Ik denk dat het voor veel mensen met een eetstoornis is wel herkenbaar is dat je als de dood bent om overgewicht te krijgen. Ik was daar zelf in ieder geval ontzettend bang voor en ik zie het ook vaak op de site terugkomen. De eetstoornis maakte mij wijs dat ik overgewicht zou krijgen als ik de eetstoornis volledig los zou laten. Herstellen van de eetstoornis was hierdoor best lastig.

Rationeel gezien wist ik heus wel dat ik echt niet zomaar overgewicht zou krijgen. Overgewicht zit niet in mijn familie, ik ben van nature slank gebouwd en ik bewoog genoeg. Toch maakte de eetstoornis mij wijs dat ik wel degelijk een risico zou lopen als ik het eten volledig los zou laten. Ik was nu slank, maar ik compenseerde vrijwel alles wat ik at. Als ik dat niet meer zou doen, dan zouden de kilo’s er dus sowieso aanvliegen en zou ik overgewicht krijgen.

Naast periodes van afvallen had ik ook periodes waarin ik juist enorm veel eetbuien had. De angst om overgewicht te krijgen was in die periodes nog veel groter. Ik kwam vaak wel iets aan, maar nooit heel drastisch en ik heb ook nooit overgewicht gehad. Mijn gewicht hield ik angstvallig in de gaten. Hoe mijn kleding zat ook. Zodra mijn broek ook maar iets strakker begon te zitten, sloeg de paniek nog eens extra toe.

Iemand vroeg mij ooit ‘Wat is er nou precies zo erg aan overgewicht?’ Ik moest daar toen even over nadenken. Feitelijk gezien wist ik dat mijn leven bij wijze van niet zou stoppen als ik een beetje overgewicht zou hebben. Dat het ongezond was, was geen excuus, want ondergewicht is dat ook niet en dat maakte mij dan weer niks uit.

Ik was bang voor wat mijn omgeving van mij zou vinden als ik overgewicht zou hebben. Ik was bang voor kritische blikken en meningen. Ik was bang dat mensen mij zouden verafschuwen en me een slapjanus zouden vinden. Dat laatste is alles wat ik niet wilde. Ik wilde graag sterk zijn en doorzettingsvermogen uitstralen, maar ik dacht dat me dat dan niet zou lukken.

Ik was bang dat mijn omgeving me continu zou herinneren aan mijn overgewicht. Dat mensen mij niet meer mooi zouden vinden. Dat men mij eerst altijd een soort van bewonderde, omdat ik met periodes heel goed af kon vallen, maar dat mensen me met overgewicht zouden laten vallen en de schuld volledig bij mij zouden leggen. Ik was bang dat de diëtist zelfs spijt zou krijgen van het gewicht dat zij voor mij vast had gesteld, omdat ze me toch ook mooier vond toen ik op randje ondergewicht zat.

Ik was bang niet meer geaccepteerd te worden en dat was wat ik juist zo graag wilde. Als ik niet meer geaccepteerd zou worden door mijn omgeving, hoe moest ik dan ooit nog leren leven met mezelf? Ik was bang voor overgewicht, omdat dat mij kwetsbaar zou maken. Voor zowel mijn omgeving was ik dan een makkelijk doelwit, maar ook voor mezelf.

Als ik geen overgewicht heb, dan kan ik mezelf na die ene zak chips nog wel geruststellen en zeggen dat ik dat best kan hebben, omdat ik slank ben. Net als een keer hagelslag op mijn brood, want ja, ik ben niet te dik. Op die manier kan ik tegen de eetstoornis ingaan, maar als ik wel overgewicht heb, dan heeft de eetstoornis haar gelijk gekregen. Ik kan mezelf dan niet meer geruststellen.

Met een gezond gewicht wist ik al niet hoe ik met mezelf moest leven. Hoe zou ik mezelf dan staande moeten houden als ik overgewicht zou hebben? Wat blijft er dan nog van mijn eigenwaarde over? Helemaal niks en dat was juist waar ik zo bang voor was.

Toen ik beter ben gaan worden, moest ik vertrouwen op wat de hulpverleners en mijn omgeving allemaal tegen mij zeiden. Ik moest vertrouwen dat zij het beste met mij voor hadden. Ik moest vertrouwen op hun woorden dat ik echt echt echt niet dik zou worden van een gezond, normaal eetpatroon. Ik moest vertrouwen op dat de diëtist mij niet vet wilde mesten (overgewicht is ook niet gezond) en tot slot moest ik vertrouwen op het voedingsschema en vertrouwen op mijn lichaam. Dat was eng, maar ik ben blij dat ik het heb gedaan.

Ik moest ook leren dat ik meer ben dan mijn gewicht. Mijn gewicht bepaalt niet hoe leuk, grappig, aardig en slim ik ben. Al zou ik zwaarder zijn dan nu; ik ben wie ik ben. Ik weet dat ik slim, aardig, lief en een echte doorzetter ben. Ik weet wat ik allemaal te bieden heb en ik weet daarom ook dat andere mensen mij toch wel leuk blijven vinden en me niet direct laten vallen als ik wat aankom. Gewicht is slechts een getal en jij bent meer dan dat.

Fotografie: Lauren Rushing