Een eetstoornis, depressie of andere psychische ziekte gaat vaak met veel pijn gepaard. Soms is die pijn fysiek, maar veel vaker voel je de pijn van binnen, als een brok verdriet of als stekende nare gevoelens. Emoties kunnen zo hoog oplopen en intens voelen dat je ze alleen nog maar als pijn kunt omschrijven wanneer het je allemaal te veel wordt. Op zo'n moment weet je niet wat je met jezelf aan moet of hoe je jezelf van de pijn kunt verlossen. Gaat dit ooit nog voorbij?

Toen ik een eetstoornis had leed ik lichamelijk enorm onder de fysieke gevolgen van boulimia nervosa. Het vele braken en de eetbuien zorgden vaak voor buikpijn en een zere keel en mond. Dat was erg naar, maar ik verbeet deze pijn. Ik vond namelijk dat ik het over mezelf had afgeroepen en daardoor ook geen recht had om te klagen. Eigen schuld dikke bult. De pijn had een duidelijke oorzaak: Ik had het er zelf naar gemaakt.

Veel moeilijker vond ik het verdriet, de gevoelens van hopeloosheid, mijn alsmaar dalende zelfbeeld en de vele zelfverwijten waarmee ik te maken kreeg. Ik had in de tijd van mijn eetstoornis namelijk geen grip op mijn emoties en wist niet hoe ik met mijn gevoelens om moest gaan. Als ongeleide projectielen gingen mijn gedachten en gevoelens van binnen tekeer. In mijn hoofd en lichaam was het oorlog, een slagveld, alles deed pijn. Ik kon het niet stoppen en kon er de vinger niet op leggen. Gevoelens van wanhoop namen de overhand en creëerden van binnen een groot, wreed, pijnlijk zwart gat.

foto bron

Als een gewond dier in nood wilde ik maar één ding; van deze pijn verlost zijn, gezien worden door anderen, de pijnlijke leegte opvullen. Niet meer dit voelen, helemaal niet meer voelen. Totdat de pijn wegebde kon ik vaak moeilijk op andere dingen focussen. Als ik er middenin zat, dacht ik dat de pijn nooit zou stoppen, maar hoe intens ook, de pijn ging altijd weer weg. Soms pas na een tijdje en soms niet helemaal vanzelf, maar op de één of andere manier krabbelde ik altijd weer op.

In een kwetsbaar moment van intense mentale pijn is het verschrikkelijk lastig om niet verzwolgen te worden door emoties en om bij je verstand te blijven. In deze blog deel ik graag wat manieren om je te helpen een periode van pijn te overbruggen en geef ik wat handvatten om je aan vast te houden wanneer de pijn op z'n felst is.

♥ Het gaat over
Het intense verdriet of de wanhoop die je ervaart gaat over, de pijn is niet permanent. Pijn heelt met de tijd. Soms is het afwachten en intussen de pijn verzachten met goede zelfzorg. Je zult dit niet voor altijd voelen. Net als fysieke wonden, heelt mentale pijn en leegte langzaam als je het de tijd gunt en het goed verzorgd. Wees vooral heel lief voor jezelf en overtuig jezelf ervan dat dit gevoel niet voor altijd is.

♥ Jij kan dit aan
Wanneer je het gevoel hebt dat de pijn die je van binnen voelt te hevig wordt, zeg dan hardop tegen jezelf dat jij dit aankunt. Probeer je te realiseren dat wat je voelt een emotie is en misschien lukt het je zelfs om er vanaf een afstandje naar te kijken. Zie jezelf zoals een ander dat zou doen en bedenk je dat je gevoelens slechts vanuit je hoofd komen en niets zijn om wanhopig of radeloos van te worden. Je gaat hier doorheen komen en het gevoel zal echt overgaan. Jij kan dit aan. Jij zult ook hier doorheen komen.

foto bron

♥ Voelen, maar jezelf niet verliezen
Mentale pijn is een emotie, net als verdriet, geluk en boosheid en mag er evenzeer zijn. Net als bij andere gevoelens is het echter de kunst om ermee om te gaan en er aandacht aan te besteden, zonder jezelf erin te verliezen. Je mag het voelen, maar het hoeft je niet over te nemen. Je blijft bij jezelf door jezelf eraan te herinneren dat de pijn echt overgaat en je het echt aankunt. Je voelt dan je pijn en aanvaardt dat het er is, maar de pijn slokt je niet op. Probeer zicht te houden op het totaalplaatje en de tijdelijke aard van de situatie. De pijn is hier, nu en in is echt, maar niet voor altijd.

♥ Je wordt sterker
'What doesn't kill you makes you stronger', vrij vertaald naar 'wat je niet doodt, maakt je sterker'. Wanneer jij hier doorheen komt mag je daar best eens bij stilstaan en er trots op zijn. Je hebt het doorstaan en je hebt er weer een stukje levenswijsheid bijgekregen. Je bent bekend met het gevoel van intense pijn en kan je er nu tegen gaan wapenen. De volgende keer ben je voorbereid, sterker en zeg je met meer zelfvertrouwen tegen jezelf dat jij dit zult doorstaan.

Hoe ga jij om met mentale pijn?