In 2010 spraken we haar al en inmiddels is er veel veranderd; Mayra Louise (1981) heeft inmiddels een dochter gekregen, net haar eerste boek uitgebracht en kijkt tegenwoordig op een hele andere manier naar zichzelf en haar lichaam. Het afgelopen jaar heeft ze hard gewerkt aan de boodschap die zij aan andere vrouwen mee wil geven. Haar boek ‘Op je lijf geschreven’ ligt sinds kort in de winkel.

"Ik heb het boek nu net zelf ingesproken, omdat het ook als luisterboek wordt uitgebracht. Toen dacht ik: ja, ik had dit echt als 19-jarige moeten lezen. Dat had mij echt heel veel ellende kunnen besparen."

Zelf herinnert ze zich de tijd van het eerste interview ook nog goed. "Volgens mij was ik toen nog aan het diëten. Ik zat in ieder geval nog in mijn lijn-fase. "

Je was volgens mij wel al bezig met op een andere manier naar jezelf kijken, maar het ging ook over dat je wel strakker in je vel zou willen zitten. Dat je nog vaak uit emotie at en beter voor jezelf wilde gaan zorgen.
"Ah! Dus het zat er al een beetje, maar nog niet zoals nu. Dat was in 2010 en begin 2012 heb ik hypnotherapie gehad. Dat heeft mij uiteindelijk geholpen om die eetbuien aan te pakken. Ik leerde om eten en emotie van elkaar los te koppelen. Daar ging ik toen een paar jaar eigenlijk heel prima op, ik voelde mij heel lekker in mijn lijf. Ik ging veel meer intuïtief eten en dat had een positieve impact op hoe ik mij met mijn lijf voelde. Maar dat was een soort afleiding voor wat er intern eigenlijk nog steeds zat. Twee jaar later kwam ik tot de conclusie dat ik het gevoel en de kijk op mijn lijf had aangepakt, maar mij van binnen nog steeds niet goed genoeg voelde. Het ligt dus niet aan mijn lijf. Het is de kronkel in mijn hoofd."

En het ‘aanpakken van je lijf’ betekent in dit geval dus het accepteren?
"Ja. Kijk, ik moest natuurlijk wel dingen doorbreken, want mijn relatie met eten was heel verstoord. Mijn cirkeltje was: lijnen-eetbuien-schuldgevoelens en dat ging eigenijk altijd zo door. Ik had heel erg ‘goed’ en ‘slecht’ eten. Een appel was goed, maar een stuk taart was slecht. Als ik mij heel goed aan mijn dieet had gehouden, voelde ik me niet alleen slanker, maar ook succesvol en sterk. Maar zodra ik dan een keer chocola at, voelde ik me meteen weer een mislukkeling. Dat stukje heb ik dus aangepakt met hypnotherapie. Maar later ontdekte ik dat ik het bijvoorbeeld in mijn liefdesleven nog steeds heel moeilijk vond om mijzelf belangrijk te maken. Toen begon eigenlijk pas het echte werk. Daar gaat mijn boek dan ook over, dat je lijf vaak niet je probleem is. Dat je eigenlijk iets moet met de kronkel in je hoofd. Met de manier waarop je naar jezelf kijkt en waar dat dan vandaan komt. Dat het niet gaat over of je cellulitis hebt of dikke dijen."

Wat is het belangrijkste dat je de afgelopen jaren geleerd hebt?
"De verschuiving van mijn lijf naar mijn hoofd. Dat je jezelf eigenlijk liefdevol moet forceren om te stoppen met leven naar je gevoel van schaamte. Dat je schijt moet gaan hebben aan je schaamte, omdat dat je echt klein houdt. Ik heb er 25 jaar over gedaan om dat los te kunnen laten en dat is gewoon echt zonde. Ik gun jonge meiden en vrouwen dat ze gewoon écht kunnen gaan leven. Zonder bezig te zijn met: Hoe zie ik eruit? En wat vinden mensen daarvan? Voldoe ik wel aan wat hoort?

Selfcare is voor mij eigenlijk dat je jezelf belangrijk maakt in de situaties die er voor jou in je eigen leven toe doen. Jezelf durven uitspreken en stoppen met je schamen voor jezelf. Of dat nu is vanwege je lijf of je karakter. Ruimte durven maken voor jezelf. Door mezelf permissie te geven om die ruimte in te nemen, groeide ook mijn zelfvertrouwen."

