Posttraumatisch stress-stoornis PTSS

 

"Van mijn 8e tot mijn 15e ben ik gepest geweest, was ik altijd het pispaaltje. Toen het pesten eindelijk over was, dacht ik in het begin dat ik er helemaal klaar mee was. Helaas kwamen een tijdje later toch de gevolgen ervan naar boven. Zo had ik iedere nacht wel nachtmerries, heel veel last van herbelevingen en stond mijn lichaam onder continue spanning.

Dit laatste was te merken aan mijn altijd te hoge hartslag en dat ik altijd last had van veel zweten, angstzweet. Na een tijdje kwam ik er ook achter dat ik hele stukken uit het verleden niet meer kan herinneren en dat ik heel erg overdreven schrikreacties kon vertonen op kleine dingetjes.

Zo durfde ik ook bepaalde dingen niet meer te doen, een route door het dorp niet meer te fietsen en was ik ontzettend bang om nieuwe contacten aan te gaan, want stel je voor dat ik weer gepest zou worden?!"

Dit zijn slechts een paar symptomen van posttraumatisch stressstoornis, afgekort PTSS.

meisje
Fotografie: Joe St. Pierre

PTSS is een angststoornis die kan ontstaan na heftige gebeurtenissen die niet goed worden verwerkt. Vroeger werd deze stoornis alleen onder de soldaten genoemd die uitgezonden waren en daarna helemaal ontregeld waren van de heftige gebeurtenissen, maar tegenwoordig wordt het veel vaker ook aan andere gebeurtenissen toegekend. Veel bekende gevallen zijn vormen van mishandeling, verkrachting, ongelukken of berovingen.

Niet iedereen die bijvoorbeeld beroofd wordt, zal automatisch het post traumatisch stress stoornis krijgen. Dit heeft puur te maken met de draaglast van iemand, daarbij het vermogen om gebeurtenissen te verwerken en met de ernst van het trauma.

Anders aan PTSS aan de andere angststoornissen is dat bij deze angststoornis een duidelijk begin aan te geven is. Er is namelijk altijd een gebeurtenis die de angstreacties oproept. Verder is het precies hetzelfde als de andere angststoornissen.

De meest voorkomende symptomen zijn herbelevingen van het trauma. Dit kan zich uiten in flashbacks wanneer je geconfronteerd wordt met een vergelijkbare situatie of nachtmerries.

Andere kenmerken zijn irritatie, schrikreacties of extreme spanning in het dagelijks leven. Er zijn ook kenmerken die niet zo makkelijk op te merken zijn. Het kan namelijk voorkomen dat je herinneringen of zelfs situaties vermijdt als gevolg van de trauma. Dit gebeurt erg onbewust. Maar wanneer je daarbij stil staat, kom je erachter dat het een reden heeft.

Ook kan emotionele uitschakeling voorkomen. Dit houdt in dat iemand de trauma in zijn geheel kan verbannen uit de herinneringen. Het lijkt er dan op alsof het nooit is gebeurd. Zo nu en dan krijg je dan flashbacks of nachtmerries die in eerste instantie niet te verklaren zijn. Door middel van therapie kan een trauma naar boven worden gehaald. Maar dit is een lang proces.

Wanneer het niet goed verwerkt wordt, kan het zich ook uiten in een depressie. De meest voorkomende klachten eromheen zijn dan ook slapeloosheid, woede-uitbarstingen en concentratieproblemen. 

De symptomen op een rijtje:

- herbelevingen
- vermijding van herinneringen of emotioneel uitschakelen van de herinneringen
- ernstige prikkelbaarheid
- slaapstoornissen
- extreme spanningen als gevolg van bepaalde prikkels
- hevige schrikreacties

Let op: De symptomen moeten langer dan een maand duren om evt te passen bij de diagnose PTSS. Als dit niet het geval is, zouden we kunnen spreken van een acute stressstoornis, oftewel ASS. Maar het kan ook gewoon bij het verwerkingsproces van een persoon horen na een traumatische gebeurtenis. Het is niet altijd PTSS. In gesprek met een psycholoog kan de diagnose worden gemaakt.

Het kan voorkomen dat mensen met PTSS een uitweg zoeken in drugs en alcohol. Het is erg moeilijk om feiten onder ogen te zien en gebeurtenissen te verwerken. Wanneer iemand maanden lang last heeft van symptomen als angst en nachtmerries, kan diegene zich proberen te ‘'verdoven'' door gebruik te maken van alcohol of drugs. Maar automutileren is ook een mogelijk gevolg van PTSS. Het is dus erg belangrijk om PTSS op tijd te signaleren en daar iets mee te doen aangezien de symptomen soms jarenlang kunnen doorgaan.

"Ik liep al een tijdje bij het GGZ, omdat ik last had van allerlei dingetjes die me tegenhielden het leven te leven wat ik eigenlijk wilde. Bij het GGZ heb ik vanaf het eerste gesprek aangegeven dat ik een hele lange tijd gepest ben geweest, maar toch vonden zij eerste instantie niet dat er meer aan de hand kon zijn door dat pesten.

Pas toen mijn moeder is gaan zoeken op internet en een onderzoek had gevonden over pesten en PTSS, heeft de GGZ daarna de diagnose gesteld. Pas toen de diagnose PTSS werd gesteld door het GGZ, vielen voor mij alle stukjes bij elkaar en ben ik ervoor in behandeling gegaan."

PTSS heeft een lang genezingsproces. Dit komt doordat het ook lang kan duren voordat de diagnose gemaakt kan worden.

PTSS wordt vaak behandeld door middel van cognitieve gedragstherapie. Dit kan zich uiten in in-vivo exposure (blootstelling aan situaties) of imaginaire exposure (blootstelling aan herinnering). Daarnaast kunnen ook bepaalde medicaties voorgeschreven worden.

Daarnaast zijn er ook nog andere behandelingen. Eén daarvan is RET therapie, oftewel de rationeel-emotieve therapie. Hierbij zijn de 4 G's de uitgangspunten: Gebeurtenis, gedachten, gevoel en gedrag.

