Gezinstherapie of systeemtherapie

 

Bij de behandeling van eetstoornissen worden regelmatig ook mensen uit de omgeving betrokken. Dit kan jouw eigen gezin zijn, maar ook vrienden, vriendinnen of het gezin dat je inmiddels zelf hebt. Gezinstherapie wordt ook wel systeemtherapie genoemd. Hoe gaat dat precies, gezinstherapie? Wat is systeemtherapie? Ik zal in deze blog kort uitleggen hoe ik het heb ervaren, wat we deden en daarnaast leg ik ook uit wat er nog meer mogelijk is in therapie waarbij mensen uit je omgeving worden betrokken.

alleen
Bron

Gezinstherapie wordt dus ook wel systeemtherapie genoemd. Het systeem is jouw omgeving. De mensen die in jouw leven een belangrijke rol spelen. Dit zijn in veel gevallen familieleden, partners, opa of oma, maar ook goede vrienden of zelfs collega's kunnen worden betrokken in de gesprekken. Dit wordt altijd met jou overlegd en uitgebreid besproken. Vaak ben je al individueel in behandeling voor jouw eetstoornis als aangeboden wordt om gezinstherapie te gaan volgen. Het kan ook zijn dat jouw behandeling juist start met gezinstherapie, zoals MGDB (meergezinsdagbehandeling) of MFT (Multi Family Therapy). Dit is een vorm van groepstherapie waarbij verschillende ouders met hun kind een intensief traject volgen om samen aan herstel te werken. Soms is dit de enige vorm van therapie die je volgt en in andere gevallen volg je daarnaast ook andere vormen van therapie.

Tijdens de behandeling voor mijn eetstoornis waarbij ik vier dagen deeltijd therapie kreeg, werd ook voorgesteld om mijn ouders eens uit te nodigen voor een gesprek. Ook mijn broers zijn wel eens mee geweest. Deze gesprekken werden gevoerd met een systeemtherapeut in een grote gesprekskamer. Zij leidde het gesprek en wilde vooral dat we met elkaar praten in plaats van over elkaar, met haar. Dit was soms wat ongemakkelijk, maar op een gegeven moment kwam het gesprek op gang.

Ik vond het heel erg moeilijk om geconfronteerd te worden met de emoties van mijn gezinsleden en wilde er het liefste voor weg rennen. Voor mij was het goed om te merken wat het met hun deed. Ik heb geleerd dat zij hun eigen emoties mogen hebben, dat ik hen daar ook de ruimte voor mag geven en dat ik niet alles onder controle kon houden binnen ons gezin. Voor mijn gezinsleden waren de gesprekken fijn omdat ze mijn problemen met eten beter leerden begrijpen en ze vonden het prettig dat er ook een luisterend oor was voor hun emoties rondom mijn eetstoornis.

Gezinstherapie kan ook plaatsvinden in groepen. Ik ben een tijdje samen met mijn ouders naar groepstherapie geweest. We zaten daar met vier verschillende koppels en hun dochter. Het ging daar vooral over hoe er in het gezin werd om gegaan met de eetstoornis. Er werden verschillende oefeningen gedaan, zoals een oefening waarbij je het gezin samen met je ouders moest omschrijven door middel van allerlei poppetjes/speelgoed. Daarmee werd er gekeken naar de rol die iedereen speelde binnen het gezin en hoe anderen gezien werden, maar ook naar hoe je samen met je ouders aan zo'n opdracht werkte. Wie de leiding had, wie volgde bijvoorbeeld. Ook heb ik wel eens in een groepje gezeten bij andere ouders om over bepaalde onderwerpen te praten. De gezinnen konden veel van elkaar leren denk ik.

oto
Bron

Relatietherapie is ook onderdeel van systeemtherapie. Een partner speelt vaak een belangrijke rol in jouw leven. Het kan goed zijn om met jouw partner samen in therapie te gaan. Niet per se omdat er dingen mis zijn in jullie relatie, maar het kan wel een goede ondersteuning zijn en je kunt samen veel leren. Het kan jullie beiden helpen om deze moeilijke tijd met de eetstoornis en het herstel door te komen. Je kunt hier natuurlijk ook relatieproblemen bespreken.

In gezinstherapie komen soms moeilijke onderwerpen naar boven. Dit kunnen onderwerpen zijn zoals afwijzing, teleurstelling, verlies, conflicthantering, verwachtingen of onbegrip. Veel mensen vinden gezinsgesprekken dan ook erg spannend. Toch kan deze vorm van therapie erg waardevol zijn en uiteindelijk goede verbeteringen brengen binnen een gezin. Zelfs ook al woon je niet meer thuis of is jouw gezin niet meer compleet.