Hoe heeft het moederschap invloed gehad op hoe je naar je lichaam kijkt?
"Dat was echt nog wel even een ding. Na de bevalling herkende ik mijn lichaam niet, wat heel veel moeders hebben. Daar heb ik mijzelf maar even de tijd in gegund, om daar echt even in te aarden. Nu ben ik er weer helemaal oké mee. Door die hele zwangerschap en bevalling ben ik mijn lijf juist heel dankbaar. Het is een soort oerkracht die je in jezelf ontdekt."

 

 

 

Dit bericht bekijken op Instagram

Een bericht gedeeld door Mayra | Self-Love Blogger (@mayralouise) op 31 Jul 2018 om 11:06 (PDT)

En dat gevoel is er nog steeds?
"Ja, ik ben nu vooral heel blij met mijn dochtertje en heel dankbaar dat mijn lijf dit kon doen. Ik had een vrij makkelijke zwangerschap en een super snelle bevalling. Terwijl er best wel wat oordelen zijn over dikke vrouwen die zwanger zijn."

Wat voor oordelen dan?
"Als je zwanger bent en je hebt overgewicht, krijg je eigenlijk al meteen te horen dat er bepaalde risico’s zijn. De kans op zwangerschapsdiabetes is groter en je mag niet thuis bevallen. Ze zeggen dat je meer kans hebt op bloedverlies en dat er van alles mis kan gaan. Wat natuurlijk helemaal niet handig is als dat gebeurt, maar het is niet per se zo dat elke dikke vrouw dat heeft. Ik heb daar bijvoorbeeld helemaal geen last van gehad."

Hoe ging je en ga je nu om met jouw lichaamsbeeld en gevoelens daarbij?
"Ik heb echt nog wel shit-dagen, dat is ook normaal. Vroeger ging ik diëten om van dat rotgevoel af te komen en dan kreeg ik door de stress weer een eetbui. Dat was mijn manier om mijn emoties lam te leggen. Toen ik die eetbuien wist te doorbreken, kwamen er natuurlijk ook heel veel emoties bij. Het heeft ook echt wel even geduurd voordat ik daar mijn weg in had gevonden. Maar nu, inmiddels 7 jaar later, is het oké om het te voelen zoals het is. Dus of ik me nu heel goed voel of een shit-dag heb; het mag er gewoon zijn."

Hoe ziet dat er dan nu uit? Die gevoelens er laten zijn?
"Stel ik word wakker en ik denk: Dit is hem niet.. Je hebt wel eens van die dagen; je lijf zit je niet lekker. Dan moet je ook nog eens kleren aan en dat helpt meestal helemaal niet! Je hebt gewoon een off day. Nu laat ik dat er gewoon zijn, of ik ga heel bewust dingen doen waarvan ik weet dat ze mij kunnen helpen. Het ligt er ook aan wat voor dag het is. De week voordat ik ongesteld word, ben ik meestal een beetje off en reageer emotioneler op dingen. Op die dagen ga ik dat niet proberen weg te nemen.

Maar stel ik voel me rot omdat ik iets niet goed heb gedaan met werk of een discussie heb gehad met mijn vriend. Dan ga ik vaak eerst even wandelen en daarna schrijven. Om helder te krijgen voor mijzelf wat er nu aan de hand is. Wat voel ik precies? Kloppen die gevoelens en moet ik daar iets mee? Maar soms voel ik me ook niet goed omdat ik moe ben. Dan kan ik in het park gaan wandelen of even een momentje voor mezelf inplannen. Ik stem mijn selfcare dus eigenlijk af op de situatie. Wat heb ik nu nodig? Wat kan ik nu doen om mij iets beter te voelen?"

En als dat negatieve gevoel betrekking heeft op je lichaam? Is dat ook iets wat je dan kan toepassen?
"Stel dat ik mij bijvoorbeeld niet lekker voel over mijn lijf. Het eerste gedrag dat ik dan meestal vertoon, is dat ik dan neig naar comfortfood. Maar wat ik nu meestal bewust doe, is juist heel goed voor mezelf zorgen. Bewust een hele lekkere maaltijd klaarmaken of gaan lunchen in een fijn tentje. Zodat ik weet: ik voed mijzelf hiermee! Ik geef mijzelf hiermee energie. Dan probeer ik dus juist het tegenovergestelde te doen, omdat ik weet dat ik me dan vaak veel beter voel aan het einde van de dag. In de week voor mijn ongesteldheid denk ik: haal maar lekker dat frietje! En die reep chocola! Het gaat er bij mij om: wat gun ik mijzelf nu?"