Om te laten zien hoe dit in zijn werk gaat nemen we een situatie als voorbeeld:

Laura is aangevallen door een grote hond. Wanneer Laura vervolgens een hond ziet (gebeurtenis) denkt ze dat die hond haar ook zal aanvallen (gedachten). Ze wordt erg bang (gevoel) en rent weg (gedrag).

Bij RET worden deze gedachten omgezet in rationele gedachten. Want niet elke hond is zo eng. En misschien deed Laura de vorige keer wel iets waardoor die hond haar aanviel. Rennen wordt namelijk gezien als spelen. Door middel van exposure kan Laura in aanraking komen met honden die wat rustiger zijn. Ze krijgt langzamerhand een ander beeld van honden.

Vervolgens loopt ze toevallig een keer langs een hond op straat (Gebeurtenis). Laura herinnert zich de leuke momenten van de exposure. Honden rennen niet altijd achter je aan (Gedachten). Dit geeft Laura een gerust gevoel (Gevoel) en loopt er rustig langs (Gedrag). Die hond geeft niet eens aandacht aan Laura.

Dit was een simpel voorbeeld van hoe RET-therapie in zijn werk gaat. Natuurlijk gaat hier een lange tijd aan behandelingen vooraf. En niet alle situaties zijn zo makkelijk om te zetten. Er zijn ook nog verschillende andere therapieën die PTSS kan verhelpen. RET is een manier die je ook in het dagelijkse leven kan gebruiken wanneer je voor een angst komt te staan. Het gaat tenslotte gewoon om de rationele gedachte erachter.

Een andere vorm van therapie is korte eclectische psychotherapie:

Tegenwoordig wordt er ook veel resultaat geboekt met EMDR-therapie. Werkt vaak sneller dan andere therapievormen, althans, dat wordt beweerd.

Ook kan gebruik worden gemaakt van diverse medicatie om de symptomen van angst te onderdrukken: anti-depressiva, slaapmiddelen en angstremmers.

"Helaas is een angststoornis niet zo makkelijk te verhelpen. Nu ruim een jaar na de EMDR heb ik weer, of nog steeds, last van de PTSS. De nachtmerries zijn er nog, evenals de herbelevingen. Ik denk dat het een heel stuk moet slijten door de jaren heen, dat ik moet proberen om er positieve ervaringen naast te zetten om het op die manier makkelijker te maken om naar het verleden terug te kijken."

Met dank aan Lieke

 

Gerelateerde blogposts

13
AUG
Niet Opnieuw
13

Reacties

spidermonkey - Donderdag 13 januari 2011 14:41
ik heb dan niet de diagnose ptss en herken me er ook niet echt in...wel dat ik bepaalde angsten heb, maar niet zo heftig.
ondervind wel dagelijks de gevolgen van het pesten en zou zo graag willen dat mensen eens begrepen watvoor impact dit op iemands leven kan hebben...
m - Donderdag 13 januari 2011 15:08
ik heb ook niet echt een specifieke reactie op ptss.. maar ik wil wel reageren op wat spidermonkey zeg, want die heeft echt gelijk.. als je gepest bent kom je dit zo hard nog tegen... en pas sinds een aantal jaar besef ik me dat dit de schade is.. maar zo moeilijk herstelbaar..
Gerda - Donderdag 13 januari 2011 16:39
Ik word zelf ook veel gepest.
Ik zou het zelf liever 'geplaagd' noemen, maar ik heb inmiddels wel door dat het meer is dan plagen.
Ik merk dat mensen het over mij hebben achter mijn rug om. Naar huis fietsen (vanuit school) is altijd vreselijk. Ik wil dan het liefst zo snel mogelijk thuis zijn. Veilig, binnen, waar niemand me ziet of kan kwetsen... 's Avonds huil ik veel. Op de basisschool werd ik ook al zoveel gepest. Wat doe ik fout? Ik kan er maar niet achter komen.
Pesters zouden eens zelf gepest moeten worden, dan weten ze pas hoeveel pijn ze iemand doen...
En dan heb ik ook nog een eetstoornis erbij.
mimi - Vrijdag 14 januari 2011 00:30
Ik heb meerdere trauma's opgelopen,waaronder ook het gepest wat mijn hele jeugd door ging.Het pesten s nu 10jaar over,maar ik blijf er geestelijk heel veel llast van houden.
En ik zelf ook PTSS,en dat heb ik al mijn halve leven
Esther - Vrijdag 14 januari 2011 16:03
Ik heb de diagnose PTSS.
Tessa - Zaterdag 15 januari 2011 00:59
Ik heb ook PTSS.
Zit er nu ook voor in therapie, al 2 jaar.
Het helpt heel erg.
Maar de therapie stopt, ik moet m'n leven weer oppakken.
Ben alleen zo bang dat ik het nog helemaal niet alleen aankan..
xxx - Zaterdag 15 januari 2011 11:22
Ik heb ook PTSS door mishandeling en sexueelmisbruik.
Ik loop er nu al paar jaar mee rond maar ik krijg binnenkort die EMDRtherapie...kijk er
wel erg tegen op maar hoop dat het wat helpt.
bedankt dat er hierover wat op de site is gezet :)
`L - Maandag 5 september 2011 12:36
hey
wat ik allemaal gelezen heb ,is echt erg jullie moeten voor je zelf opkomen, ik werd ook gepest het werd steeds erger bij mij. in klas 4 van de havo dacht ik dat ik meer durfde ik durfte steeds meer mijn mening te zeggen maar dat ging mis maar ik zit nu op de bascule en ik weet niet wat voor therapie ik moet nemen want het is verschillend ,EMDR of DGT of TCFGT want alle 3 heb ik nouja veel succes allemaal

