Gezond sporten en een eetstoornis
Sporten is gezond. Dat is wat iedereen toch altijd zegt? Dat wordt aangenomen als 'algemene waarheid'. Maar als je een eetstoornis hebt, is sporten helemaal niet altijd gezond. Sporten met een eetstoornis kan zelfs heel schadelijk zijn. Bewegingsdrang, negatieve gedachten, dwangmatig caloriën tellen in de sportschool, strenge eisen aan jezelf stellen, je lijf uitputten of te weinig eten terwijl je sport: daar is niks gezonds aan! Maar moet je sporten dan maar helemaal afschrijven, omdat je een eetstoornis hebt (gehad)?
Ik moet eerlijk zeggen dat ik in de categorie mensen hoor die, door een eetstoornis, een complete aversie heeft gekregen tegen sporten. Als kind sportte ik bijna dagelijks en met veel plezier. Ik was helemaal niet bezig met afvallen of calorieën verbranden: ik was aan het spelen en ik genoot ervan. Maar tijdens mijn eetstoornis kreeg ik last van bewegingsdrang. Het was een manier om, toen ik tijdens de behandeling aan het aankomen was, toch een soort gevoel van controle te houden.
Als ik geen controle meer mag halen uit het afvallen, dan maar uit het sporten, dacht ik vanuit mijn eetstoornis. Ook 'hielp' het sporten mij op een andere manier toen ik beter ging eten: ik heb gesport, dus nu is het oké dat ik zoveel eet - nu mag het. Ook lekker eetgestoord, zo'n beloningsgedachte. Iedereen heeft eten nodig, of je nu sport of niet. Maar ik had mezelf wijs gemaakt dat ik eten niet verdiende, tenzij ik me in het zweet werkte.
Vrij logisch dat ik nu niet meer van sporten houd. Sporten zorgt bij mij voor nare herinneringen, confronterende gevoelens en eigenwijze weerstand. Ik zal nooit meer een voet in de sportschool zetten en dat vind ik oké. Maar is álle sport dan meteen 'slecht'? Moet ik sporten in zijn geheel dan maar afschrijven?
Dat is natuurlijk heel zwart-wit. Sporten betekent voor mij óf overmatig/dwangmatig sporten óf maar helemaal niet sporten. Er moet toch een gezonde middenweg zijn? Ik ga er naar op zoek:
Calorieën. Als je met sporten geen calorieën zou verbranden, of met elke sport evenveel, welke sport zou je dan doen? Misschien vind je het wel heerlijk om 's avonds te wandelen met een vriendin of wil je leren salsadansen, maar sta je in plaats daarvan op de crosstrainer, enkel om die kcal. Vraag jezelf wat wat je wilt doen- wat je leuk vindt -, in plaats van wat je moet doen vanuit je eetstoornis.
Boete doen. Houd je gedachten in de gaten. De gedachten en gevoelens die je hebt tijdens het sporten vertellen je bijna alles over of het gezond is, waar je mee bezig bent, of niet. Als je last hebt van dwanggedachten - ik mag niet stoppen voordat ik xx kcal heb verbrand/ xx minuten heb gerend - negatieve gedachten - ik ben echt een lui varken - of nare gevoelens - ik wil dit eigenlijk niet doen, maar het moet!, kun je ervan uit gaan dat je aan het boete doen bent, in plaats van gezond aan het bewegen.
Spelen. Kinderen spelen als ze sporten. Zoek dat spelende kind weer eens op. Wat vind je leuk om te doen? Waar haal je energie uit? Hoe kun je het sporten weer leuk maken? Het gaat erom dat je beweegt, niet dat je verbrandt. Ga lekker hoelahoepen in het park, leer een nieuwe dans of ga spartelen op een surfboard.
Realistische doelen. Als je de hele dag hebt gewerkt, naar school of therapie bent geweest of allerlei afspraken hebt gehad, eis dan niet van jezelf dat je 's avonds ook nog de sportieve held uithangt. Als je net begint met sporten, verwacht dan niet dat je gelijk x keer per week, x kilometer zult rennen. Stel je doelen klein en vanuit gezonde drijfveren: ik word hier gelukkiger van en ik krijg hier energie van. Doelen die samenhangen met afvallen of jezelf lui vinden als je het niet doet, zijn een no-go.
Samen sporten. Samen sporten is veel gezelliger dan in je eentje. Tijdens het sporten kun je met elkaar bijpraten, je kunt je onzekerheden delen en elkaar motiveren. Na afloop drink of eet je samen iets: sporten wordt een sociale aangelegenheid in plaats van een uitputtende must.
Beschermen. Als je weet van jezelf dat je gevoelig bent voor dwangmatig sporten of jezelf gemakkelijk voorbij rent, maak dan bepaalde afspraken om jezelf te beschermen. Deze afspraken kun je met jezelf maken: ik sport niet meer dan x keer per week en x minuten per dag. Of met anderen: aan het eind van de week koppel ik aan je terug wat ik heb gedaan en wat voor gedachten en gevoelens ik daarbij had.
Op basis van deze punten, zou ik wel op yoga willen met een vriendin. En af en toe een avond of strandwandeling maken met mijn lief. De nadruk ligt dan op ontspannen, samen zijn en genieten van de natuur: dingen die voor mij inmiddels veel belangrijker zijn dan afvallen, calorieën verbranden en boete doen.
Welke sport vind jij echt leuk om te doen?
Gerelateerde blogposts
Reacties
Alleen ik ben nog wel blijven schaatsen :)
Het is soms best lastig om te merken dat de rest van de groep gewoon is verder gegaan met trainen, en nu dus allemaal harder rijden.
