De titel zegt het al, in deze blog wil ik graag een vraag behandelen die ik regelmatig krijg sinds ik bij Proud2Bme werk. Op het forum, via e-mail, tijdens Proud2Meet of onder blogs. Jullie willen heel graag weten hoe lang herstel van een eetstoornis duurt, hoe lang je vol moet houden totdat het minder wordt en wanneer het allemaal eindelijk beter zal gaan. Heel erg begrijpelijk en herkenbaar. Ik ga proberen uitleg te geven over het antwoord op deze vraag en hoop dat je daar wat aan hebt.

Ik wil de pret natuurlijk niet drukken door meteen te zeggen dat herstellen per persoon een andere tijd in beslag neemt, maar het is wel zo. Maar misschien moeten we ook helemaal niet zeggen ‘in beslag neemt'. Herstel is namelijk een investering, waardevolle tijd en energie waaruit ik veel geleerd heb. Nog steeds pas ik dingen toe die ik in die tijd heb opgedaan. Herstellen van een psychische ziekte, zoals een eetstoornis maakt je sterk, al voel je je in het begin misschien juist kwetsbaar. Kwetsbaar zijn is krachtig, zoals je mij regelmatig enthousiast hoort quoten uit de boeken van Brené Brown.

Ik heb al eerder een blog en een video gemaakt over de dingen die mij hebben geholpen om te herstellen. Dat is niet alles wat mij heeft geholpen, maar kan jou misschien al wat inspireren of aan het denken zetten. Een ding weet ik wel, als het gaat over de dingen die ik daarin deel, en dat is dat ik die echt heb moeten zoeken. Ik kwam niet direct bij de juiste behandeling of behandelaar terecht. Herstellen is vaak een zoektocht. Niet perse omdat je niet meteen vindt wat je nodig hebt, maar ook omdat je soms een bepaalde aanvulling nodig hebt na het eerste dat je hebt gedaan. Je bent niet altijd in een behandeling helemaal klaar, al kan dat natuurlijk wel zo zijn en is dat ook super fijn.

Misschien heb jij het idee dat herstellen veel te lang in beslag zal nemen. Dat je zoveel geduld niet hebt of dat je het niet vol kunt houden. Ik denk dat je dat denkt omdat je juist een eetstoornis hebt; een probleem met zelfvertrouwen, zelfbeeld en eten. Je gelooft er misschien niet in dat je er overheen komt of ziet het niet zitten om je daar lange tijd voor in te zetten. Zeker niet als dat maanden of soms jaren duurt. Toch denk ik dat het zonde is als je die gok niet waagt en opgeeft voor je überhaupt je herstel hebt afgemaakt. En weet je waarom?

Herstellen is een stijgende lijn met kleine en grote dalen tussendoor. Een soort hobbelige stijgende lijn. Soms denk je dat je naar beneden gaat, maar als je de lijn ‘overall' bekijkt, zit er een stijgende lijn in. Het is dus zonde om bij zo'n hobbel meteen op te geven of de hoop te verliezen en die lijn naar beneden te laten zakken.

En er is nog iets dat je niet moet vergeten. Juist in de tijd dat je herstelt, ga je je langzaam al beter voelen. Niet pas als je hersteld bent. Juist in die tussentijd zul je merken dat het langzaam (of snel) steeds wat beter gaat. Die tussentijd dat je dus aan herstel werkt, is dus niet perse een tijd waarin je je geduldig rot moet voelen. Je knapt juist op. Herstellen is daarom in het begin veel zwaarder dan aan het einde, al kunnen die laatste loodjes soms zwaarder aanvoelen dan ze zijn.

♦ Hoe lang het duurt?

Een eetstoornis duurt gemiddeld zo'n 7,5 jaar. Daarin zitten mensen met een eetstoornis die 1 jaar duurt maar natuurlijk ook mensen die er langer dan 7,5 jaar mee rondlopen. Soms gaat er voordat ze hulp zoeken al 5 jaar aan vooraf. Op internet las ik dat de behandeling van een eetstoornis gemiddeld twee jaar duurt, mits deze succesvol is. De een herstelt in 6 maanden, bij de ander duurt dat 4 jaar. Zelf heb ik ongeveer bijna 4 jaar nodig gehad, voordat ik echt helemaal genezen was. Sandra vindt dat net zo lastig als ik om te omschrijven, en schat dat ze zo'n 5 jaar nodig had. Maar ik ken ook een oud groepsgenootje die er eigenlijk binnen een jaar weer bovenop was. De laatste maanden of jaren daarvan zijn natuurlijk heel anders dan die eerste. Je bent dan ook niet al die jaren echt nog ziek en beslist eigenlijk uiteindelijk zelf wanneer jij herstelt bent en eetstoornisvrij kunt leven. 

