Er is al veel geschreven over emotie-eten, maar wat als het juist de emotie lijkt te zijn die ontbreekt waardoor de eetbuidrang op begint te spelen? Verveling, leegte, niet voelen; ik wist me er geen raad mee. Het voelde alsof die leegte mij definieerde en ik zelf dus die leegte was. Ik stelde niks voor. Ik was niets, niemand, niet belangrijk. Eetbui na eetbui heb ik geprobeerd iets op te vullen, iets te voelen, maar het was nooit genoeg. Sterker nog, na de extreme prikkels die mij voor korte duur vervulden, sloeg de leegte honderd keer zo hard toe. Maar dan met een vies en walgelijk laagje.

Mijn oordeel over leegte

In de blog 'Omgaan met leegte' schreef ik al eerder over hoeveel moeite ik had met het voelen van leegte. Leegte omdat ik me verveelde, geen inspiratie of energie had. Maar ook leegte als ik net een hele sterke emotie had gevoeld - positief of negatief - en weer terugkwam naar een wat neutralere emotie. Ook wanneer ik me niet goed kon concentreren - iets waar ik vanwege mijn ADHD best mee heb geworsteld - kon ik een bepaalde leegte, nutteloosheid en zinloosheid ervaren die ik dan volledig op mijzelf betrok. Ik ben leeg, ik ben nutteloos, ik ben zinloos. 

Met mijn eetstoornisherstel en de behandeling voor mijn ADHD hoopte ik deze leegte te kunnen voorkomen, het niet meer te hoeven voelen. In de blog 'Herstel was niet waar ik op hoopte' vertel ik hoe waar ik op hoopte en wat ik graag wilde misschien toch niet zo realistisch was. Ik kon de leegte niet altijd voorkomen, ik kan mijn ADHD niet wegmaken. Ik kan tools en hulpmiddelen vinden en inzetten om er beter mee om te leren gaan, maar ik krijg geen nieuw hoofd na mijn behandeling of herstel. Ik ga nooit 'perfect in balans' zijn - wat dat ook mag betekenen. Iets waar oud-redactielid Lotte een mooie blog over schreef: Wanneer vind ik balans?.

Die balans, de altijd goede gemoedstoestand, het perfecte; het bestaat niet. Je gaat het niet bereiken en dat is helemaal niet erg. Dat is juist helemaal oké. Nu moet jij het zelf nog oké gaan vinden. Daarin geloven. Natuurlijk ontwikkel je, verwerk je dingen, groei je in verschillende opzichten, kan je milder en zelfverzekerder worden. Maar een 'perfect mens' dat altijd in balans is? Nee. Negatieve en onzekere emoties en gedachten horen bij het leven. Op omdenken.nl vond ik de perfecte verwoording van wat ik eigenlijk wil zeggen: Bevrijding = een probleem hebben, maar er geen probleem van maken dat je een probleem hebt.

Als je het al een probleem wilt noemen, natuurlijk. Want is leegte zo erg? Is inspiratieloos zijn zo erg? Is verveling zo erg? Een neutrale stemming, een futloze dag, wat gebrek aan concentratie... Ik moet toegeven; in een wereld waarin we zo geconfronteerd worden met het presteren van anderen - waar alles zo snel gaat en alles maar meer, meer en meer lijkt te moeten - kan ik me voorstellen dat het zo kan voelen. Sterker nog, ik heb dat zelf zo gevoeld. Alsof ik niet voldeed als ik me even neutraler voelde, want de hele wereld lijkt constant op z'n top. Topcarrières, topfeestjes, topfoto's, topvrienden en zo verder. Dit is echter niet de realiteit. Het is wat een ander besluit te delen, vorm te gegeven en een norm te hoog om ooit te behalen. Je doet jezelf ermee tekort en pijn je daarmee te vergelijken.

Omgaan met eetbuidrang

De leegte accepteren en er niet over oordelen was voor mij een belangrijke sleutel in het herstellen van mijn eetstoornis en het afkomen van eetbuien. Het is lastig, want de eetbuien waren een gewoonte geworden. En je kan ook niet zomaar even besluiten dat je die leegte niet meer lastig vindt, dat is een proces dat tijd nodig heeft. Dat, terwijl eetbuidrang heel sterk aan je kan trekken. Die weg naar een eetbuivrij leven kan echt pittig lang zijn. Zelf heb ik er ook zo lang mee geworsteld. In de blog 'Steeds dezelfde fouten maken' vertel ik hoe het voelde alsof ik geen steek vooruit ging, omdat ik jaren last heb gehad van die eetbuien. Terwijl ik toch wel wist hoe het werkte?! Probeer jezelf echt die tijd te geven en mild te blijven. Dat betekent niet dat je het maar moet laten gebeuren, maar veroordeel jezelf er niet om. Het is nu eenmaal een langer proces.

Op Proud2Bme is veel geschreven over eetbuidrang, hoe je het uit kan zitten en over hoe je af kan komen van eetbuien. Een paar van die blogs zal ik hier delen, als houvast en om stappen te zetten tegen de eetbuien. Zoals de blog '10 tips tegen eetbuien' met tips voor de lange termijn, zoals investeren in jezelf en voldoende en regelmatig eten, maar ook tips op de korte termijn - als die drang ineens komt opzetten - zoals het uitstellen of vanuit je hoofd meer in je lijf te komen. Ook maakte ik samen met Daphne de video 'Eetbuidrang uitzitten; samen erdoorheen'. Een video die je elk moment kan opzetten, maar vooral ook wanneer je eetbuidrang (of andere drang) op voelt borrelen. Een video waarin we tips delen, maar we ook een half uur vullen met gezelligheid om je zinnen even te kunnen verzeten. Toch een eetbui gehad? Dat kan natuurlijk gebeuren. Het is niet fijn, maar het is niks om jezelf om af te straffen. Nee, zorg eerder goed voor jezelf. Dat heb je nodig! Daar kan de video 'Eetbui gehad, en nu?' je misschien een beetje bij helpen.

Leegte na eetstoornisherstel

In de blog 'Omgaan met leegte' benoemde iemand in de reacties juist leegte te voelen door en na eetstoornisherstel. Alsof de eetstoornis een stukje leegte achterliet waar maar moeilijk mee om te gaan is. Dat herken ik wel en ik schrijf erover in de blog 'Een koude, stille leegte'. Ook Daphne is bekend met deze gevoelens. Het is dus helemaal niet zo gek dat je hiermee worstelt. Daphne maakte hier een heel fijne en helpende video over: ProudPraat: Hersteld, en nu?. Worstel jij met de leegte die een eetstoornis achter kan laten of ben je daar bang voor? Bekijk dan zeker deze video. We steunen je graag!

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.