Alcoholisme is een familieziekte. Het heeft ons gezin vroeger kapot gemaakt. Nog steeds heb ik hier verdriet van. Niet elke dag evenveel. Op sommige dagen raakt het me meer dan op andere dagen, maar het is wel iets dat ik elke dag opnieuw weer bij me draag. Misschien draag jij diezelfde last. Dezelfde herinneringen en vraag je jezelf dezelfde vragen. Had ik het kunnen voorkomen? Had ik iets moeten doen? Was er een andere uitkomst mogelijk geweest? Of stond het vanaf het begin al vast?

Als je Proud al even volgt, heb je vast wel eens wat blogs van mij over mijn vader voorbij zien komen. In 2019 schreef ik hier voor het eerst over. Dat vond ik enorm spannend. Nooit eerder had ik er zo open over gepraat. Ik had destijds ook niet echt een idee in welke mate alcoholverslavingen (van ouders) op Proud2Bme speelde, maar hoe langer ik mee lees met jullie, hoe meer bekende verhalen ik tegenkwam. En wat bewonder ik jullie hierdoor. Dat jullie hierover, met ons, durven te praten. Dat getuigt van moed, van enorm veel kracht. 

Ik leef zo enorm met jullie mee. Met tranen in mijn ogen, lees ik jullie belevingen. De belevingen die voor mij inmiddels herinneringen zijn, maar door jullie woorden weer tot leven komen. En begrijp me niet verkeerd, dat is niet erg. Het doet mij beseffen hoe ver ik ben gekomen, hoe vrijgevochten ik vandaag de dag ben, maar het doet me ook beseffen dat dat voor een enkeling van jullie (nog) niet de realiteit is. 

Als ik aan die tijd dat ik thuis woonde terug denk, word ik vaak overspoeld door een gevoel van machteloosheid. Eenzaamheid en het gebrek aan perspectief. Het gevoel dat ik nooit zou kunnen ontsnappen aan de situatie. Als jij dat gevoel herkent, als jij je nu in zo'n situatie bevindt, dan hoop ik zo dat je iets met mijn woorden kan. Dat je vóelt dat je hier niet alleen in staat, hoe eenzaam het soms ook kan voelen. 

Het is niet jouw gebrek

Nee, een verslaving is niet jóuw probleem, maar het kan wel écht zo voelen. Alsof het iets is dat jij op moet lossen. Ik heb me van mijn leven gelukkig niet meer zo bang gevoeld als destijds dagelijkse kost was. Het gevoel wat je in een onveilige thuissituatie kan ervaren, is amper te beschrijven. De geur van bier kon ik van mijlenver al ruiken en ik kon aan de manier hoe het tuinhekje dicht werd gedaan al horen hoe de pet stond. Dit zijn geen normale dingen die een kind in een 'gewoon' gezin ervaart, maar misschien herken jij het wel. Ben je gewend om je druk te maken, klein te houden en liever niets te zeggen, omdat je weet dat elk geluid, elke beweging, een keten aan reacties aan kan wakkeren. Maar lieve jij, jij die ik hierboven omschreef, je hebt niets fout gedaan. Ook al wordt je gemanipuleerd, wordt er gezegd dat 'jij wél het probleem bent, dat je niets goed kunt doen. Dat je er maar beter niet was geweest,' het is niet waar. Jij vangt de klappen op, bent de boksbal voor al het gebrekkige in iemand anders leven. Je bent niet het probleem, je bent geen middel en ook niet de oplossing. 

Je bent niet alleen

Misschien ben je op een punt dat je aan alles voelt dat het niet goed zit. Dat het er thuis bij jou anders aan toegaat dan bij leeftijdsgenoten. Dat is een enorm pijnlijk besef en ik hoop zo dat je dit besef erkenning kunt geven. Dat je je uit durft te spreken, ook al zijn de schaamte en het verdriet nog zo groot. Niet alleen op Proud2Bme mag je die ruimte innemen, maar schroom niet in om je directe omgeving openheid te geven, evenals tegen professionals. Er zijn namelijk ontzettend veel mensen opgeleid die klaar staan om jou te helpen. Wees niet bang om die hulp te vragen als je daar behoefte aan hebt. Je bent meer dan welkom bij bijvoorbeeld VeiligThuis, Kopstoring. Ook wil ik je wijzen op de blog over KOPP- en KVO kinderen die ik eerder al schreef, daar vind je ook meer informatie over wat deze termen inhouden en wat je zelf kunt ondernemen. 

Alcoholisme, evenals elke andere verslaving, gaat vaak het hele gezin aan. Een verslaving kan een mens ontgroeien, waardoor alleen het destructieve gedrag zichtbaar blijft. Dat is voor omstanders vaak lastig om te begrijpen. Zeker als kind voel je de klappen, die blijven je het meest bij. Alcoholisme is een familieziekte, dat heb ik inmiddels wel geleerd, maar hoe hard je zelf ook vecht, niet iedereen die ziek is wil geholpen worden. 

Ik wil je, als je hier midden in zit, geen ontmoedigend gevoel aanpraten. Ik wil vooral zeggen: ik zie je. Ik voel waar je doorheen gaat en ik hoop zo, met heel mijn hart, dat het beter voor je wordt. Dat je hier op een manier afstand van kunt doen, het een plekje kan geven. Probeer jezelf veilig te houden en blijf praten. Vooral dat: praat. Laat je stem horen. Alsjeblieft. 

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.