In mijn kast staat nog altijd een aantal zelfhulpboeken. Vroeger had ik er veel meer, maar een hoop heb ik intussen weggegeven. Ze hadden geen functie meer voor mij. Van zelfhulpboeken om af te vallen tot zelfhulpboeken om van die eetstoornis af te komen tot zelfhulpboeken die de kunst van het leven wat algemener benaderden. Ja, als ik dít heb gelezen, dan begrijp ik alles! Dit zou de oplossing zijn voor al mijn problemen.

Van Verslaafd aan denken tot Uit de ban van eetbuien tot Zomerslank met Sonja; ik had ze. Gekozen vanuit mijn eetstoornis of om mezelf beter te begrijpen en rust te vinden. Ook de weg naar herstel dacht ik gewoon te kunnen bestellen bij Bol.com. Wacht maar af! Vol enthousiasme sloeg ik de naar verse inkt en papier geurende boeken open en ik verslond het eerste hoofdstuk om het daar vervolgens bij te laten. Helaas moet ik je vertellen dat ik nog nooit in mijn leven een zelfhulpboek heb uitgelezen.

Ja, dat eerste hoofdstuk; dat stond vaak vol met ervaringsverhalen waar ik me heel erg in herkende. Die erkenning voelde fijn. Ik was niet alleen. Dit was precies mijn situatie en dit boek zou mij precies uit die situatie gaan halen. In mijn ogen was het haast een soort toverboek geworden. Als ik dat zou lezen, zouden de woorden een waarheid worden in mijn hoofd. Nieuwe gewoontes door het omslaan van een pagina, geprogrammeerd in mijn hoofd.

Helaas bleek dit in de praktijk behoorlijk tegen te vallen. Na dat eerste hoofdstuk vol herkenning kwam ik bij de opdrachten. Dingen om in te vullen en waar te maken. Pfff... M'n hoofd tolde er helemaal van. Dit zou toch vanzelf moeten gaan? Gefrustreerd bladerde ik door het boek. Stond er dan nergens de gouden tip? Iets dat ik al die tijd al over het hoofd had gezien? De sleutel tot succes?

Nee, alles wat er in het boek stond leek ik al te kennen en anders kon ik het ook wel bedenken. Lag dit niet voor de hand? Ik weet het allemaal heus wel hoor. Dit leer ik ook bij therapie. Dit vertelde m'n moeder me ook steeds. Dit besprak ik met m'n vrienden. Ik zocht naar meer dan dat. Waarom veranderde dit boek mij niet vanzelf? Waarom werkte dit nou niet voor mij?

De praktijk bleek toch heel anders te zijn dan de theorie. Ik werd eerder wanhopig van elke mislukte poging een zelfhulpboek te lezen dan dat ik er kracht uit wist te halen. Ik besefte dat hoeveel zelfhulpboeken ik ook zou openslaan, het toch geen zin zou hebben. Dit was niet de oplossing voor mij. Wat dan wel? Werken zelfhulpboeken überhaupt wel?

Dat laatste kan je je afvragen. Er staan denk ik niet per se onwaarheden in zelfhulpboeken en sommige mensen zullen er vast wel wat bruikbare informatie uit kunnen halen. Echter is die informatie slechts een eerste stap. Vervolgens moet je dat toch echt zelf gaan toepassen. Het is geen toverboek. Het zou houvast kunnen bieden, maar dan alsnog moet jij die stappen zelf zetten.

Ik + een stukje tekst. Hoe ver zou ik daarmee komen? Herstellen van een eetstoornis of andere onwenselijke gewoontes/gedrag veranderen is ontzettend lastig als je daar helemaal alleen voor staat. Voor mij was het tijd om mijn neus uit de boeken te halen en echt te praten met de mensen om mij heen. Hulp te aanvaarden en mezelf serieus te nemen. "Hey, ik zit hier en daar mee. Ik wil het liever zo en zo. Wil je me helpen?" 

De weg naar herstel is voor iedereen anders. Wat voor de één werkt hoeft voor de ander niet te werken. Voor mij hielpen zelfhulpboeken niet, maar wat wel hielp was de steun van mijn omgeving en het praten over mijn gevoelens. Er is geen wondermiddel voor herstel. Geen pilletje dat je kan nemen. Geen toverboek. Het zijn hulpmiddelen. Steuntjes in de rug. Wat er wel is, zijn de benen waar jij op staat en de mensen om je heen de je graag willen helpen. Je familie, je vrienden, de hulpverlening. Pak de uitgereikte hand vast. Breng het in de praktijk. Je staat er niet alleen voor.

Wat vind jij van zelfhulpboeken?

fotografie: pexels