Eerder schreef ik over hoe ik mij heb geschaamd voor mijn huid. Ik had een lange tijd last van acne en hoewel het nu een stuk rustiger is in mijn gezicht, heb ik nog wel eens plaatselijke uitbraken of periodes dat alles roder, gevlekter en gevoeliger is. Eigenlijk is dat helemaal niet gek of bijzonder genoeg om over te schrijven, als je je bedenkt dat ongeveer 650 miljoen mensen last hebben van acne. Het is dus eerder regel dan uitzondering, terwijl je zelf het idee hebt het te moeten verbergen en zorgen dat het zo snel mogelijk opgelost is. Maar wellicht komt hier langzaam verandering in.

Acne positivity

Want na de body positivity beweging maakt nu ook 'acne positivity' een opmars op Instagram. Als je mij jaren geleden had verteld dat puisten gezien morgen worden, dat die vette huid niet gematteerd hoeft te worden en dat een onzuivere huid schaamteloos in beeld zou worden mogen gebracht, had ik me er niet eens een voorstelling bij kunnen maken. Laat staan het idee dat ik hier zelf aan mee zou doen en mijn acne vol in beeld zou laten zien. Ik vind het ontzettend eng, ongemakkelijk en bevrijdend tegelijk.

Als je iets elke dag bij jezelf ziet - jezelf eigenlijk niet anders kent - maar het niet vertegenwoordigd ziet om je heen, zorgt dat er toch voor dat je denkt dat het niet normaal is. Niet de norm, niet het ideaal. In de Hitkrant zag ik geen vette huidjes of grove poriën. Op de posters boven mijn bed was ook bij niemand een puist te bekennen. Nooit zag je iemand op tv met rode bultjes in z'n hals, dus ging ik er elke ochtend weer met een veel te dikke concealer-stick overheen.

Maar het mag er zijn. Wees er trots op en draag het! Draag je lijf en draag nu dus ook je acne met verve! Dat is wat de body positivity beweging - en ook de acne positivity - op mij overbrengt en ik vind het fantastisch. Hoe fijn zou het zijn als we onszelf allemaal steeds beter zouden kunnen accepteren zoals we zijn? Accepteren hoe ons lichaam eruit ziet en accepteren hoe onze huid er uitziet. Hoe mooi zou het zijn als we ons daardoor niet meer zouden laten tegenhouden en onze eigenwaarde en zelfverzekerdheid er niet meer vanaf zouden laten hangen. Om oordeelloos en schaamteloos over ons eigen en elkaars uiterlijk te zijn. Ik denk dat dat een heel mooi streven is en dat iedereen zijn of haar eigen persoonlijke proces daarin heeft. En daarin mogen we elkaar soms best een beetje helpen. 

Normaliseren

En dat helpen kan natuurlijk door het te laten zien. Want ultiem positief zijn over mijn lichaam en mijn huid is niet elke dag haalbaar. Het vieren en schaamteloos tonen van mijn acne is niet iets dat mij altijd makkelijk afgaat. Maar door al die diversiteit te zien, wordt het wel steeds normaler. Door het vaker voorbij te zien komen bij anderen, is het iets wat zich niet alleen maar afspeelt in jouw badkamer of onder jouw vergrotende spiegel. Het is iets van iedereen en wat normaal is, iets wat niet verstopt hoeft te worden.

Je hoeft er niet meteen van te houden, net zoals dat je niet meteen van je lichaam hoeft te houden. Dat voelt misschien onhaalbaar, demotiverend en veel te romantisch voor jou op dit moment. Maar dat betekent niet dat er geen tussenweg mogelijk is, een middenweg waarin het al een stuk leefbaarder en milder kan zijn. Als je vandaag merkte hoe pijnlijk je huid was en hoe je sjaal er tegenaan schuurde en het roder maakte, hoef je er niet uitgelaten positief over te zijn. Maar mag je er neutraler naar kijken? Het zien als een stuk van je huid, dat er op een bepaalde manier uitziet, zonder dat daar een oordeel aan hangt? Zonder dat dat vies of lelijk is? Of dat jou dat vies of lelijk maakt? Mag het er zijn, net zoals het bij miljoenen anderen is?

Verstop je niet langer

Ik vind dit ook nog steeds oncomfortabel. Mijn eerste reactie is nog steeds om mijn dag af te stemmen op mijn huid. Kan ik de vlekjes wegwerken? Kan ik de video een andere dag opnemen? Of zal ik toch een shirt met een hoge hals aantrekken, zodat het de puistjes bedekt... Maar ik merk nu dat, doordat ik de puisten van anderen ook gewoon vaker zie, die van mij niet altijd meer weggemaakt hoeven te worden. Het mag normaal zijn, het mag normaal voelen. Steeds vaker trek ik aan waar ik zin in heb en wat ik mooi vind, ongeacht of dat blousje nou net alle puisten van die week tentoonstelt. Hoe meer je je erdoor laat tegenhouden, in wat jij aan wilt trekken of wat jij wilt ondernemen die dag, hoe groter het ook wordt. Hoe belangrijker het ook wordt. Dat gevoel is begrijpelijk, maar is dat terecht voor iets wat 'slechts' op je huid zit? Is het terecht dat je dat belangrijker maakt dan de rest? Want je bent nogal wat meer dan hoe jouw huid er vandaag bijstaat.

Jouw huid, jouw proces

Dit is natuurlijk heel erg persoonlijk. Mijn huid voelde als het meest kwetsbare stukje van mij. De problemen die ik had met mijn lichaam vond ik ook lastig, maar de moeilijkste periodes kon ik doorkomen in grote truien en vesten. Spijkerbroeken kon ik vermijden en hoewel dat allemaal niet ideaal of ontspannen was, was er altijd wel een alternatief te bedenken. Een alternatief om het mezelf iets makkelijker te maken.

Mijn huid kon ik niet verhullen in een trui. Die coltrui stopte altijd net waar alle ellende eigenlijk pas begon. Veel make-up diende dan als trui, als extra beschermlaag, maar ik zag halverwege de dag ook wel dat dat het vaak alleen maar zichtbaarder maakte. Alsof je een trui aantrok met de tekst: 'Ik wil niet dat je mij ziet!' Niets voelde goed. 

Ook het proces van acceptatie is heel persoonlijk. Wat voelt op dit moment goed voor jou? Ik denk dat we daarin net zo oordeelloos en respectvol moeten zijn, naar onszelf en naar elkaar. Ik heb respect voor de mannen en vrouwen die hun acne in vol ornaat laten zien op Instagram. Ik heb ook respect voor de mensen die kiezen voor medicatie om de staat van hun huid te veranderen en zich comfortabeler te voelen. In beide gevallen moet je namelijk een hele bewuste keuze maken en een persoonlijke grens over. In beide gevallen kies je er actief voor om iets voor jezelf te doen. Je kiest ervoor om jezelf te bevrijden en je huid niet langer in de weg te laten staan van hoe je naar jezelf kijkt en je dag indeelt. 

Verstop jij je ook niet langer? 

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.