Met mijn laatste waterijsje nog in mijn hand, blader ik door de reclamefolders die net door de brievenbus zijn gegooid. Gourmetstellen voor scherpe prijzen, vleespaketten voor tien personen en vijf afbakstokbroden voor de prijs van drie zijn volop te verkrijgen. Vergeet hierbij niet de satésaus, huzarensalade en om het nog enigszins gezond te houden is er ook vast nog ergens een halve paprika te vinden. Tijdens de Kerst bedenkt half Nederland ineens dat het leuk is om te gaan gourmetten en dat kan ook best leuk zijn, maar als je een eetstoornis hebt, dan vind je dat wellicht alles behalve leuk.

Bron

Toen ik nog thuis woonde gingen wij ook geregeld gourmetten met Kerst. We hadden een mooi gourmetstel en mijn moeder kocht allerlei hapjes en dingetjes om tijdens de gourmet te kunnen eten. Mijn ouders aten vlees en mijn zus en ik hadden vegetarische dingen voor op het gourmetstel. Ook was er pannenkoekenbeslag, hadden we krieltjes, salades, sausjes en stokbrood en meestal ook een toetje. We begonnen op tijd omdat gourmetten meestal een stuk langer duurde dan een gewone maaltijd. Ergens vond ik het idee van gourmetten altijd heel gezellig, maar als het om het eten zelf ging, dan vond ik het moeilijk en helemaal niet zo leuk.

Ik heb jarenlang geworsteld met eten zonder met iemand daarover te praten. Dingen als gourmetten waren hierdoor een ramp. Ik deed gewoon normaal mee maar vooral in mijn hoofd was het een chaos. Ik wist niet goed hoeveel ik overal van moest eten en had het gevoel dat alles heel ongezond was. Ik wilde het liefst zo min mogelijk eten omdat we tijdens de kerst sowieso al meer en anders aten dan normaal. Aan de andere kant wilde ik niet opvallen en mijn moeder, die zo haar best had gedaan en het graag gezellig wilde hebben, niet teleurstellen door weinig te eten.

Omdat ik hier geen middenweg in wist te vinden en heel erg zwart/wit dacht, kwam dit er in de praktijk al gauw op neer dat ik doorsloeg en heel veel at. Ik vond al snel dat ik het voor mezelf verpest had als ik een paar sneetjes stokbrood met kruidenboter op had, dus dan kon ik het maar beter goed verpesten. Dat was in ieder geval mijn gedachtegang destijds. Hierdoor kon ik helemaal niet genieten van het eten. Ik was alleen maar bezig met alles snel naar binnen werken terwijl ik ondertussen alweer nadacht over hoe ik alles eruit ging krijgen en hoe ik na de feestdagen weer streng zou gaan lijnen. Plezier hebben en samen zijn met familie was er voor mij niet bij, omdat ik alleen maar gefocust was op het eten.

Door op deze manier met het gourmetten om te gaan, zijn er heel wat jaren voorbij gegaan waarin de feestdagen overschaduwd werden door mijn problemen met eten. Ik zag altijd tegen deze dagen op en nadien voelde ik me somber door wat ik allemaal gegeten had. Ik voelde me schuldig, ik was boos op mezelf en ik strafte mezelf voor wat ik allemaal had gedaan. Kerst ging in mijn beleving alleen nog maar over eten terwijl het zoveel meer is dan dat. Als je kampt met een eetstoornis, dan is het echter wel begrijpelijk dat je op dit moment veel met eten bezig bent en dat gourmetten lastig is. Als je dit van tevoren weet, dan is het goed om te bekijken hoe je dit aan kunt pakken zodat je én een aantal fijne dagen kunt hebben én het gourmetten relatief goed door kunt komen.

Bron

Een vraag die hierbij veel wordt gesteld, is: hoeveel moet ik eten? Hier is niet één antwoord op. Veel mensen zonder eetstoornis eten tijdens het gourmetten wat meer dan tijdens een gewone maaltijd met aardappelen, vlees en groente. Dat komt omdat je langer aan tafel zit en telkens kleine hapjes eet. Als het te lastig is om dit een beetje op gevoel te doen, dan kan het helpen om van tevoren als het ware je bord in gedachten al te vullen met een aantal dingen van verschillende productgroepen, bijvoorbeeld met een paar stukjes vlees, een paar stukjes stokbrood en wat salades. Als je dan een gevuld bord hebt, weet je dat je sowieso goed zit. Dit betekent echter niet dat je niet meer mag eten als je daarna nog wel iets wil eten. Dat doen veel mensen tijdens zo'n avond en dat kan ook heus wel. Als je specifiek een eetlijst volgt met bepaalde hoeveelheden en je in therapie bent, dan kun je dat natuurlijk ook altijd met je psycholoog of een diëtiste bespreken.

Vind je het gourmetten heel spannend? Kijk dan eens met wie je dit van tevoren kunt bespreken. Ga je bijvoorbeeld met de familie gourmetten, praat dan van tevoren eens met je moeder hierover en zorg dat je naast elkaar zit zodat je eventueel even kort kunt overleggen als je iets lastig vindt. Zo sta je er niet helemaal alleen voor als je tijdens het eten ineens gaat piekeren over hoeveel je eet of over wat je wel of niet moet eten. Het is niet gek dat je dit bespreekt, gourmetten is nu eenmaal anders dan een reguliere maaltijd en dat kan best spannend zijn. Het is beter om het nu te bespreken dan dat je er achteraf nog heel veel last van hebt.

Tot slot is het belangrijk om ook de realiteit erbij te houden en het gourmetten niet te groot te maken. Ja, het is een ander soort maaltijd dan je gewend bent en ja, dat is spannend, maar het is niet onoverkomelijk. Iedereen weet dat je niet ineens kilo's aan kunt komen van een keertje iets anders of iets meer eten. Hoe spannend je het ook vindt, probeer ook dit in je achterhoofd te houden: wat is het ergste dat er kan gebeuren? Eigenlijk niet zo heel erg veel. Stiekem weten we dat allemaal wel, maar het is goed om dat soms nog even een extra keer te zeggen op dit soort momenten.