All-in gaan voor eetstoornisherstel. Geen restricties meer op gebied van eten, maar écht luisteren naar je lichaam én je hoofd. Niet enkel luisteren je hongergevoel dus, maar ook naar je trek en je zin in eten. Toen ik een eetstoornis had, had ik nog nooit van 'all-in gaan' gehoord, maar op Instagram en YouTube, zie ik het tegenwoordig steeds vaker voorbij komen. Eetstoornisherstel kan er voor iedereen anders uit zien, daarin is geen goed of fout, maar dat er succesverhalen zijn over eetstoornisherstel met de all-in methode, blijkt zo te zijn! Niet gek ook dat er daarom veel vragen over zijn. Wat is all-in gaan? Hoe werkt het? Is het niet ontzettend eng om jezelf toestemming te geven alles te mogen eten? Zal je dan ooit nog stoppen met eten? En hoe ga je met die angst om? In dit artikel stel ik Zoë een aantal vragen over haar ervaring met all-in gaan voor eetstoornisherstel.

Zoë is 19 jaar oud en afgelopen schooljaar afgestudeerd als doktersassistente. Momenteel geniet ze even van haar vakantie, maar vanaf september is ze van plan om te beginnen met werken in het ziekenhuis of op een huisartsenpraktijk. In haar vrije tijd gaat ze vaak met haar gezin leuke dagjes uit, bakt ze taarten en fotografeert ze. Het liefst fotografeert ze de natuur, wat ze combineert met een mooie wandeling. Ze woont dicht bij het strand, maar ook bij een bos. Hier kan ze sinds haar herstel weer oprecht van genieten. 

*Disclaimer: Als je ondergewicht hebt kan je niet zomaar all-in gaan, omdat je risico loopt op het refeeding syndroom. Overleg daarom eerst altijd met een arts of diëtist, als je hiermee aan de slag wilt gaan. 

Hey Zoë! Wat betekent all-in gaan in jouw eigen woorden?

"All-in gaan zie ik als een enorme stap in je herstel. Het betekende voor mij dat ik alle restricties rondom het eten, maar ook mijn bewegingsdrang volledig achter mij moest laten. Ik moest gaan toegeven aan mijn extreme (mentale) honger, stoppen met iedere vorm van bewegingsdrang en er op deze manier voor zorgen dat mijn lichaam weer gezond werd en ik op mijn natuurlijke gewicht (setpoint) kwam. All-in gaan was voor mijn gevoel de stap die ik nodig had om verder te komen in mijn herstel."

Wat voor eetstoornis had jij en hoe heeft All-in gaan daarbij geholpen?

"Ik heb vorig jaar de diagnose anorexia nervosa (restrictieve vorm) gekregen. Ik was al enige tijd in herstel, volgde een opgestelde eetlijst, maar durfde daarbuiten niks te eten ondanks dat ik ontzettend veel honger had. Op het moment dat ik enkele ervaringsdeskundigen op Instagram tegenkwam, leerde ik over all-in herstel. Door het all-in gaan heb ik het aankomen in gewicht kunnen omzetten naar aankomen in leven en geluk. Ik wilde de spontaniteit van het leven weer terug en oprecht genieten van dagjes uit en etentjes. Door het all-in gaan ben ik oprecht gaan luisteren naar alle hongersignalen die mijn lichaam aangaf - zowel fysiek als mentaal - en ben ik uiteindelijk op mijn natuurlijke (setpoint) gewicht uitgekomen. Doordat ik deze stap heb gemaakt, ben ik gestopt met het labelen van eten als 'goed' of 'fout' of 'gezond' en 'ongezond'. Eten is 'gewoon eten' en je lichaam is geen robot, het weet wat het nodig heeft. Ik heb hierdoor al mijn angsten rondom eten of eetregels kunnen loslaten, wat echt als een bevrijding voelt."

Zou all-in gaan denk je ook bij andere eetstoornissen kunnen werken?