xxbey
Jill - Zondag 11 december 2011 02:57
Drie jaar terug werd bij mij ook de diagnose PTSS gesteld, ik heb gesprekken met een seksuologe/relatietherapeut en volg dramatherapie. Ondanks dat de gesprekken helpen, komt het toch echt op jezelf aan hoe je in het leven staat en hoe je ermee om gaat. Mijn klachten zijn niet meer zo erg als drie jaar terug, maar het blijft een strijd om mezelf in het gareel te houden. Sommige dagen ben ik zo moe, dan wil ik alleen maar slapen, vooral als het 's nachts niet lukt.. en dan relaties, vriendschappen... het is heel moeilijk als je niemand vertrouwt buiten jezelf. En daarbij: niemand begrijpt je, dus je voelt je alleen. Altijd alleen.
A (man, 25j) - Zaterdag 14 januari 2012 13:49
@Gerda
Pesten zelf is ook een teken van te laag zelfvertrouwen, vaak wordt gepest door iemand die bang is buiten de groep te vallen en daarnaast zal een pester (naar mijn mening) nooit volledig bewust zijn van wat hij of zij doet en dus ook niet wat de concequenties ervan kunnen zijn.
Wat jij fout doet? In principe helemaal niks. Jij bent zoals je bent en dat is misschien ook wel anders als de meeste anderen. Het belangrijkste is je eigen zelfvertrouwen, blijf jezelf geloven en niet een ander. Als je dat doet raakt 't je niet, iets raakt je alleen maar als je het zelf al denkt. Dit is makkelijker gezegd dan gedaan, zeker als de onzekerheid er al erg ingesleten is.
Hoe je het pesten laat ophouden of in de toekomst voorkomt is door initiatief te nemen. Bijv. toon interesse in een ander, probeer te zeggen wat je denkt, maar probeer je ook niet beter voor te doen dan je bent. Zo kan je de ander ook het gevoel geven dat hij of zij gerespecteerd wordt ookal is hij/zij niet perfect.
Hier laat ik 't bij. Anders komt er een heel boek uit:p
Any questions: Ik check deze site volgende week weer. Als er dan op gereageerd is kom ik 'm misschien wel vaker bezoeken...
MVG, A
M.L. - Vrijdag 7 september 2012 17:12
ik heb een tijdje terug voor het eerst te horen gekregen dat ik wss
PTSS heb. Dat er spraken was van traumatische ervaringen wist ik al wel,
maar dat ik daardoor ook PTSS heb schrok ik wel van.
Toch was het voor mij ook een soort van opluchting toen ik het hoorde,
wss is mijn PTSS een groot deel van de oorzaken van mijn automutilatie probleem, anorexia, depressie en dissociatie.

Wat fijn dat hier ook informatie over staat.

Over enkele weken wordt ik opgenomen en dan krijg ik mss EDMR,
benieuwd of dit me dan eindelijk beter laat voelen..

xxxx iedereen sterkte!!
tears88 - Donderdag 25 oktober 2012 00:10
Na een hele nare gebeurtenis heb ik emdr gekregen.
Het heeft me redelijk geholpen ik durf namelijk wel weer na de plek waar het begonnen is toe te gaan.

Het enige waar ik nog last van heb maar niet meer zo heel extreem is soms als alles precies weer is zoals het toen gebeurde dus de zelfde sfeer, de muziek op de achtergrond in de auto of andere geluiden die me aan dat moment herinneren ik het even benauwd krijg, last van flashbacks lichtelijke paniek.

Maar weet nu hoe ik er mee om moet gaan en kan tegen mijzelf zeggen dat het niet echt is. Dat HET geweest/voorbij is dat ik in het nu ben en niet in het toen.
Door je zelf daar dan aan te herinneren en de behandeling emdr kan en durf ik wel weer mee.

Maar zeg wel eerlijk de ene dag gaat het beter dan de andere!
GEEF HET EEN KANS!
Marije - Zaterdag 30 maart 2013 07:49
Hai,
Herkenbaar, ik heb 2 weken terug diagnose PTSS gekregen na auto ongeval. Ik denk ook dat het met draaglast te maken heeft, wat je er van te voren al aan kon. Bij mij was dit al instabiel.. En na het ongeluk is het echt heftig
Ik ben constant gespannen, zo super alert etc,. Zo onrustig dat ik niet meer weet hoe rustig te worden. Ik kan nu nog geen emdr oid gaan doen omdat ik nog moeite heb met die prikkels te verwerken
Echt je hele lichaam staat stijf van de spanning, constant, gehele dag
Heb hoge bloeddruk, haaruitval (alle stress verschijnselen)
Hoop echt dat het beter mag worden binnenkort!
Angie - Maandag 22 april 2013 12:15
Hallo,ook ik heb diagnose ptss. Ben in mijn jeugd misbruik door oom,en mijn moeder hate mij. ik was niet gewenst!Ben bij een psychologe terecht gekomen via huisarts.
Maar ze wil me niet helpen,en vind dat ik dat beter met opname kan verwerken.
Ze meent dat ik het zo niet aankan.Ik ben het er niet mee eens,ik heb het niet verdrongen,ik heriner het me of het gister is gebeurd.Maar zo heb ik geen leven,
ik vind geen rust,ben bang voor alles [vooral mensen]Daarbij heb ik vaak het gevoel
dat ik mezelf aan het verliezen ben.Voel me erg labiel.Wil geen opname,want ik heb 2 kinderen.Denk dat als ik naar iemand anders ga,dat die dan het zelfde zegd.
Herkend iemand dit,of kan zich inleven hierin?Graag reacties.BVD
Alyssa - Dinsdag 4 juni 2013 09:20
Beste Angie,

