Stel je voor, je hebt een ongeluk gekregen en je bent daardoor in het ziekenhuis gekomen. Het eerste wat je doet is je telefoon pakken en een selfie maken. Raar toch? Meestal gebeurt dat niet. Dat is inderdaad niet normaal, maar toch zie ik het veel meisjes met een eetstoornis doen. Op Instagram zijn er veel meiden die graag willen laten zien hoe ziek ze zijn en voelen daardoor de druk om een foto van vroeger te posten om te laten zien dat ze een sonde hebben gehad, in het ziekenhuis hebben gelegen of dat ze heel mager zijn geweest, wat natuurlijk niet nodig is om een eetstoornis te hebben! Onthoud dat goed!

Ik weet nog dat in de tijd dat ik ook zo'n account had op Instagram, ik het best wel moeilijk vond om dat soort dingen te lezen en te zien omdat het een competitie leek te worden wie het dunste was. Als ik nu terugkijk op de tijd dat ik zo'n account had vind ik deze wereld best wel raar. Het is vaak toch dat mensen vragen of ze bijvoorbeeld genoeg hebben gegeten, maar dat ze weten dat een aantal van xxx calorieën voor een bepaalde maaltijd niet genoeg is. Ook denk ik dat het vaak een beetje bevestiging voor je eetstoornis vragen is. Mensen willen graag horen dat ze erg mager zijn en dat ze er zo ook uit zien op de foto's. Als je een gezond gewicht hebt is het dan ook normaal om te vragen of je er niet uitziet als een walvis?

bron foto

Als je in deze wereld zit heb je continue indrukken van eetstoornissen om je heen. Het is lastig om eenmaal uit die wereld te komen en om alle contacten te verbreken die je hebt gemaakt met die mensen. Ik vond dat ook heel moeilijk, maar ik heb nu wel geleerd dat het beter is dat ik geen nieuwe contacten maak met mensen met een eetstoornis, omdat vaak de enige connectie de eetstoornis is. Het zijn allemaal echt hele lieve, mooie mensen met een hart van goud, maar het houdt je waarschijnlijk ook in het wereldje en als je in dit wereldje blijft is de kans klein dat je beter wordt. Het helpt heel erg als je rond gezonde mensen zit met een gezonde kijk op het leven zodat je meer positieve sferen om je heen hebt. En nog belangrijker; gezonde gedachtes. Want als je met een eetstoornisvriendin in de bioscoop zit kijk je toch even of zij wel haar bak popcorn heeft opgegeten en of ze überhaupt iets heeft genomen.

Als je dan toch besluit om in deze wereld te blijven, omdat het veilig is of omdat je er toch nog steun uit haalt, wat ik ook begrijp omdat iedereen je wilt supporten. Dan zou ik proberen om je berichten toch een positieve twist te geven! Het is altijd leuk om iets positiefs te leren én daarbij leer je jezelf zo ook om steeds meer positief te denken. Misschien zou je voor jezelf, of als je dat zou willen delen, elke dag drie dingen opnoemen die goed gingen vandaag of waarom je vandaag hebt gelachen of zelfs misschien wat je vandaag goed hebt gedaan. Ja jíj! Want jij doet ook heel veel goede dingen! Ook al zie je het soms zelf niet. Je mag natuurlijk ook eerlijk zijn in je posts, daar is helemaal niks mis mee! Je leven is niet altijd perfect, maar dat is heel iets anders dan alleen maar zeggen dat je niks of weinig hebt gegeten.

Ook zou ik je adviseren om te blijven relativeren als je post. Vraag jezelf af: Zou ik het fijn vinden als ik deze hoeveelheid eten zou zien? Niemand vindt het fijn om een hele schamele maaltijd te zien in zijn timeline. Ook kan je zelf wel bedenken, ondanks dat je een eetstoornis hebt, dat een maaltijd van een cracker niet genoeg is als ontbijt. Ook kan je je afvragen of je post anderen helpt, of juist anderen negatief kan beïnvloeden. Zou het iemand helpen om een foto van een hele magere jij te zien met daaronder de tekst dat je eigenlijk wel weer terug zou willen?

Ben jij in een Instagram community zoals deze?
Helpt het jou of voel je je er alleen maar slechter door? Ben jij positief of ben jij negatief?