Het antwoord voor jou weet ik dus niet. Waarom niet? Omdat ik jou niet ben. Ik heb er misschien wel veel langer over gedaan dan jij of juist veel korter dan dat het bij jou gaat duren. Dat is per persoon echt heel erg verschillend. We hebben misschien allemaal een eetstoornis (gehad), maar al die eetstoornissen zijn weer anders. Anorexia bij jou, is anders dan anorexia bij een ander en zo is dat ook bij boulimia en eetstoornis NAO. En toch vinden we veel herkenning bij elkaar. En dat is alleen maar mooi.

Hoe lang herstellen van een eetstoornis duurt verschilt heel erg per persoon omdat eetstoornissen niet allemaal dezelfde oorzaak hebben, we allemaal ergens anders leven, andere mensen om ons heen hebben en iedereen anders is. Omdat die oorzaak erg belangrijk is voor herstel, is het toch goed om dat te onderzoeken en er aan te werken. Dat kan bij de een meer tijd nodig hebben dan bij een ander. Toch kun je soms in de tussentijd al mooie stappen nemen op gebied van eten bijvoorbeeld.

Let dus vooral op wat er al herstelt. Soms is dat juist iets uit je potje met oorzaakjes van je problemen of juist een symptoom, zoals compenseren of iets anders rondom eten. Herstel verloopt vaak in het begin wat rommelig, wisselend, maar er komen op den duur steeds meer verbeteringen. Zelfs ook al voelen andere dingen soms even zwaarder. Houd hoop, want uiteindelijk kom je toch echt steeds dichter bij je doel.

Vaak zeg ik dat je er doorheen moet, dat je gewoon die gevoelens echt toe moet laten. Niet er omheen, maar gewoon cold turkey afkicken van die eetstoornis. Als jij steeds omweggetjes blijft bedenken, kom je er niet. Dan duurt herstellen dus ook alleen maar langer. Het gaat pijn doen, genezen doet zeer. Vechten vereist keihard doorzettingsvermogen, ook van iemand die denkt dat niet te bezitten. Het is niet lekker of leuk om te doen, het verloopt niet in een gladde stijgende lijn, MAAR HET KAN WEL!

Soms moet je het dan gewoon doen. En dat klinkt natuurlijk makkelijker dan gezegd. Maar als je smoesjes en omweggetjes blijft bedenken, blijf je echt alleen maar langer hangen. En dat is niet wat je wilt toch? Je leest deze blog namelijk, naar mijn idee om te weten wanneer je er nu eindelijk vanaf bent. Dus je wilt ervanaf. Je leest dit niet om te weten hoe je ervoor kunt zorgen dat je zo lang mogelijk ‘plezier' van die eetstoornis hebt.

Herstellen kan enige maanden en soms jaren duren. Maar het gaat in die tijd, met ups and downs, steeds wat beter en is voor een goed doel. Het is niet leuk, maar achteraf wel. Of nouja, leuk is een ongepast woord. Maar je gaat jezelf er erg dankbaar voor zijn als je hier doorheen gaat, het doorzet en de tijd neemt om te herstellen. Geloof mij maar.

Wees niet te ongeduldig. Zie de dingen die je ervoor moet laten, zoals een studie, werk, tijd met vrienden of andere dingen als een investering, want dat is het. Je kunt niet haastig herstellen, dan sla je dingen over en duurt het uiteindelijk alleen maar langer. Maar je kunt wel je doel voor ogen houden.

Wanneer je merkt dat sommige dingen erg hardnekkig zijn en blijven hangen, zelfs als je eigenlijk verder gewoon al hersteld bent, kunnen dat ook gewoon wat restjes van je eetstoornis zijn. Zo noemde ik dat in ieder geval. Dingen zoals gedachtes of gewoontes die je in de jaren dat je de eetstoornis ontwikkelde, bent gaan denken en doen. Die zijn niet ineens weg, die slijten er vaak uit met de tijd. Zeker wanneer je ervoor zorgt dat deze geen functie meer hebben zoals controle, gevoelens onderdrukken of iets anders.

Hoe lang het duurt, dat weet ik niet. Maar dat het kan, dat weet ik wel. Ook ik dacht dat het bij mij niet kon, dat ik een van de weinige was die er toch nooit vanaf zou komen, maar blijkbaar kun je echt veel meer dan je zelf denkt. Blijf bezig om jezelf te ontwikkelen en vraag daar hulp bij, dan kun je blijkbaar erg ver komen! Ook jij!