Hoe is het om jouw lichaam te hebben? Wat betekent gewicht voor jou en hoe ga je met je lichaam om? 'Het lichaam van...' is een nieuwe blogreeks die je de komende periode op Proud2Bme zal tegenkomen. In 'Het lichaam van...' vragen we bekende en minder bekende mensen naar de relatie met hun lichaam. Vorige week kon je het verhaal lezen van Kimi, een yoga docente, onderneemster en bovenal avonturier.

We vervolgen de serie met het lichaam van Merel Wildschut. Merel (32) runt de bekende blog De Groene Meisjes, een platform voor groene inspiratie. Allerlei onderwerpen die met bewuster leven te maken hebben worden door Merel besproken, van veganistisch eten, eerlijke mode tot aan minimalisme. Zo draagt ze op haar eigen manier bij aan het verbeteren van de wereld. Jarenlang had Merel moeite met haar lichaam. Vandaag de dag noemt ze zichzelf gewoon dik. Voor Proud2Bme mocht ik haar interviewen en dat vond ik enorm interessant en waardevol. Ze is absoluut een inspiratiebron voor velen. Merel is dik in orde.

Hoe is het om jouw lichaam te hebben?

Dat is wisselend heel prima. Soms ook helemaal niet. Ik heb gelukkig steeds meer periodes dat het allemaal wel prima is, maar er zijn heel veel jaren geweest dat het niet fijn was om mijn lichaam te hebben. Vroeger was het echt problematisch. Ik schaamde me enorm voor mijn lichaam. Het zat me constant in de weg, letterlijk en figuurlijk. Hoe ik me voelde over mijn lichaam belemmerde me om dingen te doen. Ik durfde niet te daten. Eigenlijk vond ik alles met intimiteit moeilijk. Mijn leeftijdsgenoten waren in die tijd veel verder. Ik sloot me voor alles af. Ik dacht dat ik door mijn lichaam niet dezelfde dingen konden doen als anderen, maar dat zat vooral in mijn hoofd.

Ik ben eigenlijk altijd dik geweest. Als ik een bijbaantje zocht maakte ik me al zorgen over dat de uniformen me niet zouden passen. Op zowat elk gebied was mijn lichaam een struikelblok. Ik had het gevoel dat mensen die niet dik waren een veel makkelijker leven hadden.

Nu is mijn gevoel over mijn lichaam gelukkig anders. Dit kostte wel heel veel tijd. Sinds anderhalf jaar gaat het pas echt beter. Ik zie nu dat mijn lichaam me helemaal niet in de weg hoeft te staan. Wat me heeft geholpen is veel praten met mensen die het begrijpen, lezen en kijken naar positieve voorbeelden. Mezelf in het diepe gooien en hier positieve bevestiging uithalen heeft me nog het meest geholpen.

Ik ben nu 32, maar als ik het opnieuw kon doen…? Dan zou ik mezelf veel eerder in het diepe gooien. Bang zijn is veel minder eng dan je van tevoren denkt. Ik had op mijn 22ste veel meer mogen ondernemen. Ik zou mezelf dat nu allemaal gunnen: daten, intimiteit en kleding dragen die ik wil in plaats van kleding die zogenaamd past bij mijn figuur. Ik heb mezelf veel te lang verstopt.

 

 

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

 

 

Een bericht gedeeld door Merel - De Groene Meisjes (@merelwildschut) op 15 Jun 2018 om 1:31 (PDT)

En hoe is het nu met het daten?

Vorig jaar ben ik voor het eerst echt gaan daten. Hiervoor kreeg ik relaties vooral bij toeval. Iemand die ik zomaar ergens tegenkwam. Maar goed, zo'n dating app. Ik moest dat een keer gedaan hebben. Ik vind ze nog steeds vreselijk. Ik betrap mezelf er ook op dat ik vrouwen like waarvan ik denk dat ze mij gaan liken… in plaats van dat ik vrouwen like die ik echt leuk vind. Ik ben met daten extreem voorzichtig en zou nog steeds niet snel iemand aanspreken op een feestje. Ik ben bang anderen tot last te zijn. Ik doe het wel, maar het gaan niet vanzelf of zoals bij veel anderen die gewoon lekker liken. Ik date ook sneller met een dikker meisje…. Een dun meisje zal mij wel niet willen, denk ik dan.

Als ik eenmaal een date heb kan ik me ook weer over allerlei zaken zorgen maken: zijn mijn foto’s wel realistisch genoeg? Zou ze me dikker vinden dan ze dacht dat ik was? Op mijn tinder profiel plaats ik trouwens alleen nog maar foto’s die van mij gemaakt zijn, geen selfies met perfecte hoeken of waarop ik delen van mijn lichaam (onbewust) verhul. Ik laat mezelf zien, gewoon zoals ik ben.  

Hoe voed jij jouw lichaam?

Ik ben door mijn blog veel met eten bezig. Ik voed mijn lichaam voldoende, soms te veel. Wel met goede dingen en zo veel mogelijk veganistisch. Ik let erop dat ik geen tekorten krijgen. Ik ben ook actief bezig met selfcare: voldoende slaap, buiten komen en beweging. Twee keer in de week ga ik sporten. Ik voel het ook echt aan mijn lijf dat ik dat nodig heb. Goed voor mijn lichaam zorgen is heel belangrijk voor me. Dat is wel echt iets dat heeft moeten groeien. Ik heb ook lang mijn lichaam verwaarloosd. Mijn vader maakte vroeger nogal eens opmerkingen over mijn nieuwe kleding of make up. Het had volgens hem geen zin om daarmee bezig te zijn, zolang ik dik was. Die boodschap heb ik lang me me meegedragen. Waarom aandacht aan jezelf besteden, als je ook kan diëten? Nu zie ik aandacht aan mijzelf besteden als verantwoordelijkheid nemen voor mijn gezondheid. Ik vind mezelf dat nu ook waard.

