar negatieve dingen plaatst dan ontvolg ik ze.
Ik deel zelf niet dagelijks mijn eten, soms een keer eten soms een keer een mooie quote. Soms een levensles over het ideaalbeeld.
Maar ik plaats ook niet dagelijks wat. Je kan trouwens ook je account op privé zetten.
Zodat niet iedereen ziet wat je post.
S. - Dinsdag 6 juni 2017 15:57
Ik vis de echt motiverende accounts eruit en die volg ik. Die zijn vergelijkbaar met die accounts die in het artikel staan.
Nina - Dinsdag 6 juni 2017 16:19
Wat je schrijft is zo waar!! Ik heb zelf ook een recovery account en ontvolg iedereen die mij op wat voor manier dan ook triggerd. Het is gewoon totaal niet helpend om te zien hoe weinig anderen eten, hoe vaak ze zijn opgenomen, hoeveel zelfmoord pogingen ze hebben gedaan etc. Sommige meiden geven mij het gevoel dat ze hier ook echt trots op zijn. Hoe ziek... Gelukkig zijn er ook fijne accounts die mij heel erg steunen en motiveren!! 💗
Jade - Dinsdag 6 juni 2017 17:32
Vind deze Blog wel nogal negatief over de community, zelf ik heb ik ook een recovery account, je kiest zelf wel wie je toevoegd, voeg je mensen toe waarvan je weet dat ze je gaan triggeren dan ben je enkel maar zelf bezig jezelf in een slechte situatie te duwen, je kiest zelf wie je volgt, als je hier goed mee om gaat dan kan insta zéker een goeie invloed hebben, zonder de mensen die ik ken van op insta en hun reacties en spontane berichten etc, zou ik mee heel erg alleen voelen, je kunt met je vriendinnen namelijk niet echt praten over wat er nou in je omgaat als je eet, op insta Kun je dit dan wel met lotgenoten delen, tips vragen aan mensen die al wat verder zitten etc. Vond deze blog nogal afbrekend naar de community toe, zitten er veel triggers op insta? Ja. Maar nogmaals, je kiest zelf we je gaat volgen en wie niet xoxo
natuurkind - Dinsdag 6 juni 2017 17:59
Ik volge en had een tijdje zo'n soort account maar niet voor lang want zodra ik wat meer ui mijn eetstoornis kwam merkte ik dat ik ook uit de eetstoornis wereld wilde, velen heb ik ontvolgd (behalve nieuwe vrienden die ik had gemaakt) en velen hebben mij ontvolgd omdat ik geen eten meer plaatste, en dat maakte het dat ik wel wat begon te twijfelen inderdaad. Hoe geopsedeerd door eten? Dat het enige wat je wilt zien is eten om je te kunnen vergelijken (goed en slecht)
... - Dinsdag 6 juni 2017 18:53
Instagram heeft, mede door de recovery community, bij mij 2x een terugval veroorzaakt. Ik ben nu een jaar van instagram af en het gaat stukken beter met me.
E. - Dinsdag 6 juni 2017 19:01
Hele goede blog!
Ik denk er net zo over; totaal niet helpend, maar dat zie je niet als je in je eetstoornis zit. Toen ik écht voor herstel ging vechten heb ik mijn instagram account verwijderd, en ik heb er nooit spijt van gehad!
Xx - Dinsdag 6 juni 2017 19:42
Hele goede blog! Ik heb nu ook geen recovery insta meer en vind het zo fijn. T was idd heel triggerend en heftig wat je allemaal voorbij kan zien komen. De echte wereld met echte vrienden is zoveel beter
Snoezel - Woensdag 7 juni 2017 00:48
Ik zit er zelf over te denken om te stoppen op Insta omdat ik merk dat ik nu ik terug aan het komen ben in het echte leven ik er niet goed mee om kan gaan. Ik wil vooruit en Instagram belemmert me.
Soofy - Woensdag 7 juni 2017 16:45
Goed verhaal! Ik ben het volledig met je eens. Instagram staat strak van de triggers en daar moet je maar net tegen kunnen! Je eetstoornis zal iig elke trigger aangrijpen om te blijven bestaan.
C - Woensdag 7 juni 2017 19:49
Ik heb zelf nooit op instagram gezeten totdat ik bodyposipanda en selfloveclubb tegen kwam. Het heeft me zoooo erg geholpen liever tegen mezelf te zijn en mijn lichaam minder "belangstelling" te geven (niet in de zin van verwaarlozing maar in de zin van- het leven is meer als alleen hoe je eruit ziet).
Erin - Donderdag 8 juni 2017 10:33
Ik vind het altijd zo kansloos als mensen zo'n recovery account maken, waarom ben je zo wanhopig voor aandacht? Echt sneu.
X - Zondag 11 februari 2018 21:34
Had zelf ook zo een account, maar op het moment dat ik 200 volgers had binnen enkele weken werd ik bijna bang. Ik was in het echt namelijk ook niet zo open tegenover mijn buitenwereld. Via zo een schermpje realiseerde ik mij niet wat voor informatie ik deelde met deze, voor mij onbekende, mensen. Ik ben ervan af en ik voel mij een soort van vrij. Ik hoef mij niet te verantwoorden als het eventjes slecht gaat en ik hoef mij niet te vergelijken met andere eetstoornispatienten als het goed gaat. Ik ben ik, mijn eetstoornis is niet minder erg omdat er toevallig een meisje krijsend in de separeer lag en ik niet. Het is oké om oké te zijn.