Ben je afgevallen?
Ben je afgevallen? Voor veel meisjes en vrouwen is deze vraag het ultieme compliment. Ze associëren afvallen met succesvol zijn, met ergens goed in zijn, met schoonheid, met waardevol zijn. Logisch, aangezien we in een maatschappij leven waarin dun zijn en schoonheid aan elkaar zijn gekoppeld: in magazines, op billboards, op televisie, op de catwalk. Maar moeten we dit wel ondersteunen? Moeten we dit in stand houden, door de vraag 'ben je afgevallen?' in te zetten als compliment?
Toen ik hard op weg was een eetstoornis te ontwikkelen, vond ik de vraag of ik was afgevallen ook een compliment. Toen ik eenmaal 'goed & wel' in mijn eetstoornis zat, kon het mij niet meer zoveel schelen wat andere mensen wel of niet zagen. Ik zat in mijn eetstoornis wereldje: onbereikbaar en in de ban van afvaldwang. Toen ik eenmaal in therapie ging, kreeg ik die vraag niet meer: het was duidelijk dat ik afgevallen was en wel omdat ik ziek was.
Ik kan mij, door mijn eigen ervaringen, heel goed voorstellen dat het een 'trigger' is, de vraag of je bent afgevallen. "Je ziet er goed uit! Ben je afgevallen?" is echt zo'n typische 'onschuldige' vraag, die heel veel lading kan hebben voor iemand met een laag zelfbeeld. De vraag impliceert, als je onzeker bent over je lijf, dat a) je er eerst niet goed uit zag en b) afvallen en er goed uitzien hand in hand gaan.
Vanuit je eetstoornis kan het een boost geven: 'mijn harde werken heeft resultaat op geleverd.' Of, als de vraag je niet wordt gesteld, juist een bevestiging zijn van je negatieve zelfbeeld: 'Zie je wel, ik faal echt keihard, ik ben waardeloos.'
Terwijl je gezonde kant eigenlijk het uit wil schreeuwen: 'Ik ben wel afgevallen, maar dat komt omdat ik bang ben, mezelf haat, het gevoel heb dat ik MOET afvallen om mooi en succesvol te zijn. Ik ontzeg mezelf niet al die dingen omdat ik dat zo ontzettend LEUK vindt. Ik doe dat omdat ik mij rot voel.'
Het huidige schoonheidsideaal, waarin gewicht en schoonheid innig met elkaar verbonden zijn, is één van de meest destructieve overtuigingen van deze tijd. De verwarring is als volgt: gezondheid en schoonheid hebben zeker veel met elkaar van doen. En gezondheid en gewicht ook. Maar schoonheid en gewicht: nee. Schoonheid draait niet om perfectie.
Schoonheid draait - naar mijn idee - om gelukkig zijn, goed in je vel zitten, je gezond en fit voelen, dingen doen waar je voldoening uithaalt en energie van krijgt, stralen, zelfvertrouwen hebben, omringd worden door mensen van wie je houdt, je wensen en dromen laten uitkomen en jezelf accepteren zoals je bent. Met alle 'imperfecties' die daar bij horen.
Los van het hele 'dun = schoonheid' ideaal, is er nog een andere mogelijke oorzaak voor gewichtsverlies. Bij sommige lichamelijke ziektes, zoals kanker, schildklieraandoeningen en lupus, valt iemand in korte tijd veel af. Soms kiezen mensen ervoor om hun ziekte (deels) geheim te houden. Het is dan pijnlijk om dan steeds de vraag 'ben je afgevallen?' te krijgen.
Een lastige vraag dus, 'Ben je afgevallen?'. Ook als iemand geen eetstoornis heeft en op een gezonde manier wil afvallen.
Waarom niet gewoon de vraag 'Hoe gaat het met je?'.
Dat is toch veel belangrijker?
Gerelateerde blogposts
Reacties
De vraag; Ben je afgevallen? triggert mij altijd enorm, terwijl het ook wel weer goed voelt om zo'n vraag te krijgen.
De vraag; Hoe gaat het met je? vind ik alleen goed als het iemand echt interesseert en dat is in 9 van de 10 gevallen niet zo.
Wel een goede tekst trouwens. Heel herkenbaar.
Oké dit is dus een compliment, het is positief bedoeld (denk ik)
Waarom voel ik het dan niet zo???
Dit soort vragen/opmerkingen zijn nooit 'goed' in mijn geval... het triggert me altijd op de een of andere manier. Want de opmerking; 'Je bent volgens mij nóg meer afgevallen', vind ik ook niet fijn....
Maar eigenlijk heb ik nooit die vraag gekregen.. alleen maar (bezorgde) vragen of alles wel goed ging en of ik nog wel at........ niet echt complimenterend! Zo'n vraag voelde
dan ook niet goed, het voelde niet positief en het liet me ook niet blijer voelen.. Het
voelde eerder zeer verwarrend! Waarom geen compliment? Waarom zulke blikken?
Opmerkingen lieten me verder koud.. het deed me niets. Ja verwarring, maar verdr?
Ach ik wist wel beter.. Waar maken ze zich druk om? En waarom nu al? Ik ben nog
niet eens bij mn streven... Maar soms dan hunkerde ik naar opmerkingen, als die
niet werden gemaakt.. viel het niet op.. moe(s)t ik nog harder me best doen.. en pff.
Opmerkingen of geen opmerkingen... beide zijn ontzettend frustrerend >
en 'Knap zeg, die discipline!'.
Toen dacht ik: oké, dit moet ik doorzetten!
Maar dat liep uit de hand, want zóveel wilde ik niet afvallen..
Nu ik bijna op mn (gezonde) streefgewicht zit, vind ik het wel heel fijn om te horen dat ik weer steeds mooier word nu ik aankom.
Supergoed stuk!
Want ja, als school, thuis, sport enzo allemaal goed gaat... Ja, dan lieg je eigenlijk
ook niet...
Een betere vraag vind ik vaak: Hoe voel je je?
Zolang mijn vrienden en familie het maar menen hoor je mij niet klagen ;)
Erg dubbel dus, maar het gaat er ook om hoe je zelf in je vel zit en zulke opmerkingen wilt interpreteren. Nu merk ik het ook op als mensen mijn haar leuk vinden zitten of mijn kleding hip vinden, in plaats van alleen de gewichts-opmerkingen te onthouden.
''Terwijl je gezonde kant eigenlijk het uit wil schreeuwen: 'Ik ben wel afgevallen, maar dat komt omdat ik bang ben, mezelf haat, het gevoel heb dat ik MOET afvallen om mooi en succesvol te zijn. Ik ontzeg mezelf niet al die dingen omdat ik dat zo ontzettend LEUK vindt. Ik doe dat omdat ik mij rot voel.'' => heel erg herkenbaar, helaas.
en als ik dan wat eet ben ik boos opmijzelf. en moet het zo snelmogelijk mijn lichaam uit dan pas voel ik me weer op mijn gemak.
Het is niet erg om een keertje te veel te eten, en als het om snoep gaat haal geen snoep in huis! Brengt je te snel in verleiding
Mijn eetstoornis zei toen direct "Ja! Hier doe je het voor, eindelijk zien ze het. Nou, nu nog wat kilo's eraf, en dan ziet iedereen hoe mooi je dun bent geworden!"
Mijn gezonde recoverykant daarentegen zei: "Vind je dit nou echt een compliment?! Ga nou eens echt goed bezig met je eetlijst want dit is echt niet goed!"
Enorme strijd in m'n hoofd, ik zei ook maar gewoon "Oh.. Ach.. He, dat zal meevallen"