Hardlopen doe ik eigenlijk niet meer, alleen af en toe met de trainingsgroep. Als ik alleen ging hardlopen, was dat altijd dwangmatig, geen fijne herinnering.
Wielrennen blijf ik gewoon super vinden, vooral in de bergen!
Kwil onder andere ook leren hoe je moet skateboarden :D
Ik wil weer bij een echte vechtschool, en leren paaldansen. heb het al een paar keer gedaan maar nooit echt regelmatig geweest ( terwijl ik wel had betaald).
ook is het niet perse nodig om minstens 4x in de week te gaan sporten. Een vaste 3x is prima, als ik dan maar ook ga! En naderhand voelt het ook lekker.
Windsurfen;
Bodyboarden (en golfsurfen als ik dat kon);
van hardlopen krijg ik ook wel een kick, maar dan liever in een groep, dat is gezelliger.
Voor de rest ben ik geen sporter :P vooral geen balsporter!
verder heel veel andere sporten, het maakt me ''blij'' het maakt me niet zoveel uit wat ik doe, als ik er maar plezier aan beleef...
nog meer mensen uit utrecht die graag skaten?
www.u-skateparade.nl
echt geweldig om daar aan mee te doen, super gezellig, samen, op muziek en op en top cool!
Ook goed voor je sociale contacten natuurlijk! Door deze sport bennik eindelijk niet meer zo depri en heb ik veel zelfvertrouwen gekregem :)
Nu 2 weken geleden helemaal gestopt. Eerst afgebouwd van 3 x naar 2 x naar 1x en nu 0x. Voelde in het begin heel dubbel van, dan mag ik ook niets extra's eten maar nu voelt het steeds meer als een bevrijding. Ik wil het eigenlijk ook niet meer oppikken als ik straks weer intensiever mag gaan sporten.
Doe nu bijna een jaar yoga en dat is pas echt fijn :). Niets móeten, maar er gewoon zijn en je overgeven aan de bewegingen. Heerlijk!
Nu had ik bedacht om te gaan hardlopen. Is wat laagdrempeliger. Maar als ik eerlijk ben is het het geloof ik m'n es die dat wil, bah! Maar ik ga het toch doen.
En squashen doe ik ook graag :)
door Paardrijden.
het paard zet me dan op de rem zonder dat iemand daar iets van hoeft te weten of snappen het is erg leuk nu :D
Ik denk dat t tijdens een eetstoornis moeilijk is te sporten zonder eetgestoorde gedachten. Dat had ik zelf ook. Zo ben ik begonnen met fitness... Wat een ellende was dat zeg achteraf gezien!
Mijn eetstoornis heeft me bij het herstel ook echt een doel gegeven om te willen vechten en dat doe ik nog steeds, namelijk: ik wil allround sportinstructeur worden! Nu geef ik ik met het grootste plezier zumba fitness lessen en andere danslessen doe zelf aan steps, aerobics, Pilates, zumba fitness en andere danslessen zoals streetsalsa, hiphop en zouk, bodyshape en af en toe wat fitness. Nou i absolutely love it! Ik ben zo blij dat ik dit weer kan!
Bedankt!
Roeien op hoog niveau: om 7 uur de zon op zien komen in een bootje, met een geweldige ploeg meiden die weten wat me dwars zit en er rekening mee houden als ik het moeilijk heb. Dat maakt me gelukkig en is een stimulans om gezond te blijven.
YOGA!
wat een heerlijke sport
lekker mijn hoofd leeg maken van alles :)
Ik vind het prima zo :)
Door mijn eetstoornis en ook omdat ik een te laag gewicht had mocht ik van de dokter niet meer sporten. Gelukkig na 2 a drie maanden niet meer gesport te hebben mag ik nou van de dokter 1x per week een uurtje hardlopen en dit doe ik met plezier omdat ik het leuk vindt en niet meer om een andere reden.
Want ik weet zelf hoe het kan eindigen en obbesesief sporten is voor mij afgelopen.
De laatste tijd geen energie meer door mn ondergewicht en mn herstel/gewichtstoename. Nog steeds wel stevig wandelen en hometrainer, maar inderdaad erg dwangmatig met minimale tijden (minimaal 1 uur in tempo wandelen, niet eerder thuis mogen komen dan 60 min. gewandeld te hebben) en minimale calorieverbruik (met hometrainer) etc. erg naar. k wil zo graag sporten, krachttraining etc. maar heb geen energie en kracht. k zak door mn polsen met opdrukken bijvoorbeeld, en ben vreselijk moe lichamelijk en geestelijk. daarbij doet alles pijn (spieren en botten). maar krijg echt buik en op mn bovenbenen gaat ook alles zitten (krijg ook eetbuien sinds ik meer moet eten, die ik compenseer)...dit staat mn herstel in de weg, en zorgt ook voor beweegdwang (terwijl ik geen puf en zin heb).....moeilijk.
Meer 30 plussers hier met anorexia?
Liefs Jill (34)
Iedere dag weer, en ik ben inmiddels heel moe. Mijn benen voelen zwaar. Waarom lukt het niet om dit te stoppen? Ik schaam me er ook voor. Alsof ik zo ijdel ben, dat ik alleen maar hiermee bezig wil zijn. Als ik het niet doe, voelt dat heel slecht, dan voel ik me een slappeling, luiaard, vetzak en voel ik letterlijk mijn buik(vet) groeien...
*aangepast i.v.m. huisregels