Herstel tijdens de feestdagen

 

Het hele jaar door werk je hard voor je herstel en probeer je telkens weer de kracht te vinden om door te vechten. De ene dag lukt het je beter dan de andere, maar je houdt moed. Je bent sterk, ook al gaat het soms met met vallen en opstaan. Het lukt je om stukje bij beetje stappen te zetten in de goede richting, je doet het zo goed. Dan nadert het einde van het jaar: de feestdagen. Voor je het weet zijn ze daar. Je had gehoopt op wat meer tijd om je voor te bereiden. De eetmomenten die gaan komen beangstigen je. Even word je verleid om je weer terug te trekken in de schijnveiligheid van je eetstoornis. Dan besef je je dat dit niet de oplossing is. Je wapent je vervolgens dapper en houdt stug vast aan je motivatie om te herstellen.

Als je herstellende bent van een eetstoornis is december vaak een van de meest uitdagende maanden van het jaar. Het is namelijk een drukke maand die in jouw ogen alleen maar om eten lijkt te draaien. Terwijl jij je uiterste best doet om weer gezond te worden geeft je eetstoornis plotseling weer vol tegengas bij de gedachte aan sinterklaas of kerst.

foto bron

Tijdens mijn herstel van de eetstoornis boulimia nervosa, vond ik december ook een ontzettend lastige maand. Rationeel gezien wist ik wel dat ik wilde herstellen en dat ik op de goede weg zat, maar ik voelde het dan even niet meer zo sterk als voorheen. Ik was bang om aan te komen in gewicht van al het lekkere eten en in mijn onzekerheid stak de eetstoornis dan gelijk weer hardnekkig de kop op.

Op slinkse wijze probeerde de eetstoornis me te beïnvloeden. Zo vond de eetstoornis bijvoorbeeld 'dat ik best even kon gaan lijnen de weken voor de feestdagen, want dat deden 'normale' mensen immers ook'. Hiernaast vond de eetstoornis dat kerstdiners een prima 'noodsituatie' waren om te mogen compenseren: 'alleen voor deze ene keer nog'.

Je begrijpt dat deze gedachten niet heel helpend waren voor mijn herstel. December is dan ook een maand waarin ik echt heb moeten knokken om beter te worden en om niet terug te vallen in mijn oude patronen. Als jij nu aan het vechten bent voor je herstel ervaar je misschien dezelfde moeilijkheden als ik destijds. Daarom wil ik je graag wat tips meegeven die je kunnen helpen om het pad naar herstel niet uit het oog te verliezen.

1. Reflecteer
Als de spanningen rondom de eetdagen te hoog oplopen, probeer dan om even stil te staan en vanaf een afstandje te kijken naar je situatie. Hoe gaat het met je? Hoe reageer je op wat er om je heen gebeurt? Slaap je wel genoeg? Vooral dat laatste is erg belangrijk om je staande te kunnen houden in deze lastige periode. Het is daarom verstandig om voldoende rustmomenten in te plannen tussen alle drukke afspraken door. Ontspannen helpt je om je prioriteiten helder te krijgen en erachter te komen wat je nodig hebt op het moment.

Ook kan zelfreflectie je helpen om je valkuilen in kaart te brengen. Je kan je jezelf bijvoorbeeld afvragen wat voor jou triggers of lastige situaties zijn tijdens de feestdagen. Zo zou je van te voren al een plan kunnen maken voor moeilijke momenten.

2. Leermomentjes
Herstellen gaat niet van de ene op de andere dag en zal altijd gepaard gaan met vallen en opstaan. De kans is groot dat je ergens tegenaan gaat lopen tijdens de feestdagen en dat je onderuit gaat. Bedenk dat dit helemaal niet erg is en dat het bij herstellen hoort. Het is de kunst om daarna weer dapper op te krabbelen en de strijd niet op te geven. Het zijn deze nare momenten waarvan je het meest zult leren en waarop je jezelf het beste leert kennen. Probeer daarom de keren waarop het even slecht gaat met eten niet te zien als falen, maar als leermomenten.

foto bron

3. Niet vergelijken
Probeer je tijdens de feestdagen niet te vergelijken met anderen, maar focus op jezelf. Het is niet belangrijk hoe anderen met eten omgaan of hoeveel ze eten, als jij maar doet wat het beste is voor jouw herstel. Probeer je herstel voor ogen te houden en handel daarnaar. Iedereen is anders en ook jij bent een prachtig uniek mens dat gewoon niet aan anderen te toetsen valt.

4. Spreek je vangnet aan
Tijdens de feestdagen kan het fijn zijn om wat extra tijd met vrienden en familie door te brengen en activiteiten te ondernemen die juist niets met eten te maken hebben. Maak bijvoorbeeld eens een fijne wandeling samen, of kijk een leuke film in de bioscoop of op de bank. Geef aan waar je mee zit en hoe de mensen om je heen je kunnen helpen om de feestdagen door te komen. Je kan wel wat extra steun gebruiken nu en het is helemaal niet gek om hier dan ook om te vragen.

Als je in behandeling bent zou je ook in therapie alvast kunnen aangeven wat voor jou de moeilijke momenten zijn tijdens de feestdagen, dan kan je die bespreken met je behandelaar en kunnen jullie samen een plan van aanpak maken.