 

 

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

 

 

Een bericht gedeeld door Merel - De Groene Meisjes (@merelwildschut) op 5 Aug 2018 om 10:55 (PDT)

Past jouw lichaam bij jou?

Ja, eigenlijk wel. Mijn lichaam met alles erop en eraan is heel erg Merel. Iedereen kent me zo. Als ik nu ineens heel veel zou afvallen, ben ik dat dan nog wel? Het past ook wel bij mijn karakter, een beetje anders dan anders. Niet volgens de norm. Geen standaard schoonheidsideaal. Prima. Ik doe veel dingen ook altijd anders. Ik ga niet mee in de massa. Ook wel leuk en grappig eigenlijk. Ik leg daar soms ook de nadruk op met kleding.

Vroeger zou ik alles voor een ander lichaam hebben opgegeven. Ik heb er nu meer vrede mee. Het is oké zoals het is. Toch kan even wat minder sporten of ongezonder eten me wel van mijn stuk brengen. Twee kilo meer kan dan voelen als 20 kilo dikker. Ik moet dan ervoor waken om niet door te slaan en snel op dieet gaan. Wat me dan heel erg helpt is de supportgroep die ik heb opgericht: Dikke Vinger, voor dikke mensen. Een groep met alleen maar leuke vrouwen. Een avondje met hen is heel fijn: ik realiseer me dan weer dat ik niet hoef te veranderen. Meer interesse in de Dikke Vinger groep? DM Merel dan via Instagram.

Hoe zwaar weegt jouw gewicht?

Steeds minder zwaar, omdat ik wel echt heb geleerd dat het maar een getal is. Dat het in het leven niet gaat om wat die weegschaal zegt. Vroeger wel. Ik was er obsessief mee bezig. Ik was heel bang om ergens mijn gewicht te moeten noemen, net als mijn kledingmaat. Ik knipte zelfs de labels uit mijn kleding, uit angst dat anderen de maat zagen. Nu gaat het me daar helemaal niet meer om. Ik heb geen streefgewicht. Het gaat echt om mijn gevoel. Ik sport wat meer of eet wat gezonder, in plaats van op weegschaal te gaan staan en mezelf een doel op te leggen. Ik sta ook nagenoeg nooit meer op een weegschaal. Zo'n ding is echt een aanslag op mijn mood, daarom doe ik dat niet meer. Het heeft geen enkel nut.

Wat betekenen de woorden 'dik' en 'dun' voor jou?

Ik vind het belangrijk om mezelf gewoon dik te noemen. Dik en dun zijn enkel bijvoeglijke naamwoorden. Voor mij is dik zijn helemaal niet negatief. We zeggen ook dat iemand slank, lang of kort is. Ik hoop dat er moment komt waarop woorden als dik en vet geen negatieve lading meer hebben. Ik vind het prettig om mijzelf zo te noemen. Anderen hebben daar vaak meer moeite mee. Ze kunnen zich niet voorstellen dat ik het okay vind.

Dik zijn staat niet gelijk aan ongezond zijn. Niet ieder dik persoon is ongezond. Niet ieder dun persoon is gezond. Veel mensen denken echter wel zo. Dat is wel lastig. Ik kan er oké mee zijn dat ik dik ben, maar anderen gaan er alsnog over discussiëren, of het wel zo gezond is en of het meevalt of niet. Het gaat erom dat ík er tevreden mee ben, niet hoe een ander erover denkt. Hunger van Roxane Gay is een boek waaraan ik veel gehad heb. Ook de bekende Amerikaanse Instagrammer Beth Ditto heeft me erg geïnspireerd.

Wat ik heel prettig vind is dat er steeds meer voorbeelden komen van dikke mensen, waarbij het niet enkel gaat om het lichaam. Meer representatie van dikkere vrouwen. Dat is vooral belangrijk.

 

 

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

 

 

Een bericht gedeeld door Merel - De Groene Meisjes (@merelwildschut) op 31 Mei 2018 om 7:19 (PDT)

Alleen bodypositivity voor mensen die dikker zijn?

Nee zeker niet. Zolang bodypositivity alleen maar voor dikke vrouwen is, gaat het niet helpen. Het gaat mij om inclusiviteit van alle lichaamstypes: alle vormen, kleuren, met huidziektes, in rolstoel, alles en iedereen. Om maar te laten zien dat er heel veel verschillende lichamen zijn en dat die allemaal goed genoeg zijn. Nu is bodypositivity wel erg georiënteerd op dikkere vrouwen. Ik noem het soms liever: body neutraal. Het is gewoon een lichaam... en het werkt. Laten we daar blij om zijn.

Wat heeft jou gevormd?

Heel veel dingen hebben mij gevormd. Bepaalde negatieve ervaringen uit mijn jeugd, maar dat laat je gelukkig op een gegeven moment achter je. In de positieve zin hebben allerlei boeken, positieve voorbeelden mij gevormd. Wat me het meest gevormd heeft is dat ik mezelf in het diepe ben gaan gooien in plaats van altijd rekening te houden met dat ik dik ben. De positieve bevestiging die ik hierdoor heb gekregen heeft me gevormd: Ik kan alles zoals ieder ander.

• Heb jij een bijzonder verhaal en wil je ook meedoen aan "Het lichaam van..." mail ons dan: redactie@proud2Bme.nl
• Volgende week Het Lichaam van....