Daar zijn we weer! Waar ik de week hiervoor nog in de Franse Alpen was, begint deze week het 'gewone' leven weer. Het leven dat ik stiekem ook wel mis als ik van huis ben. Ook al begon de week met een kleine tegenslag, toch kijk ik terug op een fijne week waarin ik weer intens heb genoten van de kleine dingen. Nou ja, klein... De kittens groeien aardig! Leuk dat je weer benieuwd bent en veel kijk- en leesplezier!

Maandag

Waar ik normaal een vrije ochtend heb op de maandag, stond ik nu vroeg naast mijn bed. Ik had namelijk mijn theorie examen voor mijn rijbewijs in de ochtend. Ik heb deze al een aantal keer gedaan (verspreid over 10 jaar), maar omdat ik elke keer een soort black-out krijg, blijft het spannend. Ik had goed geleerd, had het gevoel dat ik het echt onder de knie had, maar helaas toch weer gezakt. Het hoort erbij, probeer ik dan te denken, maar toch hield ik er een rotgevoel aan over. Nadat mijn vriend even belde (heel lief), fietste ik maar naar de stad voor wat lekkers. Terwijl ik de baklava al aan het proeven was, fietste er een vriend langs. We besloten om samen koffie te drinken en daarmee sloeg de ochtend toch nog om naar een fijn begin van de dag. 

Terwijl ik die middag wat uitgestelde klusjes deed (de was, stofzuigen), appte mijn vriend: "Wat wil je eten vanavond? Dan maak ik dat!" Zo lief! Irene nam mijn chat voor de maandag nog over, dus we hebben op ons gemak genoten van een risotto met spruitjes van mijn favoriete kok Ottolenghi. In de avond aten we de rest van de baklava op met een vriend erbij.

Op dit soort dagen sta ik soms wel eens stil hoe ik dit aan had gepakt toen ik minder goed in m'n vel zat. Er hoefde maar weinig te gebeuren en ik sloot me volledig af voor de buitenwereld. Laat mij maar lekker gaarkoken. Het zakken voor een theorie examen is natuurlijk vervelend, maar overkomelijk. Daar mag je je rot over voelen en dat heb ik ook zeker gedaan. Toch probeer ik hierbij ook te bedenken dat ik het gewoon opnieuw kan proberen. De rest van de dag ligt nog open en daar kan ik dan beter maar iets fijns van maken. Juist omdat ik me een beetje rot voel, maar ik daarin lief voor mezelf zijn. Dit is niet makkelijk, zeker niet als je gewend bent om te blijven hangen in dat rotgevoel. Maar weet dat het ook anders kan, mag, dat de rest van de dagen niet in het teken hoeft te staan van iets dat minder goed ging. Dat je voor jezelf mag zorgen op zo'n moment, hoe dat er voor jou ook uit mag (gaan) zien. Daar mag je echt in investeren. 

Dinsdag

Nog een vrije dag, die vooral in het teken van eten staat. Vlak voor mijn vakantie heb ik mijn andere baan opgezegd. Daardoor ben ik deze week twee dagen extra vrij, bovenop mijn vakantiedag gisteren. De broer van mijn vriend woont in Milaan, maar is vanwege zijn werk om de zes weken in Nederland. Althans, dat kan sinds deze maand weer. Zij besloten in de avond samen hard te lopen en ik wilde dan wel voor het eten zorgen.  

De dag bestond daardoor uit boodschappen doen, koken, kaartjes voor De Jeugd Van Tegenwoordig kopen (yes!), een rijlesje tussendoor en weer wat meer koken, wat resulteerde in een radijssalade met sinaasappel (die ik niet heel lekker vond), flammkuchen met zoete aardappel en salie en een munt-gember soep met bloemkool en geroosterde amandelen. Geen idee of dit bij elkaar past, maar het was (denk ik) prima te eten.

Woensdag

Good to be back! Vandaag mijn eerste werkdag weer na mijn vakantie. Ik had verwacht dat het even inkomen zou zijn, maar het voelde alsof ik nooit weg ben geweest. 

