Ik wil de zomer overslaan

 

De zomer. Het was het seizoen van verstoppen, dagen overslaan en smoesjes. Smoesjes hoe ik onder al die leuke barbeques, strandfeestjes en terrasjes uit kon komen. Wanneer het eerste warme weekend al in aantocht was en het bij iedereen begon te kriebelen, raakte ik al in de stress over hoe ik dat weekend door moest komen. Warm weer zorgde meteen voor een akelig gevoel, een onveilig gevoel, een somber gevoel. Ik ben altijd een ontzettende koukleum geweest en toch associeerde ik lekker weer helemaal niet met fijne momenten. 

Jarenlang dacht ik er niet eens over na om mijn badpak of bikini ergens mee naartoe te nemen. Al mocht het veertig graden worden, ik trok het toch niet aan. Niet als er niet altijd een slobbertrui en lange broek overheen mocht. De confrontatie met mijn lichaam zorgde er op dat soort momenten voor dat ik er helemaal niet meer bij was. Alles ging langs mij heen en het enige wat ik nog voelde was mijn eigen lichaam. Ik kon mijzelf er niet van afleiden en ik kon nergens meer van genieten. Gewoon mijn trui aanhouden was voor mij de enige manier om dat moment gemakkelijk door te komen en toch mee te kunnen doen. 

Het waren de warmste dagen waarbij ik de hele dag binnen zat met de gordijnen dicht. Ik sprak nooit overdag af op het strand, maar pas ‘s avonds, als het minder gek was om iets langs aan te hebben en het toch al wat donkerder was. Het warme weer zorgde voor een plakkerig gevoel die mij nog dikker en viezer liet voelen. Wat anderen ook van mij zouden vinden, ik wilde mij niet zo walgelijk voelen. Doordat ik bijna elke situatie en gelegenheid eng vond, bouwde de spanning zich elke dag weer op. Spanning die leidde tot nog veel meer eetbuien en nog veel meer braken. De hele dag door, verstopt achter mijn gordijnen. Waar ik pas ’s avonds weer achter vandaan durfde te komen.

Ik voelde de druk om elk jaar weer de zomer van mijn leven te moeten hebben. Niet omdat iemand dat mij vertelde, maar omdat ik altijd het idee had dat dit voor anderen wel de realiteit was. De zomer was voor velen een aaneenschakeling van ultieme geluksmomentjes en ik kreeg het niet eens voor elkaar om met korte mouwen te lopen. Het was een druk die ik mijzelf oplegde en omdat ik totaal voorbij ging aan wat ik écht nodig had, werd de stress alleen maar erger. 

Alleen maar gefocust op er goed uit willen zien in een t-shirt of een korte broek. Mij goed willen voelen in een hemdje of een rokje. De enige manier hoe ik daar probeerde te komen was door het eten, niet-eten en het braken. Alle onzekerheid die ik voelde en alle oordelen die elke zomer weer klaar had staan tegenover mijn eigen lichaam, ging ik te lijf met mijn eetstoornis. Dat was het enige wapen dat ik had tegen dit soort gedachtes en gevoelens. Des te groter was het gevecht gedurende deze maanden, want op deze manier ging ik dit natuurlijk nooit winnen. 

Ik leek wel gek. Alsof de zomer alleen geslaagd is als ik mij goed heb gevoeld in een korte broek? Als ik mij vrij genoeg heb gevoeld om mijn vest uit te trekken op het terras? Heb ik dan pas echt meegedaan? Wat een bekrompen en kortzichtige zomer zou dat eigenlijk zijn. Natuurlijk, ik wilde mij goed voelen in mijn lichaam en er niet constant door beperkt worden, maar zo lang ik daar nog niet was moest er voor mij toch ook iets te halen zijn uit die warme dagen? 

Hoe naar en walgelijk ik mijn eigen lichaam ook vond, ik was altijd de enige die hiermee bezig was. Niemand zag wat ik zag en als ik bij een barbecue aankwam was het gewoon: “Hey Daph, leuk dat je er bent!” Misschien moest ik daar gewoon genoegen mee nemen, voor nu. Genoegen nemen met het idee dat het oke is om ergens te zijn en deel te nemen, zonder te bulken van het zelfvertrouwen. Mijzelf omringen met mensen die het fijn vonden als ik er was, met of zonder coltrui. Gewoon om mij. 

Wanneer je mensen om je heen verzamelt die jou een positief gevoel geven, het beste met jou voor hebben en geen oordeel klaar hebben over hoe jij eruit ziet, word het ook iets makkelijker om je eigen oordeel over jezelf even te laten voor wat het is. Natuurlijk krijg je het niet meteen veranderd, maar realiseer je dat dit voor anderen totaal niet aan de orde is. Die onzekerheid en onvolmaaktheden bepalen niet of jij mag genieten. Dat is geen voorwaarde voor fijne, zomerse momenten. 