Ik herken erg goed wat je schrijft! Bij mij zeggen ze dat ik borderline heb door mijn uitbarstingen. Ik weet zeker dat ik ptss heb. Je et naar jezelf luisteren, je seet zelf het beste wat echt zo is voor jou. Laat je niet van de wijs brengen door de hulpverleners, dit zijn ook maar mensen en zij weten ook niet alles! Veel sterkte ik herken me ook erg in jouw klachten.. Ben zelf emotioneel mishandeld en verwaarloosd en ondervindt hier nog dagelijks de gevolgenvan.. Liefs
Mariska - Woensdag 3 juli 2013 15:51
Ik heb zelf PTSS; de Complexe PTSS. Op het moment heb ik EMDR therapie, wat erg zwaar is, maar wel heel effectief en helpend. Ik wil iedereen meegeven dat je niet weg moet lopen voor je therapie, hoe pijnlijk en moeilijk het soms ook is. Het levert je ontzettend veel op als je het een kans geeft :)
Susan - Maandag 15 juli 2013 13:14
wat herkenbaar ook ik ben vanaf groep 4(2e klas) tot me eindexamen mavo gepest

en ook bij mij is de diagnose PTSS gesteld vorig jaar zoveel puzzel stukjes vallen nog steeds op hun plek als ik kijk naar hoe en waarom ik op andere reageer en ben vreselijk argwanend heb onzent veel moeite met het vertrouwen van andere mensen, ik kom er wel maar pesten maakt veel meer kapot dan vele mensen denken.
els - Woensdag 24 juli 2013 15:55
Wie heeft er ervaring met meditatie om ptss klachten te verminderen?
Zelf heb ik als gevolg van meerdere trauma,s al meerdere malen een depressie ondervonden. Ik heb het gevoel dat de medicatie die ik krijg niet effectief is en de aandacht van het probleem afleidt.Het dooft mijn gevoelens waardoor er geen verwerking plaats kan vinden. Daarbij zorgt het ervoor dat ik meer ga nadenken.
Heeft iemand hier ervaring mee?Ik slik lithium en citalopram.Voor mijn gevoel heeft de citalopram geen effect op mijn depressie.
Sinds enige tijd loop ik twee keer per week hard.
Ik ervaar continue stress en angst.
Heeft iemand nog suggesties op het gebied van medicijngebruik en therapie.
Ben nu 50 jaar en doe er alles aan om meer levenskwaliteit te krijgen.
Anoniem N - Maandag 5 augustus 2013 12:30
Woensdag ga ik voor het eerst weer in jaren een gesprek aanvragen mijn orthopeet denkt dat ik last heb van ptss 12 jaar terug toen ik 10 was een dodelijk ongeluk meegemaakt waar ik geen hulp bij heb gehad door zelf iemand te zoeken voor steun ben ik bij de verkeerde terechtgekomen die mij seksueel misbruikt heeft ik ben opgenomen geweest in triversum waar ze zeiden ze heeft een concentratie probleem en is een gevaar voor zichzelf maar daar hebben ze niks meer mee gedaan het enigste waar ik nu bang voor ben als ik mezelf weer open geef dat ik niet weer weggestopt word in een kliniek (de overheid heeft het de vorige keer besloten mijn ouders hebben er tegen gestreden met man een macht de enige keuze voor hen was zelf afleven of ze word door politie opgehaald) wat is jullie ervaring in het begin ect... Ik vind het nu makkelijk om het anoniem te zeggen maar als ik het gesprek ga aanvragen bij de huisarts wat ga ik verwachten?
HELP!
D. - Zondag 22 september 2013 21:22
Eindelijk eens een stuk over PTSS en pesten! Ik heb ook last van deze angststoornis (in combinatie met een paniekstoornis en sociale fobie) omdat ik vanaf mijn 9e tot en met mijn 21e werd gepest. Op de basisschool, daarna op het vmbo, toen ook op de havo en ook op het hbo, totdat ik maar stopte met de studie. Ik ben nu 25 en durf nog altijd niet om weer met een studie te beginnen. Ik ben zo bang om weer negatief te worden beoordeeld. Daarbij heb ik ook ongeveer anderhalf jaar een relatie gehad met iemand die me seksueel misbruikte, op allerlei manieren controleerde, waarbij ik geen enkele vrijheid meer had. Ik durfde het niet eerder uit te maken omdat hij me beschermde tegen de pesters, zonder hem had ik, op een paar vriendinnen na, niemand. Ik loop al een jaar bij een GGZ instelling waar ze me al deels hebben kunnen helpen aan de paniekstoornis. Maar de sociale fobie en PTSS is een lastiger punt waar zij me misschien niet aan kunnen helpen, dan zal ik waarschijnlijk in deeltijdtherapie moeten gaan.
brietje - Maandag 4 november 2013 16:48
Ik heb een aantal dagen terug te horen gekregen dat ze denken dat ik ptss heb, maar als ik hier kijk heeft niemand echt last van lichamelijke klachten, en dat is juist waar ik veel last van heb.
Ik ben al meerdere keren ontslagen omdat ik te vaak ziek was, ben nu dus weer mijn baan kwijt.
ik wil mijn energie terug!!!
g - Dinsdag 5 november 2013 01:01
ik heb ook ptss
door misbruik pesten en mishandeling heb ook terapieen gehad heefd wat geholpen maar ook kom je dagelijks met je prikkels in aan merking soms kan ik het gewoon niet aan en als je het bespreekt met je baas op het sociale werkplaats voor een rustige werkplek omdat er te veel prikkels is
wordt er niet naar me geluisterd raak steeds meer in insolement ben bang om nog naar werk moet om de prikkes niet te voelen dat ik ooit denk waarom ben ik hier nog word steeds moeilijker voor mij wat kan ik nu nog doen
J - Donderdag 23 januari 2014 01:12
Ik ben 12 jaar gepest. En ik merk dat het mijn huidige relaties in de weg zit. Ik kan heel makkelijk contact maken en dit contact voor een paar maanden onderhouden. Maar vervolgens voel ik me door iets heel kleins erg verraden en reageer ik hier zeer overdreven op. Ik weet echt niet wat ik moet doen... Psychologen en andere luisterende oren kunnen me helpen met het verhaal vertellen. Het verwerken lukt me alleen niet...
transformatie - Dinsdag 20 mei 2014 05:34
Dag zachtaardige, vriendelijke en prachtige zielen. Ik heb alle reacties gelezen en kon me door mijn eigen verleden alleen conformeren met de verhalen die daarop leken. Moeilijk is het om me in andere verhalen in te leven. Maar wat een troost dat iemand schrijft wat je zelf ook voelt. Ik weet niet of ik PTSS heb. Ik ben vaak rusteloos en maar ik rook wiet en dat helpt heel goed. Zenuwachtig op straat en overal waar mensen zijn. ik ben als baby sexueel misbruikt. En door mijn moeder mishandeld en verwaarloosd. Ik heb het haar vergeven ze had zelf ook een vreselijke jeugd gehad. Gelukkig heeft de kinderbescherming mij (en haar) gered van elkaar. Daarna kindertehuis en pleeggezin. Ik was nog nooit echt naar
transformatie - Dinsdag 20 mei 2014 05:51
Ik was nog nooit naar een echte school geweest en had in het kindertehuis alleen rekenen en taal gehad (privéles). Toen ik 8 was ging ik voor t eerst naar een echte school. Dit was een aaneenschakeling van pesten en eenzaamheid. De kinderen op de scholen wisten gewoon precies dat er met mij iets was, een bang kind en met een heel onzekere uitstraling. Ik ben begonnen met blowen op mn 14e. Zo kon ik toch naar school en tegen de pesterijen. Helaas moest ik daardoor ónder andere naar een internaat. In die tijd kreeg ik ook medicatie oa trytizol en ritalin. Daar ben ik zo snel mogelijk mee gestopt. Volgens de arts was de triptizol om te zorgen dat ik mijn verleden beter kon vergeten. Maar ik kreeg door de medicijnen ook minder medeleven met anderen mijn gevoel en emoties werd dus afgezwakt..
transformatie - Dinsdag 20 mei 2014 06:02
Ik ben nu midden dertig. Wat ik duidelijk merk is dat mijn vertouwen in anderen nog steeds zeer gebrekkig is en een relatie zit er niet in. Ik was mezelf heel lang kwijt. Maar ik zie dit alles als een reis en de keywords zijn: leren, voor jezelf zorgen, praten, inzicht, loslaten, begrip, verwondering. Natuurlijk zijn er wel meer woorden,maar deze weet ik nu gelijk.




