We krijgen er allemaal wel eens mee te maken, de een minder vaak dan de ander: stress en onzekerheid. Zeker als je met mentale problemen worstelt, bijvoorbeeld een eetstoornis, kan dit een enorme trigger zijn en lastig om mee om te gaan. In deze blog deel ik mijn ervaringen ermee en welke manieren ikzelf heb gevonden om ermee om te gaan.

Momenteel zit ik in een redelijk stressvolle en hectische periode in mijn leven: ik sta op het punt om op mezelf te gaan wonen, volg intensieve therapie waarbij ik veel angsten aanga en wil mogelijk in het najaar een studie gaan oppakken (ja, toch wel).

Abel is sinds 2022 gastblogger bij Proud2Bme. Hij blogt onder andere over de LHBTQ+ community, zijn transitie, mantelzorger zijn en zijn eetstoornis. Wil je meer lezen van Abel? Dat kan via de tag 'Abel blogt'. Wil je zijn voorstelblog (nogmaals) lezen? Die vind je hier.

Bron foto

Dit roept veel bij me op en ik merk zelf ook dat ik daardoor de neiging heb om minder goed voor mezelf te zorgen, waarbij mijn eetstoornis ook om de hoek komt kijken. Het kan heel verleidelijk zijn om in oude gewoontes terug te vallen. In mijn geval zou dat bijvoorbeeld betekenen: minder eten, meer bewegen en mezelf beschadigen. Echter, ik kies er bewust voor om dat niet te doen. In plaats daarvan gun ik mezelf meer rust: letterlijk op mijn bed zitten en YouTube-filmpjes kijken of met mijn kat knuffelen.

Op dit punt ben ik niet zomaar gekomen: het heeft veel bloed, zweet en tranen gekost. Wat mij vooral heeft geholpen op dat soort momenten is om erover te praten. Dit kan zijn met je therapeut, ouders, vrienden of iemand anders in je omgeving die je vertrouwt. Mocht praten te lastig zijn, dan kan schrijven of tekenen ook een goede manier zijn.

Verder helpt het mij altijd om te denken aan de consequenties: wat als ik er nu voor kies om minder te eten?  Op de korte termijn zal het misschien prettig en fijn voelen, maar ik weet dat het me op de langere termijn alleen maar verder van mijn doel zal brengen.

Ook kan het helpen om letterlijk uit de situatie te stappen. Voel je de drang om jezelf te beschadigen en zit je op je slaapkamer? Ga naar de woonkamer of een andere kamer waar, het liefst, ook andere mensen aanwezig zijn. Een andere ruimte brengt vaak andere energie met zich mee en kan helpen om de drang uit te zitten.

Als laatste een lastige tip: acceptatie. Kan je nu niks aan de situatie doen? Laat het dan. Als je je druk blijft maken, wordt het waarschijnlijk enorm opgeblazen in je hoofd en lijkt het groter dan het daadwerkelijk is of gaat zijn. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar iets dat je niet kan veranderen, kan je nou eenmaal niet veranderen. Probeer je te focussen op andere dingen. Afleiding zoeken kan heel cliché klinken, maar op sommige momenten kan het juist heel nuttig zijn.

Met name in tijden van onzekerheid kan het veilig voelen om terug te vallen op een eetstoornis: dat is duidelijk, daar heb je zelf controle op en dat ken je. Maar de vraag die dan meteen in me opkomt is: heb je wel daadwerkelijk controle of neemt de eetstoornis alle touwtjes in handen?

Ik hoop dat je, ook in tijden van stress en onzekerheid, ervoor kiest om goed voor jezelf te blijven zorgen.