Wanneer je samen met je gezin of andere belangrijke mensen in jouw omgeving in behandeling gaat, kan dit bijdragen aan duurzaam herstel. Zij worden betrokken bij jouw proces, problemen kunnen worden aangepakt binnen de relatie en samen kun je zorgen dat jij minder snel terugvalt, aan je doelen blijft werken en je kunt leren hoe je elkaar tot steun kunt zijn in deze strijd. Hierdoor ben je niet alleen aan het werk aan jouw herstel in therapie of je therapiegroep, maar vooral ook in je dagelijks leven.

Je kunt via een instantie waar je in behandeling bent vragen naar systeemtherapie/gezinstherapie. Je kunt ook je huisarts om een verwijzing vragen, bijvoorbeeld naar een vrijgevestigd psycholoog die ook deze vorm van therapie aanbiedt.

Wat is jouw ervaring met gezinstherapie/systeemtherapie?

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

A. - Maandag 10 oktober 2016 10:53
Ik heb tijdens mijn vorige behandeling een systeemtraject gevolgd met mijn ouders, maar ik kwam er al snel achter dat ze niet mee wilden werken. En ik kwam met de therapeut tot de conclusie dat, hoe verdrietig ook dat dit niet helpend voor mij zou zijn. Nu hoop ik binnenkort met mijn zusje het gesprek aan te gaan, ik hoop dat dit wel gaat werken!
LittleMonkey ♡ - Maandag 10 oktober 2016 11:59
Intensieve gezinstherapie heeft mij heel erg geholpen, zonder die hulp zou ik niet staan waar ik nu sta! ❤
Kim - Woensdag 12 oktober 2016 21:14
Ik vind systeemtherapie naast individuele therapie heel waardevol. Inderdaad omdat je direct al bezig bent met een vangnet in het "dagelijks leven". Je leert communiceren MET elkaar in plaats van OVER elkaar (citaat uit het blog).
Borderliner - Vrijdag 14 oktober 2016 10:41
Ik heb ook zulke gesprekken gehad met mijn zussen en mama en broertje een paar keer. Op den duur verwaterde het en werd het een paar maanden terug opgeplakt met alleen mijn Moeder. Dat verliep moeizaam.. ze kregen geen contact en uiteindelijk ben ik uit huis gegaan, en js alles stuk gelopen. Ze willen het weer oppakken en er staat een gesprek gepland. Ingewikkeld.. voor mij heeft het geen extra waarde. Ik voel het allemaal niet en kan ook niet veranderen naar me moeder toe. En zij ook niet want dan worden we beide een en al fake. Ons zelf zijn kunnen wij niet met elkaar. Dat Botst áltijd na een aantal minuten
R. - Vrijdag 14 oktober 2016 13:49
Ik heb vaak gesprekken met mijn ouders gehad, en ook een tijdje alleen met mijn moeder. Deze gesprekken hebben heel goed geholpen, we hebben elkaar beter leren begrijpen. Onze relatie is er een heel stuk beter door geworden en we kunnen veel makkelijker met elkaar praten als er wat is. Zonder deze gesprekken had ik nooit zo'n goede band met mijn ouders kunnen krijgen!
Sara - Donderdag 1 december 2016 20:31
Waar systeemtherapie wat mij betreft over gaat, is dat in een gezin soms ongemerkt een manier van omgaan met elkaar in stand wordt gehouden die 1 gezinslid veel slecht doet.

Dan is het net of dit gezinslid allerlei psychische problemen heeft (bv. eetproblemen) en zijn/haar leven niet op gang krijgt, maar in feite heeft het gezin problemen die niet gezien hoeven te worden en vaak ook echt niet bewust zijn, als dit ene gezinslid maar problemen houdt. Dit is dan de Identified Patient/geïdentificeerde patiënt: `dit is de patiënt, aan hem/haar ligt het allemaal, met ons als gezin gaat het goed'.

Ik begrijp niet waarom hier niet veel meer aandacht voor is, omdat het een enorme invloed heeft op dat ene gezinslid, dat krijgt geen kans zijn/haar weg goed te gaan omdat het in een context/systeem zit waarin het de functie heeft om niet goed te gaan.
Anouska - Vrijdag 31 maart 2017 21:09
Ik ga misschien beginnen met systeem therapie en waarover @sara schrijft daar ben ik enorm bang. Ik ben vooral bang dat het zal gaan over wat ik fout doe en dat het te veel over eten zal gaan, terwijl ik het daar juist niet over wil hebben. Ik wil het hebben over hoe ik me voel en de dingen die er thuis gebeuren