justagirl - Donderdag 31 juli 2014 15:59
Ik ben al 4 of 5 jaar gediagnostiseerd met ptss, het ging een tijdje beter maar ik heb een soort terugval gehad. Ik krijg nu weer opnieuw therapie. Het lastige is dat ik de opleiding medewerker maatschappelijke zorg doe en dus ook leer over ptss en andere psychische aandoeningen, flink confronterend, helaas!

We komen er wel boven op! Ook al duurt het even ;)
Mariah - Zondag 14 december 2014 16:26
Hallo allemaal
Sinds heugenis depressief, bang onrustig. 3x bij psychiater geweest en 100x bij huisarts. 3 jaar geleden ernstige burnout. Toen kwam ik in de hel. Steeds meer herinneringen aan vroeger. Mijn moeder was er wel maar ze was er niet. Op 6/7 jarige leeftijd bijna verkracht door een inwonende vriend. Min ouders waren niet thuis. Alcoholge[mis]bruik bij vader en moeder. Mijn vader verliet ons toen ik 8 jaar was. Vanaf dat moment ging ik definitief [waren vaak alleen thuis dus was eigenlijk al 2e moeder] de moederrol overnemen ver mijn 2 babybroertjes. Mijn moeder verdronk haar verdriet en dacht dat een nieuwe man haar wel weer geluk zou brengen. Binnen een jaar een nieuwe man in huis. Hij had geen kinderen en hield niet van kinderen..Nog geen dag in huis en moeder gaf opvoeding uit hamden. Voel nog zo de woede tegenover die man. 12 jaar lang een hel. Niet slaan maar geestelijk heeft hij zoveel kapot gemaakt. Toen hij wegging, was ma elke avond dronken en wéér op zoek.Vond toen een man die echt een schat was voor mijn kinderen. Hij overleed ca 4 jaar geleden. Heel intensief contact met mijn moeder. Maar paar keer heeft ze weer misbruik van mijn vertrouwen gemaakt. Door het spelen als slachtoffer zijnde, vind ze altijd nog medestanders die meegaan in haar "verdriet". Ik ben altijd de schuldige. Zo veel gelachen en samen geweest maar een paar maanden geleden was ik dood en dooziek. Wilde echt kappen met mijn leven. 50 jaar je eigen kl......voelen en dan "The big bang"
Ik ga een trauma therapie doen maar heeft iemand aub een tip voor een medicijn wat me kan helpen>>Heb Prozac/Lexapro. concerta en nog een paar geslikt. Maar het schijnt dat bij PTTS een anders soort medicijn werkzaam is dan bij een depressie.Voor het eerst in mijn leven al 5 maanden geen contact met mijn moeder. Therapie en hopelijk een medicijn waardoor ik een beetje licht kan zien, Dan moet ik de keuze maken. Afstand nemen van mijn moeder of weer contact. Contact op een andere manier. Dat vind ik moeilijk, Hopelijk kan iemand mij advies geven wat betreft medicatie, en aangezien dit wat oudere berichten zijn......hoe is het nu??? Zijn jullie verder, beter of/////////////////
Butterfly - Vrijdag 30 januari 2015 13:59
Ik ben al 3 jaar in behandeling voor anorexia en heb allerlei therapieën gehad, maar viel steeds weer terug. Nu, na 3 jaar, is de diagnose PTSS gedaan en valt ook voor mij alles op z'n plaats. Alle dwangen, het niet eten, de contorles, automutilatie, alles was om de rest weg te stoppen. Nu ik dit lees herken ik er zoveel in en daar ben ik eigenlijk van geschrokken.
Maar ik ga ervoor om er over te praten, hoe moeilijk ook. Ik wil verder met m'n leven, niet met het verleden.
tiny van kan - Zondag 8 maart 2015 21:34
ik voel me in de steek gelaten door mijn behandelaar .....ik word niet begrepen ....ik wil nu toch echt een opname ....zegt hij weer ....na de opname ga je naar het hostel ....dit wil ik niet en zal ik ook nooit doen ....hij weet dat ......zo blijf hij me pakken .....kan ik ergens naar toe gaan ....help me ....ik kan echt niet meer
ladyraffy - Maandag 30 maart 2015 14:13
amai wat ik allemaal heb gelezen. hoe gaan jullie daar mee om met ptss hebben jullie hulp? ;) ik wens iedereen veel moed en steun! ik ben lang gepest geweest van 2006 tot en met 2010! ik was veel alleen op school geen vrienden. ik huilde altijd de mensen snapte me nooit wat er in me omging. nu is het eindelijk gestopt! ik ben heel blij! want het heeft me veel getwijfeld aan mezelf is het mijn schuld enzo? ik heb nu hulp van van mensen. ze zeggen ook van: het is niet jouw schuld maar degene die u pest heeft te maken met zijn gedrag! onthoud dat heel goed iedereen! ik heb ook de diagnose gekregen van 4 therapeuten. ptss trauma door het pesten vroeger en ik heb vorig jaar een kinderlokker gehad. ik ben er nu nog altijd er bang van! ik heb elke nacht nachtmerries en in de dag flashbacks stress op borst. dat het opzwelt enzo. nu heb ik elke week gesprekken met een therapeut. ik begrijp jullie enorm over jullie problemen ook van ptss! het heeft inderdaad tijd nodig. het is heel moeilijk om er mee om tegaan. maar denk aan jullie familie en de hulp van de mensen. want ze zijn er voor jullie! ik wens jullie veel steun en moed! groetjes ladyraffy ;)
ladyraffy - Dinsdag 31 maart 2015 13:10
