Vroeger had ik altijd direct mijn mening klaar en oordeelde snel over de mensen die ik zag of sprak. In die tijd had ik ook helemaal niet door dat ik mensen hierdoor veel te snel veroordeelde. Ik wist alles beter en was ervan overtuigd dat mijn mening de juiste was. 'Ik was gewoon eerlijk en kwam voor mijn mening uit, zo ben ik nu eenmaal', zo zag ik dat. Inmiddels jaren later besef ik me dat ik alles helemaal niet beter wist en dat veel van mijn meningen en oordelen over anderen voortkwamen uit mijn eigen negatieve zelfbeeld en onzekerheid.

Ik oordeelde vroeger snel over of ik iemand aardig, stom, suf of dom vond en kon heel snel bepalen of iets een bepaalde organisatie goed of slecht vond werken. Van positieve feedback was in die tijd trouwens nauwelijks sprake. Hoeveel moeite ikzelf ook had met het ontvangen van kritiek en feedback, ik had altijd kritiek op anderen. Het was altijd iets negatiefs en ik wist het altijd beter. Nou ja, bijna altijd ;) Veelvuldig kwam ik hierdoor in conflicten en meningsverschillen terecht. Iets waar ik helemaal niet tegen kon, want door mijn onzekerheid wilde ik niets liever dan aardig gevonden worden.

Mijn negatieve zelfbeeld en onzekerheid strookte geheel niet met de manier waarop ik mijzelf uitte. Regelmatig zie ik dit nu ook terug op Proud2Bme. Sommige (uiterst onzekere!) mensen reageren enkel negatief op blogs. Ze komen alleen met kritiek of dingen die beter zouden moeten. Om de haverklap hebben ze een aanmerking op de organisatie achter het forum van Proud2Bme en ga zo maar door... De meesten realiseren zich niet dat achter iedere blog en achter iedere organisatie zoals Proud2bme mensen met een hart, met gevoel zitten. Mensen zoals jij en ik.

Natuurlijk realiseer ik me maar al te goed dat achter al die negatieve reacties van mensen hier op Proud2Bme het merendeel onzekerheid en minderwaardigheid schuil gaat... en soms wellicht ook jaloezie. (Natuurlijk zijn er ook gewoon terechte kritische reacties, dat ontkent ik niet hoor!) Dat mag, daar heb ik begrip voor. Ik weet alleen nu hoe zonde het is om pas jaren later erachter te komen dat al mijn negativiteit richting andere mensen en dingen regelmatig niet terecht is geweest. Ik vind het jammer dat ik me pas zo laat besef dat heel veel van die kritiek te maken heeft met mijn eigen onzekerheid. Nu pas kan ik er namelijk aan werken en dat is iets wat ik liever veel eerder had gedaan. Waarom? Omdat het me veel conflicten en negativiteit had bespaard. Het had ervoor gezorgd dat ik een stuk positiever in het leven had gestaan. Ik realiseerde me te weinig dat iedereen net als ik een mens is die er het beste van probeert te maken in dit leven.

Ook in therapie zat ik mezelf hiermee in de weg. Ik had voortdurend kritiek om de manier van werken binnen de diverse instanties. Ik had soms best wel een punt hoor, maar wat maakte dat uit? Ik was in de naïeve veronderstelling dat ik met mijn kritiek de organisatie wel even kon veranderen... Dom, want ik kwam daar om hulp te krijgen niet om hulp te geven. Daar zaten die medewerkers bovendien helemaal niet op te wachten. Gevolg: ik focuste me op andere zaken dan mijn problemen en werkte aan niets.

Nog steeds is het een valkuil van me om me in plaats van op mezelf te richten, op alles en iedereen om mij heen te richten. Dat is immers veel makkelijker. Tekortkomingen van anderen onder ogen zien en benoemen is een stuk makkelijker dan bewust bezig te zijn met die van jezelf en die veranderen. Oh en denk nu niet dat ik altijd zo positief was over mezelf, zeker niet! Maar daar dacht ik nauwelijks over na, wellicht omdat dit veel te pijnlijk en negatief was. Door de fouten van anderen te benoemen, werden mijn fouten iets minder erg en zo hield ik mezelf staande.

Ik doe nu iedere dag mijn best om niet negatief te spreken over anderen. Om in ieder geval met nuance te praten, als ik praat over anderen. Ik doe mijn best om niet te snel te oordelen en ook naar positieve punten te kijken. En bovenal ben ik een stuk meer naar mezelf durven gaan kijken, heel eng, want hierdoor heb ik ook veel verkeerde keuzes van mezelf ontdekt... Maar wel heel waardevol en leerzaam voor de toekomst.