In de aantocht naar kerst hebben we al een aantal blogs geschreven over hoe je de feestdagen met een eetstoornis zo prettig mogelijk door zou kunnen komen. Ook heb we een aantal van onze eigen ervaringen met jullie gedeeld. Deze blogs waren gericht aan de persoon met een eetstoornis, maar hoe kan de omgeving van iemand met een eetstoornis diegene het beste steunen tijdens de feestdagen? Daar wil ik het in deze blog graag over hebben.

Ik vond het nooit fijn om te horen, omdat ik me vaak schuldig voelde, maar een eetstoornis heb je niet alleen. Je directe omgeving zal ook te maken krijgen met jouw eetstoornis en jouw eetstoornis zal te maken krijgen met je omgeving. Dat is niet per se iets slechts, het kan ook als iets goeds gezien worden. Je omgeving kan een heel belangrijke factor spelen in het herstellen van je eetstoornis. Voor mij heeft ook mijn sociale vangnet veel steun kunnen bieden. Steun die ik op sommige momenten heel hard nodig had en waar ik erg dankbaar voor ben.

Het is niet altijd even duidelijk voor je omgeving hoe ze jou het beste kunnen helpen. Het is daarom belangrijk om hier met ze over te praten. Dit kan best lastig zijn, maar het is echt de moeite waard. In deze blog schrijf ik een aantal voorbeelden op over wat ik van mijn omgeving verwachtte en wat juist niet!

♥ Maak niet een te groot ding van het eten
Dat het eten een groot ding was mocht duidelijk zijn en hoeft zeker niet ontkent te worden. Aan de andere kant kon het voor mij soms een te groot ding worden wanneer mijn omgeving hier ook nog eens de focus op ging leggen. "Zou je niet dit doen? Zou je niet zus doen? Zou je niet zo doen?" Mijn ouders probeerden mij uit alle macht te helpen. "Geef Irene maar een kleiner stukje." Hoe meer de ander hier een focus op ging leggen of mij probeerde te helpen hoe enger het leek te worden. "Jij eet gewoon wat groente met mij mee, toch?"

Aaa! Stop! Ik werd er helemaal kriegel van en had helemaal niet meer het gevoel dat ik zelf nog een juiste keuze had kunnen maken. Ja, ik had last van eetbuien, maar wat nou als ik gewoon een groter stuk taart wilde? Wat nou als ik net als mijn broertje een stukje pizza wilde in plaats van alleen wat groente? Ik had niet het gevoel dat daar nog ruimte voor was en voelde me een onwijze veelvraat, omdat ik er wel naar verlangde. Pizza stond voor mij gelijk aan een eetbui, maar voor mijn broertje was het blijkbaar wel oké.

Het is lastig om hier een goede middenweg in te vinden, want als we er helemaal niet over zouden praten en ik gewoon m'n gang was gegaan zou ik me ongetwijfeld ook rot hebben gevoeld. Wat ik nodig had was om van te voren te bespreken waar ik bang voor was en een plan te maken van wat goed is om te doen. Wanneer het van tevoren is besproken is er voor mij een stok achter de deur om geen eetbui te hebben en hoef ik me niet schuldig te voelen wanneer ik mezelf wel iets extra's gun. Behandel mij en mijn eten als de gewoonste zaak van de wereld net zoals jullie dat ook met jullie eten doen. Dan zou het voor mij ook niet meer als zo'n big deal voelen.

Natuurlijk geldt dit niet voor iedereen zo. Voor sommige mensen is het eten tijdens kerst een big deal, no matter what. Zelfs dan is het prettig om niet een nog groter ding van het eten te maken. Het is immers niet waar kerst om zou moeten gaan. Maak van tevoren samen een plan en bespreek wat eng is en wat niet. Maak desnoods een aangepaste eetlijst met andere tijden en andere hoeveelheden mits het niet minder is dan de normale eetlijst. Wanneer dingen van tevoren helder zijn, scheelt het een hoop gedoe en kan je tijdens kerst zelf de focus leggen op het gezellig samenzijn in plaats van het eten.

♥ Niet over eten, gewicht en diëten praten
Dit komt eigenlijk een beetje neer op het eerste punt. Eten, gewicht een diëten zijn dingen die veel besproken worden tijdens kerst. Mensen hebben uitgepakt met hun kookkunsten of eten luxe in een restaurant. Opmerkingen als: "Wow, ik ga echt 10 kilo aankomen deze kerst", "Ik heb speciaal voor vanavond alleen maar ontbeten" en "Mijn goede voornemen in het nieuwe jaar is om weer wat af te vallen" zijn niet fijn om te horen als je een eetstoornis hebt.

Probeer daarom ook niet over dit soort onderwerpen te praten, maar praat liever over dingen die helemaal niet over eten of gewicht gaan. Zoals een goede film die je laatst hebt gezien, dingen die je leuk zou vinden samen nog te gaan doen, huisdieren, boeken, werk, school, vrienden, wat je maar wilt. Ook kan je gezellig spelletjes gaan doen, een film kijken of een wandeling maken om samen een fijne tijd te beleven en mooie herinneringen te creëren. Het is maar net wat je leuk vindt.

♥ Oppassen met complimentjes over uiterlijk
"Wat zie je er goed uit!" We kennen deze opmerking allemaal wel en weten ook hoe dubbel deze kan voelen. Natuurlijk is het goed bedoeld, maar onze eetstoornis verdraait alle woorden met gemak. Goed staat gelijk aan dik. Ik weet ook nog wel een moment dat dat ik rode lippenstift op had en een vriendin zei: "Zoooo lekker opvallend, leuk hoor!" Lekker opvallend?! Val ik op?! Loop ik niet voor gek?! Ik haalde snel de lippenstift van m'n gezicht af, verzon een smoesje dat het niet meer mooi zat en dat ik vergeten was de lippenstift zelf mee te nemen. Ik vond het mooi staan, maar durfde het door (de toon van) deze opmerking een hele tijd niet meer te dragen.

Ik weet dat het goed bedoeld is en uiteindelijk zou iemand zo'n complimentje moeten kunnen ontvangen, maar denk toch twee keer na voordat je een complimentje maakt over iemands uiterlijk. Zo'n goedbedoelde opmerking kan behoorlijk triggeren en soms dagen in iemands hoofd blijven zitten. Denk na over hoe je iets zegt en wat je zegt. "Wat een leuke trui" of "mooie oorbellen" kunnen makkelijker zijn om te aanvaarden wanneer je worstelt met een laag zelfbeeld, maar het mooiste compliment dat ik tot dusver heb gekregen was toch wel: "Wat fijn dat je er bent."

♥ Luisteren en praten voor en na kerst
Ik liet misschien niet altijd merken dat ik graag wilde praten, maar ik had er vaker behoefde aan dan dat ik er om vroeg. Niet alleen voor, maar ook zeker na kerst had een goed gesprek had me veel goed kunnen doen. Vraag eens hoe kerst is geweest voor de ander. Waar iemand nu nog mee zit en wat er juist wel goed is gegaan. Oordeel tijdens dit gesprek niet, maar toon begrip en biedt steun. Een luisterend oor is zo onwijs waardevol. Al maakt een eetstoornis het leven zuur, een mens soms wat minder mooi en opmerkingen hard en kil, er wordt van je gehouden en we zijn blij dat jij ons steunt.

Aan mijn omgeving, al vind ik het soms lastig om te laten merken:
Bedankt voor alles.
♥

Bron foto's: Pexels