ik wens iedereen sterkte! ik weet dat het niet zo simpel is het leven maar met veel moed en blijheid gaan we erdoor! als je het echt niet meer ziet zitten dan kan je hulp zoeken bij vrienden en een therapeute. je moet er zeker niet mee blijven zitten! je mag het niet opkroppen. ik had dat gedaan en zie nu het gevolg ervan is piekeren, veel pijn door stress, nachtmerries elke nacht, de plaats waar dat het is gebeurd van de kinderlokker vermijd ik maar ik moet ervoor bi!j elke dag om naar school te gaan. ik ben constant op mijn hoede! ik hoop dat jullie hulp hebben van mensen! want elke dag dezelfde symptomen ervan is niet meer leuk! dus hulp zoeken is het beste. zeker met ptss moet niet jaren duren! want die kinderlokker bepaald nu mijn leven angsten altijd bang als ik op straat ben. veel succes iedereen! ik hoop dat het beter gaat met jullie! ;) xxx groetjes ladyraffy
kim - Zondag 19 april 2015 13:01
Ik heb ook de diagnose PTSS. Ik word op dit moment behandeld met EMDR behandelingen. Mijn tante is 2 jaar terug om het leven gebracht door haar ex. Eerste instantie ging alle troep die erbij kwam kijken langs me heen. Ik besefte niet wat er gebeurt was en had er niet heel erg veel last van. Ik praatte erover alsof het nooit gebeurt was, terwijl het heel mijn familie kapot heeft gemaakt. Toen ik aan mijn nieuwe opleiding begon kreeg ik heel veel spanningen. Als we over onze thuissituatie etc moesten praten ontwijkde ik alles wat er ook maar iets mee te maken had. Als mensen ruzie hadden en er werden bepaalde dingen gezegt merkte ik dat ik heel erg in de stress schoot. Ik begon te zweten, moest me huilbuien inhouden en wou zo snel mogelijk weg en alleen zijn. Daarna begonnen de flashbacks, ik sliep niet of juist overmatig veel door oververmoeidheid. In alles wat ik hoorde kon ik wel een connectie vinden met wat er in mijn verleden was gebeurt. Ik ben 16, en zit op het mbo. Laatst was er ruzie en werd er gezegt 'ik heb echt zin om diegene neer te steken'. Zulke dingen kan ik niet tegen en kan ik heel erg boos om worden. Door de flashbacks kan ik heel erg geirriteerd zijn. In mijn hoofd gebeurt ontzettend veel en word er een soort tv afgespeelt met wat er gebeurt is, dat speelt de hele dag door. En omdat mensen je gedachtes niet kunnen lezen komt het vaak voor dat ik uit me slof schiet. Zodra ik er aan denk en iemand hoeft maar iets normaals te vragen reageer ik gelijk boos, en soms zelfs agressief (om mezelf te verdedigen terwijl dat niet nodig is). Ik heb thuis erg last van woede aanvallen, maar dat ook echt alleen thuis en sla en gooi dingen kapot... Ik word op dit moment behandeld met EMDR, heb vorige week mijn eerste sessie gehad. Het werkt wel, maar ik merkte dat de volgende dag de flashbacks weer terug kwamen. Ik ben dan ook nog niet klaar met de behandelingen dus ik wacht even af wat er gebeurt!
Mark - Donderdag 27 augustus 2015 17:01
Wat ook een goede behandeling is voor PTSS is brainwave optimization (wordt ook wel hirrem genoemd).
Gerrit - Woensdag 2 september 2015 07:27
Ik ben zowat heel mijn leven gepest geweest en ik heb dikwijls aangekaart in het verleden dat ik daar PTSS aan overgehouden heb. Dat maakt je leven verder kapot, het maakt je relaties met mensen die je lief hebt kapot. Maar als je dat zegt wordt je uitgelachen. De belagers weten echter donders goed dat ze je op deze manier blijvend beschadigen. Daarom doen ze het en ze beleven er sexueel genot van. Die methodes zijn allemaal op punt gesteld door bepaalde kringen die rond etters van rijke bedrijfslui en politiek draaien om zo mensen onder de knoet te houden. Het banaliseren van dat alles behoort ook tot de in de kleinste puntjes uitgewerkte strategie.
Dat maakt het allemaal nog veel moeilijker om er onder uit te komen. Het is de perfecte moord. Je maakt iemand dood en geniet ervan dat hij levend dood rondloopt als een zombie en lijdt.
Steve Rensing. - Woensdag 4 november 2015 21:01
Met alle respect naar de mensen die hier wat hebben geschreven, niet alleen moed en ook openheid van zaken.
Openheid van zaken, mensen die gepest, seksueel misbruikt zijn en alle andere verwante zaken, genaamd misdaden, daar heeft Einstein al wat over gezegd.
Zelf 42 jaar P.T.S.S. , na jaren ben ik er achter, de mens is nooit opgevoed, men beweert van wel. Als men Hippocrates zou lezen en de kenmerken, persoonlijkheden of temperamenten en karaktertrekken van de mens zou kennen, dan komt men er achter dat er altijd manipulerend en intimiderend gedrag wordt vertoond door de mens.
De ene ouders zien het gedrag van hun kind en anderen niet. Eigenlijk gaat de dader, die de daad verricht met woord of woorden of daad en daden, is nooit behandeld voor zijn gedrag en staat volgens Hippocrates op zijn zwakke schijf te draaien. Boek heeft mensenkennis plus van Florence Littauer en daar staat alles in beschreven.
