Help, ik heb een bol hoofd! Toen ik rommelde met eten en regelmatig overgaf, zag je dit vrij goed aan mijn gezicht. Ik kwam aan en kreeg er een wat opgeblazen hoofd door. Dit vond ik vreselijk, want ik wilde er juist niet dik uitzien. Ik wilde dun zijn en de controle hebben over wat ik woog en hoe ik eruit zag. Hoe meer ik bezig was met afvallen en weinig eten, hoe meer last ik in die periode kreeg van eetdrang en eetbuien. Ik kwam kilo's aan. Dat zorgde voor enorm veel schaamte. Ik was de controle verloren en kon hele dagen, met name avonden, bezig zijn eten en overgeven. In plaats van dat ik mijn doel bereikte om er slanker uit te zien, zag er ik voller en voor mijn doen opgeblazen uit. Toen ik in die tijd een foto van mijzelf zag wist ik het zeker: Ik had een bol hoofd!

De jaren ervoor, toen ik nog geen eetstoornis had en normaal en eigenlijk bijna alles at waar ik zin in had, had ik een slank/dun postuur en redelijk smal gezicht. Er was door de jaren heen aardig wat veranderd doordat ik er zo obsessief mee bezig was geweest. Het beeld dat ik door deze en andere foto's had gekregen was echt een schrikbeeld voor me. Ik vond het zo lelijk bij mezelf en kon me er enorm druk om maken. Eigenlijk zat er natuurlijk veel meer achter dat zogenaamde 'bolle hoofd' en speelden er allerlei diepere gevoelens van een slecht zelfbeeld en angst niet goed genoeg te zijn. Ik was echter gefocust op mijn uiterlijk en deed er alles aan om dat ten minste weer terug te krijgen naar hoe het de jaren ervoor was.

Zo'n tien jaar lang rommelde ik met eten. De aandacht voor mijn uiterlijk wisselde door de jaren heen. In de tijd met eetbuien en extreme eetdrang voelde ik me erg slecht over mijn uiterlijk en weerhield dit me ook om dingen te ondernemen. Tegelijkertijd verwaarloosde ik mijn uiterlijk door mezelf niet goed te verzorgen: nooit naar de kapper, geheel niet bezig zijn met lichamelijke verzorging, haren dagen niet kammen, tanden niet poetsen en ga zo maar door... In de jaren erna toen de eetbuien weer omsloegen in vasten en ik weer iets minder ontevreden was met mijn lichaam, was vooral de angst erg aanwezig. De angst om dik(ker) te worden, de angst geen controle meer te hebben én de angst voor het leven. 

Het beeld van mijn bolle hoofd leverde ook een bijdrage aan deze angst. Ik vond het heel eng om in die periode weer aan te komen naar mijn normale gewicht, omdat ik bang was weer zo'n bol, voor mijn gevoel, opgeblazen hoofd te krijgen. Ik zag toen niet in dat dit voor een klein deel te maken had met mijn leeftijd toen en voor een groot deel met mijn eetstoornis: eetbuien, onregelmatig eten en overgeven. 

Op het forum lees ik en om mij heen hoor ik wel vaker jonge vrouwen praten over hun bolle gezicht en de obessie hiermee. Het gezicht is niet dun of slank genoeg of laat iemand dikker lijken. Ik vind het naar om dit te lezen en horen, omdat ik weet hoe lastig het is en hoe erg het je herstel in de weg kan staan. Om die reden wilde ik er in deze korte blog even aandacht aan besteden. Dit tezamen met de onthulling van bovenstaande foto waar ik me jarenlang voor heb geschaamd... Ik schaam me niet meer. Ik kan wel met enige verbijstering terugkijken naar hoe ik er toen uitzag. Hoe slecht ik voor mijzelf zorgde, hoe heftig mijn eetstoornis toen speelde... terwijl ik dacht dat ik gewoon wat probleempjes met eten had, die ik prima zelf kon oplossen. 

Een bol(ler) hoofd is, als het bij je hoort, bovendien gewoon mooi! Het straalt een bepaalde zachtheid en vriendelijkheid uit. Is het niet van nature, maar als gevolg van je eetstoornis, praat er dan over. Je stelt je niet aan, je overdrijft niet en je mág hulp vragen. Kijk eens met wat meer mededogen naar jezelf in de spiegel in plaats van met zelfhaat. Als ik mijzelf nu ziet zitten op deze foto, kan ik dat. Ik zie een jonge vrouw die niet gelukkig is en erg met zichzelf in de knoop zit. Ik had gewild dat ik eerder hulp en steun voor haar had gezocht en dat ze vriendelijker met haar lichaam was omgegaan. 

Ik ben benieuwd of jij je herkent in mijn verhaal. Of jij je soms focust op je gezicht en of dit voor jouw gevoel te bol is. Hoe ga je hiermee om, waar komt het door en hoe kan je wat liever voor jezelf worden? Voldoende vragen!

♥