Echt ontdekken waar ik blij van werd en een goed gevoel van kreeg, buiten mijn lichaam om. Dat heeft mijn zomers langzaamaan iets dragelijker gemaakt. Mijn beeld en gevoel over mijn lichaam kon ik niet meteen veranderen, maar ik kon wel leren dat ik daar niet op kon vertrouwen. Dus iets waar ik niet op kon vertrouwen, mocht ook niet langer een spelbreker zijn bij alle dingen die ik stiekem wel wilde ondernemen. Hoe liever je voor jezelf durft te zijn in deze periode, hoe groter de kans dat je echt leuke herinneringen kunt maken. Herinneringen waarbij je waarschijnlijk niet zult denken aan hoe je eruit zag of wat je over je lichaam dacht, wat dat heeft er geen seconde toe gedaan. 

Na een paar jaar besefte ik mij pas hoe belachelijk het is om op zomervakantie te gaan zonder badkleding. Het is zeker niet zo dat ik nergens meer onzeker over ben. Maar als ik moest wachten met genieten tot ik helemaal tevreden was, ben ik bang dat ik daar mijn hele leven over had moeten doen. Het kost tijd om al die onzekerheden die de zomer met zich mee kan brengen, los te kunnen laten. Maar laat het je er niet van weerhouden om de dingen te doen die jou leuk lijken, die misschien juist een fijne afleiding kunnen zijn in een moeilijke tijd. Ook jij verdient die fijne momenten en neem de tijd om te leren om daar weer van te kunnen genieten. Je hebt het jezelf zo lang ontzegt.

Deze zomer is van jou om van te genieten, op jouw manier. Probeer je niet gek te laten maken door alle feestjes en gelegenheden waar je op best aan mee zou moeten doen. Het is jouw leven, jouw zomer. Als jij alleen maar doet wat voor jou goed voelt, heb je nooit iets gemist.

Hoe ga jij om met de zomer?

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Girlll - Donderdag 19 april 2018 13:28
Goede blog en wow daf, deze foto's zijn zo ontzettend mooi! Wat ben je toch knap
S. - Donderdag 19 april 2018 13:46
O bah, zomer. Ik vind het vandaag (en gisteren) alweer veel te warm. En dan nog al die geluiden van de buren, die vieze geuren van barbecues, het feit dat het me veel te lang licht is, dat het 's nachts veel te warm is om te slapen... Nee, doe mij de winter maar.
starchild - Donderdag 19 april 2018 15:44
precies dit. En van de warmte niet weten wat je aan moet. Nee, voor mij ook de winter graag.
egel - Donderdag 19 april 2018 13:57
Jij bent zo'n knappe! Wat een mooie foto's. Een fotomodel!
Sofie - Donderdag 19 april 2018 14:47
De zomer is juist het allerleukste seizoen!
Van de winter en de kou word ik alleen maar somber :(
Geef mij maar altijd zomer en lekker warm!!
Zeevrucht - Donderdag 19 april 2018 15:23
Vind ik ook Sofie! Geef mij maar de zomer maar. Lekker op een terrasje zitten met vrienden en een glas speciaalbier of wijn. En weg met anderen die zeggen dat je geen alcohol mag vanwege die dikke buik. Laat mij maar genieten van het weer.
Ylette - Donderdag 19 april 2018 15:24
Sinds m’n eetstoornis ben ik veel meer een winter mens. Puur om me te kunnen verstoppen in dikke oversized truien. Vooral nu ik voor het eerst in 10 jaar op gezond gewicht zit vindt ik de zomer erg moeilijk.
Soesje - Donderdag 19 april 2018 15:44
wat een eerlijke blog, dankje

ik vind het soms nog wel moeilijk om met de gewichtstoename die ik altijd in de zomer heb om te gaan, ik hou altijd heel veel vocht vast
verder kan ik wel echt weer genieten van het mooie weer en zon, ik voel me vrijer in de zomer omdat ik minder kleidng aan hoef, het is wat minder strak
boulimia meisje - Donderdag 19 april 2018 16:12
Ongeveer een maand geleden toen het nog kouder was, had een huisgenoot het er over dat als het zomer is dat we dan met de hele woning gaan zwemmen en daarna barbequen.
Ik raakte al bijna in paniek bij het idee want zwemmen durf ik niet omdat ik dan zwemkleding aan moet en barbequen durf ik ook niet want dan ben ik bang dat ik doorsla.
Dus als dat gebeurt hoop ik dat ik er toch zonder te veel op te vallen onderuit kan komen.
Maar ik ben wel een echt zomer mens ik hou van de warmte.
Avonds
boulimia meisje - Donderdag 19 april 2018 16:14
Ik drukte al per ongeluk op enter haha
Maar ik wou zeggen savonds is het dan fijn om nog even te wandelen of buiten een tijdschrift te lezen
En ik word altijd vrolijk van mooi weer
Beemo - Donderdag 19 april 2018 16:32
Ik ben dit jaar enorm van het koude weer gaan houden. Zo erg dat ik nu heel erg onrustig en naar word van de hitte. En kan mn lichaam minder verbergen onder kleding wat de genderdysforie veel erger maakt.
Maar hé, dit zijn pas de eerste hete dagen van het jaar, na een lange periode van vorst en korte dagen. Dat is ook gewoon wennen. Ik ga iig mijn best doen om er toch wat van te maken en een structuur te vinden in omgaan het warme weer.
M - Donderdag 19 april 2018 16:47
Herkenbaar

Alleen de positieve mensen om mij heen mis ik heel erg. Ik krijg vooral opmerkingen als: heb je het niet warm? Helaas ook van familie en vrienden.

