Brrr…koud, oppassen dat je niets breekt en zorgen voor een goede weerstand. Dat betekende aankomen als ik mijn wintersport niet opnieuw wilde mislopen. Ik wilde weer lekker van de bergen kunnen roetjsjen, maar moest daarvoor nog een flinke race afleggen.

Na twee jaar achtereenvolgens de wintersport te hebben misgelopen vanwege opnames, vond ik het toen ik weer thuis kwam wel weer tijd om er weer eens op uit te kunnen. Ik weet nog goed hoe ik altijd van de wintersport genoot. Verstand op 0, blik op oneindig en gaan met die banaan! Vroeger hield ik van skiën, later heb ik de latten ingeruild voor mijn snowboard. Nergens aan hoeven denken, de frisse wind in je gezicht, tranende ogen en lekker snelheid maken, heerlijk toch? Ja, ik had er na de zomer al helemaal zin in en keek er naar uit.

Totdat mijn ouders het onderwerp ter discussie stelde; ‘Nicole, zo durven wij met jou niet op wintersport te gaan.’

Oeps…even vergeten, mijn lichaam kon de kou natuurlijk nooit aan, ik zou gegarandeerd ziek worden, mijn spieren hielden mezelf amper op de been en ik zou waarschijnlijk na de eerste paar meters al op de grond liggen en al mijn botten breken. Dat had ik mezelf nog helemaal niet gerealiseerd. Mijn ouders hadden gelijk, ook al wilde ik het eigenlijk niet geloven. Maar, ik had natuurlijk nog een half jaar. Kon ik hieruit voor mezelf niet de motivatie halen om voor de wintersport mijn best te doen om aan te komen en lekker mee te kunnen op vakantie? Ik beloofde mijn ouders beterschap en ging ervoor!

Natuurlijk was dit makkelijker gezegd dan gedaan. Ik wilde wel, maar ondanks mijn motivatie was de worsteling met mijn gewicht en om mijn lichaam sterker te laten worden een groot gevecht. Ik was ontzettend bang dat ik mezelf en mijn ouders opnieuw zou teleurstellen. In mijn eentje wilde het me maar niet lukken hoewel ik het nog zo graag op eigen kracht wilde doen. Ik had een stok achter de deur nodig, iemand die met me mee keek zodat ik mezelf niet langer voor de gek kon houden. Ik heb toen de steun van een diëtiste gevraagd, zonder mijn eigen verantwoordelijkheid daarmee uit handen te geven.

Uiteindelijk is het me stapje voor stapje gelukt om wat aan te komen. De datum van de vakantie kwam steeds dichterbij en een eindsprint was daarom van belang. En die heb ik geleverd. Weliswaar was ik nog niet kerngezond maar ik had een flinke race afgelegd en was behoorlijk aangesterkt. ‘Ik mocht mee!’

Mijn ouders waren nog wel een beetje bang dat ik zou vallen en dan iets zou breken, maar daarvoor was ik dan ook goed beschermt en ingepakt. Ik weet nog goed hoe mijn moeder pakken tenalady’s had meegenomen die ik als bescherming in mijn thermobroek had gelegd!

Twee aan mijn kont voor wat extra billen en een aan iedere zij. Zo had de wintersport toch nog een kern van humor! Ik ben de vakantie niet gevallen en heb met volle teugen kunnen genieten. Het was de basis om verder te streven naar een gezond en gelukkig leven!

Inmiddels ben ik nu twee jaar verder. Vorig jaar heb ik onbezorgd weer op mijn snowboard gestaan. Als ik viel, waren er mijn eigen billen om mij op te vangen! En ook dit jaar staat de wintersport weer voor de deur. Ik heb er weer zin in!

Ga jij ook wel eens op wintersport?