"Je leven gooit steeds weer nieuwe situaties op je en in elke nieuwe situatie moet je eigenlijk weer uitvogelen hoe je daarin het beste voor jezelf kan zorgen."

 

 

 

Dit bericht bekijken op Instagram

Een bericht gedeeld door Mayra | Self-Love Blogger (@mayralouise) op 28 Nov 2018 om 10:00 (PST)

Hoe is het vandaag de dag met het schoonheidsideaal gesteld?
"Als tiener was ik al fan van magazines, maar pas op latere leeftijd besefte ik dat ik mezelf totaal niet terugzag in die bladen. Voller, dikker of meer curvy vrouwen werden nog helemaal niet getoond. Als het er al was, was het in de vorm van een afvalreclame. De before-foto was dan een dik lijf, zonder hoofd. De after-foto was altijd een stralend mens, mét hoofd, een slank lijf én een stralende lach. Dus dat was mijn associatie; dik is niet goed, dun is wel goed.

Iedereen is ook bezig met diëten en met strakker willen worden. Het is blijkbaar normaal om te vragen; Ziet mijn kont er dik uit in deze broek? Kan ik dit wel hebben? Al die dingen, die eigenlijk hele subtiele afwijzingen zijn van hoe we eruit zien, vinden we heel normaal.

Nu is er wel écht verandering gaande. De afgelopen jaren is er ontzettend veel gebeurd wat betreft zichtbaarheid, als je kijkt naar diversiteit in alle verschillende vormen. Ik heb het idee dat er nu  verschillende schoonheidsidealen naast elkaar bestaan. Je hebt het slanke ideaal, het fitte ideaal, het gezonde ideaal en het curvy ideaal. Maar het zijn nog steeds wel allemaal ideaalplaatjes. Je merkt bijvoorbeeld in de plus size wereld dat het ideaalplaatje is: grote borsten, kleine taille, platte buik en dan weer hele ronde heupen en billen. Wat voor heel veel vrouwen ook heel onrealistisch is."

Wat is je doel met dit boek?
"Mijn doel in het algemeen, los van het boek, is dat ik eraan wil bijdragen dat vrouwen zich beter gaan voelen over zichzelf en hun lijf. Omdat ik dat zelf eigenlijk zo heb gemist, een positief rolmodel. Ik wil dat nu aan andere vrouwen bieden. Het is nodig om het over dit soort dingen te hebben. Iedereen is zich de hele dag door aan het vergelijken en als je je vergelijkt met iets wat echter is, heeft dat denk ik een positiever effect op je. Het ding met Social Media is dat het allemaal momentopnames zijn. Jij zit 24/7 met jezelf opgescheept. Dus je vergelijkt jouw 24/7, waarin je opstaat met je haar tien verschillende kanten op, met dat plaatje online. Dat win je nooit!

Ik geloof dat het heel belangrijk is om een tegengeluid te bieden en dat letterlijk te laten zien. Het is gewoon heel belangrijk dat mensen, en vooral jongeren, diverse lichamen zien. In maat, maar ook in kleur, seksuele voorkeur en in gender. Het is echt mijn doel om daaraan bij te dragen. Om mensen te inspireren dat ze daarover gaan nadenken en dat ze dit misschien zelf ook gaan toepassen."

"Je mag babysteps gewoon vieren. Met elk nieuw ding dat mijn dochtertje doet, denk ik: Oh my god! Je kan dit nu! Bij onszelf doen we dat helemaal niet."

Je hebt het in je boek over een social media dieet. Leg eens uit?
"Voor mij zijn dat twee verschillende dingen. Aan de ene kant gaat het over wat ik zie, mijn feed. Vroeger, toen ik nog heel erg bezig was met diëten, volgde ik heel veel fitgirls. Om mijzelf ‘te motiveren’. Maar als ik dan niet naar de sportschool ging, voelde ik me heel schuldig. Op een gegeven moment ben ik dat er allemaal uit gaan gooien. Ik heb niets tegen fitgirls, maar voor mij werkt dat niet. Dat is gewoon een negatieve trigger. Ik denk dat het voor heel veel vrouwen kan zorgen voor een negatieve vergelijking. Ik ben er juist heel veel diversiteit in gaan gooien. Wat betreft mensen, lichamen, kleuren, maar ook illustraties, zodat ik niet de hele dag door mensen zie. Ook veel planten en quotes! Echt een lekkere afwisseling.