5. Relativeren
Als je bang bent dat de feestdagen enorme gewichtsschommelingen bij je teweeg gaan brengen, dan kan ik je ervan verzekeren dat dit niet gaat gebeuren. Het zijn tenslotte maar een paar dagen waarop je misschien wat meer eet dan normaal en daarvan kan je echt geen kilo's aankomen. Probeer het in je hoofd niet groter te maken dan het is.

De feestdagen zijn leuk, maar kunnen lastig zijn als je probeert te herstellen van een eetstoornis. Toch hoop ik dat je fijne dagen tegemoet gaat en niet vergeet om het ook gezellig te hebben. Probeer de eetstoornis geen kans te geven in je hoofd en blijf volhouden en vechten voor herstel, juist nu.


Hoe ga jij vasthouden aan je herstel tijdens de feestdagen?


Donderdag 21 december is er van 20:00 uur tot 21:00 uur een themachat over de feestdagen met psychische problemen. Je bent welkom om hier jouw angsten, zorgen en wensen te delen....

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Saarki - Dinsdag 19 december 2017 14:46
Bedankt voor de mooie en goede blog.

Het vergelijken met anderen is inderdaad een dooddoener. Voor mij niet alleen door de angst om - "stel je voor!" - meer te eten dan iemand anders, maar ook uit angst voor de reacties van mijn omgeving (vooral ouders + zus) op hoe en wat ik eet. Constante angst voor afkeuring, teleurstelling, ... op hun gezichten omdat ik het niet goed genoeg doe, niet doe wat zou 'moeten', niet genoeg, niet normaal.

Dan kom je automatisch ook bij je tip rond het aanspreken van je vangnet. Dat heb ik de voorbije jaren nog nooit gedurfd. Ik durfde niet 'storen' met mijn moeilijkheden omdat ik weet dat die er eigenlijk niet zouden mogen zijn en ik normaal zou moeten kunnen doen, meedoen met de anderen. Dat wordt verwacht, dat is goed, dat is wat mijn ouders en zus (en schoonbroer en ...) willen. Pas dán zal ik voldoen dus alles wat minder is, is per definitie niet goed. Hulp vragen, aangeven wat moeilijk is, dat zat er dus niet bij.
Dit jaar ga ik het voor het eerst anders aanpakken (dit als een gevolg van de immense evolutie die ik de voorbije maanden heb doorgemaakt waardoor ik anders in mijn strijd sta). Ik erken mijn problemen en weet dat ze negeren dommer is en me minder gaat helpen dan alles inslikken (vreemde woordkeuze!) en 'gewoon' meedoen. Ik zie nu heel duidelijk dat beseffen wat de gevaren zijn en me hiertegen wapenen, beveiligen véél beter en verstandiger is ... óók als dit betekent dat ik niet 'normaal' ga meedoen. Want, wat willen mijn ouders het liefste? Toch dat ik beter word, niet?

Ik heb het dan ook al besproken tijdens therapie en er zijn duidelijke afspraken gemaakt rond hoe ik het eten op kerstavond ga aanpakken. Mijn moeder heeft hier, voor het eerst ook in al die jaren, aan meegewerkt, dus is het een conversatie tussen mama, ik en psychologe geworden ... ideaal eigenlijk. Dat geeft veel rust. Rust omdat het vast ligt (het eten) waardoor de nood om te piekeren automatisch lager wordt want ik moet er gewoonweg niet meer aan denken. Maar ook rust omdat mijn psychologe erbij betrokken was en ik zo ook niet bang moet zijn dan mijn 'niet normaal doen' puur eetstoornis is want zij heeft een 'eetstoornischeck' gedaan. Maar ook rust omdat ik hoop dat ik dan dit jaar, meer dan andere jaren, ga kunnen genieten en minder angst ga hebben voor boze of teleurgestelde blikken aan tafel want iedereen weet dat dit oké is, het is oké wat ik doe want het is zo afgesproken ...

Ik wens jullie allemaal (en ook mezelf) een heel gezellige Kerst!
HUP HUP! VEEL STERKTE! Dat die stomme eetstoornis niet het zoveelste fijne moment verpest!
Vlien - Dinsdag 19 december 2017 15:01
Mooi geschreven, fijne handvatten zo om even weer bij stil te staan. Ik denk nu ook meer dat het maar een paar dagen van de hele maand zijn en dat het niet de hele maand over eten gaat. Die gedachte helpt me wel, al blijft de gedachte dat ik van de kerstdiners flink ga aankomen toch erg geloofwaardig.
Lost girl - Dinsdag 19 december 2017 18:12
Bij mij geld dat echt niet dat je er niet van aankomt. Ik moet in januari altijd zoveel moeite doen om die feestkilo's er weer vanaf te krijgen. Ik heb morbide obesitas en mijn lichaam slaat alles gelijk op. Het zal best zo werken als je een normaal tot dun postuur hebt maar het is niet voor iedereen een geruststelling.
Dianne - Donderdag 21 december 2017 21:57
Bedankt voor de blog Lotte! Heb zeker wat aan je tips!
Ik hoop dat ik mezelf wat durf te gunnen.. tegelijkertijd ben ik bang dat als ik wat mee snoep dat mijn familie mij een aansteller vind en niet geloofd dat het wel een strijd is in mijn hoofd..
ook qua gewichtsschommelingen vind ik het super lastig te geloven dat je er niet van aankomt:(