Ik ga sowieso nooit zwemmen en in het openbaar probeer ik mij alleen ‘s avonds te vertonen. Ik heb gelukkig een tuin, want ik vind het wel fijn om in de zon te zitten. Als er maar verder niemand is.
😢
Laura V - Donderdag 19 april 2018 18:47
Waw dit is echt zo ontzettend herkenbaar. Elke zin gewoon! Dank je voor deze prachtige blog Daphne , echt waar. Het geeft me moed om te zien dat er een eind kan komen aan die cyclus van zelf-haat in de zomermaanden. Hopelijk komen hierover vaker blogs op de komende maanden :-)
Fighter - Donderdag 19 april 2018 19:31
Wat schrijf jij toch goede blogs, Daphne! Ik vind de zoner altijd moeilijk.. voel me vaak rot door het mooie weer, iedereen lijkt gelukkig, heeft de tijd van zn leven en loopt met weinig kleren rond. Daarnaast heb ik ook veel littekens van zelfbeschadiging waardoor ik liever geen korte mouwen/broeken draag..
X - Donderdag 19 april 2018 23:15
Soms vind ik het ook heel moeilijk
LeRose - Vrijdag 20 april 2018 06:38
Ik durf zelf wel weer te zwemmen in een bikini of badpak en dat ligt ook aan mijn stemming.
Dus ik kan zeggen dat de manier waarop jij naar jezelf en de periode kijkt het je spiegelbeeld ook kan beïnvloeden.
Zolang jij zelf ook niet andere mensen teveel op hun uiterlijk beoordeeld op bv het strand en ze gewoon laat genieten mag je ook wel verwachten dat de meesten dat ook doen bij jouw op een aantal uitzonderingen na.
Maar dan kun je je afvragen ligt dat niet aan hun? Hebben ze zelf moeite met het ideaalbeeld? Moet je het voor juist die mensen doen of voor jezelf?
S. - Vrijdag 20 april 2018 08:42
Ik houd niet van de zomer en van warm weer ! Gewoon de lome sfeer en alles,het geeft mij een benauwd gevoel.
en ik word er moe van .Anderen houden niet van de winter,maar dat wordt normaler gevonden.Toch probeer ik ook echt van de zomer te genieten.,van de dingen waar ik van houd al is dat niet van terrasjes,strand,de drukte.


Ik ben altijd blij als het weer donkerder en koeler wordt en de lucht lekker fris in mijn gezicht !☺
En als je geen bikini aan durft.Nou en ! ,zo gek vind ik dat niet.Omdat het warm is moet je ineens je lichaam bloot geven aan jan en alleman.Wat je normaal vindt mag je zelf bepalen.

Laura J - Vrijdag 20 april 2018 14:17
Ik vind de zomer/warm weer ook moeilijk. Om meerdere redenen eigenlijk.
- met warm weer voel ik me vies/zweterig/plakkerig en ook dikker omdat ik wat meer vocht vast houd
- ik voel me kaal en 'onbeschermd' als het te warm is om buiten iets van een jas te dragen. Kan jezelf minder verhullen achter kleding in de zomer
- ik draag geen korte mouwen ivm littekens
- ik word verdrietig van vrolijke geluiden van buiten. Spelende kinderen, mensen die gezellig 'savonds buiten eten. Ik ben eigenlijk altijd alleen en dan voelt het contrast zo groot.
Maria - Zondag 22 april 2018 16:00
Ik weet niet of het zonder meer belachelijk is om zonder badkleding op vakantie te gaan. Ga zelf altijd naar het naaktstrand...
Ik had er vroeger vooral moeite mee toen ik in een jongerentehuis zat, waar ik me niet veilig voelde, tussen die opgeschoten jongelui en waar ik enorm gepest werd. Ik had vooral moeite met mijn witte, behaarde benen. Toen moest ik mee en ik kon er bijna niet onderuit komen. Ben dus meegegaan en direct weer terug gaan lopen, ook al was het een kilometer of twaalf lopen. Later geen moeite meer mee.
Nu wat aangekomen en dat voelt vervelend. Maar meer met bikini dan naakt.
Verder denk ik dat je moet doen wat je zelf prettig vindt. Je hoeft niet per se en in de zon en per se te zwemmen. Als je je eerst veilig voelt bij jezelf kan je kleine stappen zetten.
LOVE - Zondag 22 april 2018 17:09
So true! een mooi lichaam moet geen voorwaarde zijn om te mogen genieten, love you
Lisa - Maandag 7 mei 2018 12:39
Wauw, bedankt voor deze mooie blog. Zo treffend, vooral de laatste alinea's.. net alsof ik het zelf heb geschreven!