Het is lang geleden dat ik voor mijn gevoel zo’n drukke en volle week heb gehad. Ik ben flink aan het opruimen geslagen en heb veel gewerkt. Hiernaast heb ik voor het eerst bloed gedoneerd én is dit de eerste photo blog waar de nieuwe kittens een rolletje in hebben. Ik zal proberen om het niet alleen daarover te laten gaan, maar als je van kittenfoto’s houdt, lees dan vooral lekker verder!
Maandag
Ik werd moe wakker. De dag ervoor had ik voor Marli gewerkt en ik merk toch direct dat ik dan een dagje ‘mis’. Ook kwam mijn vriend gisteravond terug van een weekje Italië en omdat ik hem wilde ophalen bij het station, werd het een lange (en vooral late) avond vol vakantieverhalen en lekkere souvenirs (koude kokoskoekjes). Daar slaap ik graag iets minder voor.
Gelukkig begin ik de week met een vrije ochtend. Nou ja, vrij… Geen rustige ochtend meer sinds we deze twee propjes (Sopje links en Fiep op rechts) in huis hebben, maar voor hen geef ik graag mijn rust op. Ze worden uiteindelijk vanzelf wel een keer rustiger en ouder, toch? En tot die tijd, zijn mijn vriend en ik ook hier intens van aan het genieten. Ze zijn al helemaal gewend en kruipen graag op schoot. Dat ze af en toe iets kapot maken (vooral planten moeten het ontgelden), nemen we dan maar voor lief. Als je dan naar die snoetjes kijkt, is het ook snel vergeten.
Gelukkig slapen ze overdag ook veel, waardoor de Zoom meetingen gewoon onverstoord door kunnen gaan.
Tijdens mijn vaste chatavond, kreeg mijn vriend het op zijn heupen en heeft de ‘rommelkamer’ opgeruimd. Ik had die middag al wat dingen weggedaan, dus we zijn een goed team zo. Nadat ik klaar was, besloot ik hem nog even te helpen. Dat zijn van die klusjes waar ik al een tijd tegenaan hikte en als het eenmaal is gedaan, bleek het én helemaal niet zo erg om te doen én het oogt direct zoveel rustiger.
Dinsdag
Vroeger op vandaag dan gebruikelijk, want Sopje en Fiep moesten naar de dierenarts. Sopje bleek de vorige keer een licht hartruisje te hebben, dus daar moest nog even naar gekeken worden en daarnaast moesten ze ook hun tweede vaccinatie hebben.
Ze waren heel ontspannen (lees: sliepen door het consult heen) en vonden het geloof ik best een prima uitstapje. Helaas blijkt Sopje nog steeds een hoorbaar hartruisje te hebben (Fiepje zelfs een lichte nu). Hopelijk vinden ze autorijden echt leuk, want volgende maand mogen ze weer.
De rest van de dag werkte ik uit huis, knuffelde ik met de katjes wanneer ze wakker waren, haalde ik tussendoor wat boodschappen en dweilde ik de vloer. Heerlijk vind ik dat. Alles weer lekker fris. Gisteren had mijn vriend nog een grote bak tevoorschijn getoverd waarin ik al mijn ‘werk’ in had geknikkerd. Opdrachten van mijn kunstacademie opleidingen en wat eigen werk. Daar ben ik ook nog even doorheen gespit en ik heb zelfs een vuilniszak kunnen vullen met alles dat weg kon. Zo ruimt het wel lekker op! ‘Belangrijke’ projecten bewaar ik natuurlijk, soms ook leuk om later weer doorheen te bladeren.
In de avond had ik een sportles geboekt. Ook al sport ik daar niet eens heel lang, ik kijk er echt naar uit. Heel gezellige mensen en ik merk ook dat ik de oefening beter onder de knie krijg. Zo kan ik ineens touwtjespringen, wie had dat gedacht?
Woensdag
En het is alweer woensdag. Vandaag weer een dagje vol Proud. En kittens, natuurlijk. Oké, ik probeer het echt te beperken.
Na het werken, sprong ik snel op mijn fiets. Ik had weer een oproep gekregen om bloed te doneren. Ik ben een tijd geleden donor geworden, maar door een ijzertekort heb ik destijds nooit bloed gedoneerd. Vrij recent heb ik een bloedtest aangevraagd bij de huisarts, om te kijken hoe het ermee stond en dat was op dat moment helemaal goed! Hierna kreeg ik – toeval wil het – een verzoek om bloed te geven, maar door de vaccinatie was dat helaas niet mogelijk. Deze keer kan het gelukkig allemaal wel! Tijdens mijn herstel was bloed doneren zelfs een onderdeel van mijn motivatie om te herstellen. Voor mij een kleine moeite en voor iemand anders van levensbelang.