Het tweede is hoe ik met mijn social media omga. In mijn geval is heel belangrijk dat ik regelmatig Social Media breaks neem. Dat betekent dat ik een week niet online ben. Dat even helemaal loslaten, helpt mij heel erg om er relaxter mee om te gaan. Als ik echt eerlijk naar mijzelf kijk, ben ik gewoon gelukkig zonder. Dus ik zoek nog naar manieren om het wel als platform te kunnen gebruiken, maar dat het minder met mijn hoofd doet.

Ik zeg altijd: ga accounts volgen die je inspireren. Maar let daarbij op dat dat geen accounts zijn waarvan je vindt dat ze je 'moeten' inspireren. Kijk eerlijk naar of dat wel echt zo is. Kijk wat het met je doet. Doe het voor mijn part elke maand, want waar je behoefte aan hebt, verandert. Jij kan met de dag veranderen en waar jij blij van wordt dus ook."

Wat zijn nu je toekomstdromen?
"Wat ik hoop is dat ik naar aanleiding van dit boek een werkboek mag maken. Zodat ik mensen kan helpen om hier daadwerkelijk mee aan de slag te gaan. Dat is in dit boek ook al wel een beetje de bedoeling. In één van de eerste hoofdstukken vraag ik de lezer bijvoorbeeld: Wat heb jij nodig om je goed te voelen in je leven? Hoe wil je jouw dag beginnen en hoe wil je die eindigen? Ik kan mij voorstellen dat het heel leuk werkt om thema-hoofdstukjes te hebben en aan de hand van die thema’s, met opdrachten over jezelf, aan de slag kunnen gaan.

Verder hoop ik meer manieren te vinden om offline dingen te doen. Dus meer workshops geven, meer lezingen. Zodat wat ik uitdraag online, offline kan gaan doen. Waardoor er dus ook een betere balans kan ontstaan. En dat ik misschien dingen kan gaan doen voor jongeren en op basisscholen. Want ik denk dat daar ook heel veel kansen zitten. Ik vind bijvoorbeeld dat een thema als selflove of selfcare prima zou passen in het vak maatschappijleer, wat ik vroeger had. Het is mijn doel om mijn werk te maken van mezelf zijn."

Welke levensles wil je aan je dochter meegeven?
"Pfoe, dat is er niet maar eentje! Als ik kijk naar wat het meeste impact heeft gehad op mij, dan ga ik haar meegeven dat ze altijd goed genoeg is. En dat, wat ze ook wilt, ze het waard is. Ik heb heel lang geloofd dat ik van alles niet waard was. Ik hoop haar in de basis te kunnen overtuigen dat ze gewoon goed is zoals ze is. En dat ze van daaruit een stabiele eigenwaarde op kan bouwen, die haar in het leven houvast geeft.

Het is heel moeilijk als je je eigenwaarde van dingen buiten jezelf haalt, omdat je dan altijd iemand anders nodig hebt om dit te bevestigen. Ik geloof dat het heel erg belangrijk is als je zelf weet dat je goed bent als mens. Het had mij echt enorm gescheeld als ik dat eerder wist. Ik was altijd bezig met advies vragen aan anderen. Ik durfde gewoon niet op mezelf te vertrouwen. Dus als ik haar iets kan meegeven, hoop ik toch wel dat ze op een tevreden manier naar zichzelf kijkt en van daaruit haar leven leeft zoals zij dat wil.

Nu ik moeder ben, besef ik dat kinderen kijken naar wat hun ouders doen. Dus ik kan mijn dochter 100 keer vertellen dat ze goed genoeg is, als ik vervolgens negatief over mezelf praat of aan mijn vetjes sta te trekken als ik voor de spiegel sta, dan zal ze dat onthouden. Dus ik geloof dat het heel belangrijk is dat ik zo goed mogelijk voor mezelf zorg. Want dat is wat mijn dochtertje ziet. En dat is dus precies wat ik aan haar wil doorgeven."

De winactie is gesloten. Wil je toch graag het boek 'Op je lijf geschreven' van Mayra Louise lezen, bestel hem dan hier!