Waar moet ik beginnen? Wat moet ik schrijven? Ik denk dat ik deze blog al wel vijf keer begonnen ben, maar telkens verwijder ik alles weer. Waarom? Perfectionisme, faalangst, bang dat ik niet goed onder woorden kan brengen wat ik precies wil delen. Maar bij dezen spreek ik met mezelf af: dit wordt hem. Mijn eerste (eigenlijk tweede) artikel op Proud2bme.
Mijn naam is Abel, ik ben inmiddels 23 jaar oud en woon in Overijssel. Ik ben er trots op dat ik mag zeggen dat ik vanaf nu regelmatig artikelen ga schrijven voor Proud. Ik kijk zelf al een aantal jaar op Proud voor informatie, herkenning en motivatie. Dit heeft zeker een positieve invloed gehad op de weg die ik bewandeld heb (en nog steeds bewandel).
Iets minder dan een jaar geleden heb ik al een keer mijn verhaal gedeeld op Proud. Hier kreeg ik hele goede reacties op en ik vond het fijn en leuk om te doen. Ik vind schrijven erg leuk en doe het daarom ook graag. Ook is het fijn voor m’n koppie; door te schrijven, kan ik m’n gedachtes en gevoelens beter ordenen. Normaal gesproken is dat vaak een chaos, ik denk en voel veel en intens – wat lastig is, maar ook fijn kan zijn.
In het artikel waarin ik mijn verhaal deelde, ging het vooral over mijn eetstoornis, die ik al langere tijd heb en waar ik herstellende van ben. Nadat het artikel online was gegaan, is er veel gebeurd. Ik ben teruggevallen in mijn eetstoornis en depressie, heb een intake gehad voor een klinische opname, heb een groepstherapie gevolgd en mijn propedeuse gehaald. Ook heb ik besloten een tussenjaar te nemen van mijn opleiding.
Maar bij het hebben van een eetstoornis en hier veel in meegemaakt te hebben, houdt mijn ervaringskennis niet op. Over het hebben van een eetstoornis en mentale problematiek ben ik altijd erg open en ik schaam me praktisch nergens voor. Er zijn echter dingen die ik gevoeliger en lastiger vind om te delen, maar die ik wel erg belangrijk vind om te delen en waar (naar mijn mening) niet genoeg aandacht en erkenning voor is.
Zo ben ik geboren als meisje en ben op m’n achttiende in transitie gegaan naar man. Inmiddels heb ik dit afgerond, zit ik bijna vier jaar aan de hormonen (testosteron) en heb ik twee jaar geleden mijn borstverwijderende operatie gehad. Dit heeft ook zeker invloed gehad op het herstel van mijn eetstoornis en andere mentale problemen. Het gevoel hebben om opgesloten te zitten in een lijf dat niet bij jou hoort, is niet te beschrijven. Het is meer dan walging, het is dissociëren van je eigen lichaam, schaamte, verwarring en verdriet. Ik heb hier af en toe nog steeds last van, maar kan er beter mee omgaan. Vooral de externe dingen zoals hormonen, de operatie en een andere naam helpen me hiermee. Ik voel me echt 100% Abel en niet Amber, zoals vroeger.
Daarnaast zullen jullie van mij hier ook artikelen kunnen verwachten over bijvoorbeeld (jong) mantelzorger zijn: mijn moeder is chronisch ziek, wat voor mij betekent dat ik veel in het huishouden doe, meer dan anderen van mijn leeftijd. Ook heb ik een autistisch broertje, wat altijd veel aanpassing van me heeft gevraagd en heeft mijn vader toen ik klein was een herseninfarct gehad.
Door al deze gebeurtenissen (en nog meer) heb ik altijd het gevoel gehad dat ik mezelf zo klein mogelijk moest maken, later dus ook letterlijk. Voor mijn problemen was geen plek, omdat iedereen om me heen het al zo moeilijk had. Dit zorgde dan ook mede voor het ontwikkelen van een eetstoornis en andere problematiek, zoals angsten, zelfbeschadiging en het constant kleineren van mezelf.
Vandaag de dag val ik nog steeds af en toe, maar ik sta altijd weer op. Ik heb momenteel een tussenjaar, maar het is en blijft mijn doel en droom om ervaringsdeskundige te worden in de geestelijke gezondheidszorg. Ik kan me bijvoorbeeld ook erg boos maken over bezuinigingen in de zorg, het niet goed aanpakken van multiproblematiek bij instanties – waar ik zelf ook mee te maken heb (gehad): van het kastje naar de muur worden gestuurd – en de soms onwetende hulpverleners.
Durf buiten de lijntjes te kleuren, dat doe ik ook.
En als ik eerlijk ben, wil ik ook niet meer anders.
Geef een reactie