Zelfs een brief geschreven naar de koning ivm zelfmoord onder de kinderen en volwassenen, staat op mijn facebookaccount bij notities, heeft dus met het gedrag te maken wat de dader(s) doen.
Daders worden gepakt en de ouders lopen vrij rond.
Wat ik nu dus mist in mijn leven, ik noem het nu Auswitch, dezelfde gedrag wat een dader mij heeft aangedaan, is + - 75000 mooie herinneringen en een gezin.
Komt doordat men niet weet wat er in een hoofd van een mens gebeurd.
Ik probeer het zo goed mogelijk te om schrijven; Eigenlijk ben ik niet emotioneel volgroeid en niet gesocialiseerd op gevoel.
Op het moment dat ik misbruikt ben, waren al mijn spieren, zenuwstelsels in paraatheid gebracht. Eigenlijk gaat men over je vrije wil en beschadigd men je neurologische linken, verbindingen die naar je hersenen gaan. Op dat moment krijgt men dus 220/230 volt in zijn hersenen en worden linken en verbindingen verbroken en meestal is dat op gevoel. Daarna ongelukkig want men kan geen gevoel meer goed door krijgen.
Ik hoop dat de mensen hier aan deze informatie wat hebben en veel succes en sterkte en beterschap naar jullie toegewenst.
Steve.
prinsesje - Dinsdag 10 november 2015 20:41
Ik heb al 21 jaar chronische ptss door huiselijk geweld van mijn ex er zijn tijden dat het prima gaat maar het beeld van de moordbedreiging blijft ik hou me vast aan mijn dochter helaas kreeg mijn dochter van 13 jaar kortgeleden dezelfde diagnose door geweld van burenruzies voor mij was het een enorme steek in mijn hart ik hoop dat de emdr haar uitkomst bied want haar angste beheersen haar leven ik wens mijn dochter heel veel sterkte toe met haar emdr ik wens jullie allen heel veel sterkte toe engeef nooit op geniet van elk goed moment dat houdt mij ook staande ik ga nu weer heerlijk iederedag naar buiten mijn hondje heeft me met mijn angsten om leren gaan
Radna - Donderdag 10 december 2015 13:47
Tiny van Kan: ik denk via de huisarts een andere behandelaar zoeken. Leg in ieder geval je verhaal uit en bedenk samen een andere oplossing. Ik denk dat je nu niet op de juiste weg bent en daar niet goed zit
Succes ermee
Radna - Donderdag 10 december 2015 13:55
Mariah: Hopelijk lees je dit. Medicatie kan bij bv altrecht alleen voor geschreven worden een Psychiater. De huisarts kan dit ook doen en als je depressief bent zal er een middel bij moeten zitten tegen antidepressiva. Er is niet zo 12 3 neer te zetten welk medicijn goed voor jouw zal zijn. Er zijn vele medicijnen en komt ook nog bij heb je andere medicatie en kan dit samen.
Of je contact moet hebben met je moeder is aan jezelf. Als je zelf denk dat dit goed voor je is kan je dit doen. Weet je van te voren dat dit goed uitpakt is het misschien geen goed idee omdat het ook een trigger kan zijn. Triggers moet je zo veel mogelijk vermijden om stabiel te blijven. Je hebt 5 mnd geen contact gehad en je kan zelf aangeven of je dit beviel. Blijf vooral bij je gevoel en doe alleen wat goed is voor jou. Denk in dit geval even niet aan de andere. Is geen contact beter, dan is dat voor nu zo. Toekomst gezien kan het heel anders worden of je blijft bij standpunt geen contact omdat je er zelf beter van word.
Je kan ook altijd met je therapeut overleggen wat voor nu een juiste beslissing zou zijn.
Ontzettend veel succes.
yvonne - Zaterdag 30 januari 2016 08:57
Sinds een paar weken heb ik deze diagnose gekregen toen werd alles duidelijk de nachtmerries hevige schrik reacties prikkelbaar hoop dat de therapie me kan helpen zo moeilijk mee te leven niet alleen voor mezelf ook mn omgeving
chanine - Zondag 28 februari 2016 13:48
Fijn om dit allemaal te lezen ik heb daar zelf erge behoefte aan om te herkennen dat ik niet de enige ben die zich zo voelt. Bij mij is het na 2 en half jaar tot uiting gekomen. Heb er nu 4 maanden last van en elke week emdr. Bij mij helpt dit enorm. Waar ik wel nog erge last va hou is die vermoeidheid. Maar dat is niet zo gek zegt mijn therapeut omdat je hersenen keihard moeten werken om te herstellen. Maar o zo frustrerend! Ik wil weer energiek zijn als daarvoor!
anna - Dinsdag 17 mei 2016 12:26
Ik kwam dit stuk toevallig tegen. Wat ontzettend goed dat je dit geschreven hebt! Er is nog te weinig bekend over de gevolgen en impact die pesten heeft.
PTSS is daar zeker een gevolg van. Het pesten is al lang geleden. Toch heb ik nog altijd last van angstklachten, zweten wat jij ook beschreef.
In het verleden meerdere keren te horen gekregen dat ik een hoge hartslag heb. Ondanks dat ik geen diagnose heb weet ik 100% dat het door het pesten komt. PTSS dus.
EMDR heb ik ook gehad. Helaas heeft dat niet voldoende geholpen. Ik heb geen idee wat ik nog voor hulp zou moeten zoeken. Niets lijkt echt te helpen.