"Ik denk persoonlijk dat het all-in gaan ook een goede behandelmethode zou kunnen zijn bij andere eetstoornissen. Bij de meeste eetstoornissen is er sprake van restrictie rondom bepaalde voeding maar ook eetregels die hij/zij moet aanhouden van de eetstoornis. Bij all-in gaan gaat het erom dat je dit volledig loslaat. Dus ook als je een andere eetstoornis dan anorexia nervosa hebt, denk ik dat dit een goede manier kan zijn om te herstellen. "

Was het niet eng om all-in te gaan? Hoe ben je daarmee omgegaan?

"Ik vond het doodeng om all-in te gaan. Ik was bang om nooit meer te kunnen stoppen met eten, bang om oneindig aan te komen en bang dat ik nooit zou kunnen herstellen, omdat het op dat moment voelde als een eindeloze weg. Ik had het idee dat het nu of nooit was, dus het was voor mij eigenlijk een kwestie van gewoon doen. Ik ben tijdens deze periode van angst veel informatie en herkenning gaan zoeken via het internet. De herkenning van anderen - waaronder Tabitha Farrar - zorgde er keer op keer voor dat ik weer extra motivatie kreeg en dat ik geloofde dat herstel van een eetstoornis daadwerkelijk mogelijk is."

Wat hielp jou op de moeilijke/zware momenten tijdens all-in?

"Tijdens de moeilijke momenten had ik vaak even die extra bevestiging nodig dat bepaalde gevoelens erbij horen en 'oke' zijn. Het is nu eenmaal een lange, zware weg die je moet afleggen en je lichaam heeft behoorlijk wat schade in te halen. Ook heb ik tijdens die momenten veel afleiding gezocht in het kijken van films en series, het bakken van taarten, maar ook het fotograferen. Comfortabele kleding was in die periode een belangrijk ding voor mij, omdat ik vaak een opgeblazen gevoel had."

Had all-in het effect dat je had verwacht? Of is er iets dat je heeft verbaast of verrast?

"Het all-in gaan heeft mij laten zien hoe slim het menselijk lichaam is. Je lichaam geeft duidelijk aan wat het nodig heeft en hoeveel het nodig heeft. Na een lange tijd van restrictie heeft een lichaam eten nodig. Eten dat veel, maar ook snel energie kan leveren om inwendige schade te herstellen. Dit verbaasde me. Hoe langer ik all-in was, hoe meer ik ging stabiliseren in gewicht, maar ook in eetlust. De honger werd minder en ik kan me niet meer voorstellen hoe het is om met restricties te leven."

Kan je met all-in herstellen van je eetstoornis of is daar meer voor nodig? 

"Ik denk dat sommige mensen wel kunnen herstellen van hun eetstoornis met de all-in methode, maar dat er over het algemeen daadwerkelijk wel hulp nodig is voor achterliggende problematiek. Denk aan bijvoorbeeld trauma’s, omgaan met bepaalde gevoelens, maar ook verstoord lichaamsbeeld. Een eetstoornis ontstaat niet zomaar en hier is wel hulp voor nodig om in de toekomst een terugval te voorkomen."

Hoe is dat voor jou geweest?

"Ik heb zelf ook gevraagd om extra begeleiding voor de achterliggende problemen, maar omdat ik op het gebied van de eetstoornis al zulke grote stappen had gezet, wisten verschillende hulpverleners niet goed welke behandeling bij mij zou passen. Dit maakte het voor mij extra lastig, omdat ik veel last had van trauma’s uit het verleden, maar ook het verstoorde lichaamsbeeld. Ik praat hier nu thuis veel over en kijk de dagen nu dag voor dag aan. Ik sta voor mijn gevoel ontzettend sterk in mijn schoenen en ben nog steeds extreem gemotiveerd om een terugval te voorkomen."

Is er nog iets dat je mee wilt geven?

"Wat ik zou willen meegeven is dat er voor je eetstoornis nooit een 'juist' moment zal komen om te herstellen, nu niet, maar morgen ook niet. Het leven is zoveel meer waard dan alleen maar je gewicht proberen te onderdrukken. Leer 'echt' te leven en geniet van de mooie dingen. Het zal in het begin voelen alsof je nooit kan stoppen met eten, maar echt, het komt goed. Kies voor jezelf en zet je herstel op nummer één."

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.