Deze avond is het mijn vriend die een sportafspraak heeft staan, dus aan mij de taak om te koken. We hadden nog een maaltijd van HelloFresh over. Deze duurde 50 minuten om klaar te maken. Daardoor stelden we hem elke avond uit, maar uiteindelijk moet het wel een keer op natuurlijk. Dit is trouwens ook de een-na-laatste week dat we HelloFresh binnenkrijgen. We willen de komende tijd proberen om meer naar de markt te gaan en naar de pluktuin hier in de buurt. Hoelang we dat gaan volhouden? We gaan het zien…
Donderdag
Vorige week had ik het er met Daphne ook al over. Hoe overbezorgd je ineens kan worden en hoe erg ik me hier zelf vooral aan irriteer. Waar ik normaal de deur achter me dichttrek, gaat die nu toch wel weer twee keer open, nóg een rondje door het huis. Alle ramen écht dicht? Geen losse kabels rond laten slingeren? Heel normaal denk ik ook, zeker met iets nieuws en kleins dat leeft en waar jij de verantwoordelijkheid voor draagt, maar ik merk ook dat het toch wel veel energie van me vraagt. Zeker op de dagen dat ik niet thuiswerk, kan ik me gedurende de dag regelmatig even heel druk maken. Gaat het nog wel goed? Heb ik niet de kookplaat aan laten staan? Zouden ze ineens de deur zelf open kunnen maken? Zetten ze niets in de brand? Angsten die niet eens per se realistisch zijn, maar wel echt heel dreigend (en waar) kunnen voelen. Ik vertrouw er maar op dat dit ook iets is dat met de tijd vanzelf minder wordt. Ze worden vanzelf groter en rustiger. En ik dan hopelijk ook. 😉
Ik had vandaag eigenlijk een afspraak staan om te sporten, maar ik voel me door het bloed doneren toch niet helemaal fit. Ik loop, tussen het werken door, nog even een rondje buiten voor wat frisse lucht. Ik besluit de sportafspraak af te zeggen en ik fiets, vanuit mijn werk, door naar de moeder van mijn vriend om daar te eten. De kat die je ziet, is dan ook niet onze kitten die ineens enorm gegroeid is, maar één van de katten daar. Voor de variatie. 😉 We kregen ook direct een flinke tas met groenten mee, heel lief en fijn.
Vrijdag
Op vrijdag gaat de wekker tegenwoordig weer vroeg, want ik moet om 7 uur al in de bus zitten. Opstaan is gelukkig minder moeilijk met twee katjes die graag nog wat aandacht willen. Ook vandaag merk ik dat ik een stuk meer vermoeid ben dan normaal en mijn hoofd voelt hierdoor een beetje ‘wazig’. Gelukkig had ik afgelopen week al veel werk verzet, dat geeft direct wat ruimte.
Omdat mijn vriend en ik allebei geen zin meer hadden om te koken, bestelden we ‘s avonds pizza. Ik koos voor een (licht geplette) pizza met zwarte truffel. Lekker, maar ook wel intens!
Zaterdag
Wéér een dagje Leiden! Vandaag nemen Irene en ik de video op (daar plaatsten we eerder al deze oproep voor) voor de naderende crowdfunding. Heel leuk vind ik dit soort dagen. Ik vind het zo bijzonder om (oud-)leden van Proud2Bme in het echt te ontmoeten en een dag als deze is daardoor extra speciaal.
Naast veel bijzondere ontmoetingen met (oud-)leden, kwam ook een oud-redactrice langs, evenals huidig redactrice Marli! We zien elkaar niet vaak in het echt, dus het is extra fijn om even op deze manier bij te kletsen. Al met al een heel gezellige, emotionele en daardoor ook intensieve dag.
Zondag
Eindelijk even niets! Vandaag staat in het teken van bijkomen en gezelligheid. Nou ja, bijkomen. Met twee kittens is het vooral nergens aan toekomen. De was had zich opgestapeld en er moest ook echt nodig gestofzuigd worden. Gelukkig vind ik het heerlijk om me te ontfermen over deze taakjes en gek genoeg brengt het me ook wat ontspanning.
Na een rustige ochtend (en middag), reden mijn vriend en ik naar twee vrienden om daar te eten en spelletjes te spelen.
En dat was ‘m alweer! Ik hoop dat je het weer leuk vond om een weekje mee te kijken en dat het je, waar mogelijk, mag inspireren. Hoe is jouw week geweest? En neem je iets mee naar deze week?
Veel liefs,
Lonneke
Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.
Geef een reactie