Na het werken was het weer tijd voor een sportlesje, dat was wel weer even lekker. Daarna snel door naar huis, want ik zou het eten verzorgen en ik had al dagen zin in gepofte aardappel met zuurkool. En wat was het lekker!

Donderdag

Al een paar nachten slaap ik heel slecht. Veel woelen, zweten, het wil gewoon niet echt lukken. Gelukkig ben ik ook vandaag weer een dagje vrij (de week gaat wel heel snel zo!) Vandaag vroeg dan ook om veel knuffels met Fiep en Sop, meer peer en blauwe kaas en een koffietje in de stad. 

Een vriend van mij is een aantal jaar geleden een analoge fotowinkel met doka begonnen. Inmiddels is hij toe aan zijn vierde pand alweer, dus er moet weer geklust en verhuisd worden. Ik had de ruimte nog niet gezien, dus daar ben ik ook even langs geweest. 

Mijn vriend haakte ook nog aan en samen sloten we de dag af in een restaurantje waar ze verse noodles serveren met zelf ingemaakte groente, hmm!

Vrijdag

Waar we als redactie al maanden naar de Proudfunding toeleven op kantoor (nog een paar nachtjes slapen!), ging dit proces gepaard met het afscheid van (voormalig) hoofdredacteur Nadine. Ook al hebben we gelukkig een waardige vervanger gevonden (lees hier meer over Daniël!), toch is een afscheid nooit leuk. Proud is onwijs gegroeid onder leiding van Nadine en daar zijn we haar enorm dankbaar voor! ♥

Zaterdag

Mijn vriend staat dit weekend model voor een Japans fietskleding merk, dus ik ben twee dagen alleen thuis. Met een eetstoornis ben je nooit écht alleen en vrije tijd betekende dan ook vaak volledige 'vrijheid' voor mijn eetstoornis. Gelukkig is dit veranderd en vind ik alleen thuis zijn heerlijk - zeker nu ik kittens heb. Een uurtje sporten, lekker rommelen in huis en knuffelen met Fiep en Sop tussendoor. In de middag nam ik ook wat uren over voor Phoi Cai. In de avond maakte ik één van mijn favoriete pasta recepten om hierna op de bank CSI: Miami te kijken; al jaren een guilty pleasure.

Zondag

Yes, mail! Afgelopen week had ik, toen ik naar de vriend met zijn nieuwe pandje ging, direct wat fotorolletjes ingeleverd, zodat hij zo kon ontwikkelen en inscannen. Ook al weet ik nog wel wat ik voor foto's heb gemaakt, toch blijft het elke keer een verassing! 

Daar was ik vrij druk mee. De restjes van de dag die over waren, gingen op aan het maken van een kersencrumble en parpadelle met citroenricotta. (Dat recept zocht ik trouwens gewoon op in deze blog!) In tegenstelling tot mijn vriend, vind ik koken alles behalve ontspannend. Vaak raak ik het overzicht kwijt, waardoor ik juist gestrest raak. Door bepaalde recepten vaker te maken, weet ik van tevoren een beetje wat ik kan verwachten, dat helpt wel. Tijdens mijn eetstoornis was alleen zijn en eten (mede hierdoor) best een uitdaging, maar inmiddels weet ik hoe belangrijk het is om volwaardig te eten en hoe fijn het ook is om hierin voor jezelf te mogen zorgen. 

En dat was mijn week alweer! Voor mij voelde het, ondanks dat ik meer vrije tijd had dan normaal, als een drukke en bewogen week. Ik hoop dat deze photo blog je mag inspireren om vandaag stil te staan bij wat je voelt en wat je voor jezelf kunt doen om te voorzien in je behoeftes. Ook als het even tegenzit, mag je lief zijn voor jezelf. Misschien heb je het dan juist meer nodig. Veel liefs en ga ervoor deze week. ♥ 

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.