Maar wat ontzettend goed dit geschreven stuk. Ik hoop dat de impact van pesten steeds meer duidelijk zal worden.
Sonak - Woensdag 30 augustus 2017 21:35
Ik heb nooit de diagnose PTSS gekregen maar gezien mijn angst om andermans reactie en mijn angst om ook maar ergens mijn opinie over te geven in de angst dat deze toch meteen de kop in wordt gedrukt...vermoed ik wel dat ik dit heb.

Ik ben als tiener jarenlang gepest....en ook opgewacht onderweg naar huis etc...en hierdoor heb ik wel moeite met bepaalde interacties en schiet snel in de verdediging.

Heb als tiener ook een slechte ervaring met een psycholoog opgelopen waardoor ik ook niet echt vertrouwen in deze vorm van hulp heb.

Taperingtooth - Dinsdag 29 september 2020 12:14
Ik ben vroeger tot het mbo erg gepest geweest. En toen ik 11 was ben ik tot mijn begin 14de seksueel misbruikt geweest door mijn stiefbroer. 13 jaar geleden overleed mijn vader en ook daarmee werd ik zo erg gepest dat ik iemand het ziekenhuis in geslagen heb. Een halfjaar na mijn vaders overlijden kreeg mijn beste vriendin een hersenbloeding en heb ik zorg gedragen voor haar. Ik heb in mijn leven veel meegemaakt rondom mensen die vreemdgingen waaronder in mij eigen relaties. Alles had ik weggestopt en toen ik op mijn 20 ste op mijzelf ging wonen wilde ik mijn leven opnieuw beginnen. Dit liep heel anders. Ik had een relatie en die persoon werd narcistisch, agressief en mishandelde me fysiek en mentaal. Ik was zo bang dat ik mijn relatie eerst niet durfde te beëindigen. Dankzij mijn buurman toch gedaan met alle gevolgen van dien (stalking, ben op sekssites gezet en het dreigement dat hij mij kapot zou maken maakte hij waar) toen kreeg ik een geheime affaire met mijn buurjongen die mij seksueel jarenlang gebruikte. In die tijd had ik ook een nieuwe vriend na een jaar van de vorige relatie en die was eerst lief voor mij. Maar al gauw herkende in het patroon van mijn ex. Toch met hem geprobeerd te praten erover in de hoop dat hij er rekening mee hield, maar hij veranderde in exact het monster als mij. Ex was. Ik maakte het uit na 2x het ziekenhuis ingeslagen te zijn, veranderde mijn email, telefoonnummer ben een paar keer verhuisd ervoor. Tot hij 3 jaar geleden mijn huis vond en via via weer narcistische berichten en foto’s ging sturen. Na 8 jaar vrijgezel te zijn geweest en alles weg te drukken. Zelfs een backup plan te hebben om wel een kindje te willen, maar geen partner, werd ik verliefd op iemand. Hij was lin het begin lief, maar zijn moeder had de overhand. Hij woonde op zichzelf maar betaalde alles voor zijn moeder en sprong in de houding voor zijn moeder, verder in de relatie bleek hij een simbiotische relatie met zijn moeder te hebben. Hij kwam wel met alle issues en gezeik rondom zijn moeder naar mij toe en als ik zei hoe ik het aan zou pakken in zo’n situatie kreeg ik de volle laag. Toen toch maar heel snel de relatie beëindigd.

Toen brak de corona uit. Mijn verjaardag ging niet echt door en 2 weken na de breuk van mijn ex liep ik per toeval een andere jongen tegen het lijf door het gedoe met ene keer moest je muntjes meenemen voor de winkelwagen en de andere keer niet (die dag had ik mijn pinpas bij me) en die jongen zei dat ik boos was en vroeg wat er was en hielp me aan een winkelwagentje. Daarna spraken we elkaar uitgebreid en ik brandde los over mijn ex. Ik voelde me een keer gehoord. Inmiddels hebben hij en ik al twee maanden een soort van relatie. Deze jongen is lief voor me en zegt regelmatig dat ik steeds een muur optrek als jij te dichtbij komt. Inderdaad dat is zo. En toch word ik steeds jaloers, hij spreekt vriendinnen veel en wil alles weten van zijn exvriendinnetjes. Hij stsat nog als single op facebook terwijl wij samen zijn en ik zoek alles overal achter.

Ik weet bijna zeker dat ik bovenop die trauma’s PTTS heb aangezien in de eeuwige nachtmerries en doodsangsten herken. Ik kan woedeaanvallen krijgen en het is soms zo erg dat ik pijn aan mijn hart krijg en ga hyperventileren, mijn vriend was er een keer zelf bij. Hij is de allerliefste en heeft geduld met me hij zou me nooit pijn doen, maar toch voel ik dat hij me pijn gaat doen, ik denk dat dat het schild is. Hoe kan ik dat nou doorbreken. Het is net alsof hij zich moet bewijzen dat niet alle mannen eikels zijn. Maar hij heeft helemaal niets fout gedaan. Zou dit wel ooit overgaan. Ik zeg steeds sorry tegen hem, maar ik heb het gevoel dat ik er niet toedoe in mijn leven en ik hem niet gelukkig kan maken door dit alles. Hij zegt dat hij van me houdt en dat het niet erg is, maar ik merk heus wel dat hij langzamerhand gefrustreerd raak.

Ik heb afspraken gepland met de psycholoog maar die zijn nu al door de psycholoog zelf al 2x een maand verzet. Ik hou van deze jongen en ik wil dat ik me weer gelukkig voel en niet mijn vriend kapot maak.

Helppp!!!!