Een serie die we een tijd geleden volgden was ‘I’m pregnant and’. In een van deze afleveringen was een 30-jarige zwangere vrouw te zien die leed aan anorexia. We vonden de uitzending indrukwekkend maar konden hem toen nog niet met jullie delen omdat deze nog niet online te zien was. Inmiddels is hij dat wel. Onderstaand de aflevering ‘I’m pregnant and anorexic’.
Hoe denk jij over zwanger zijn met een eetstoornis?
Jammer dat het maar 7 minuten duurt, volgens mij was dat nog niet de hele aflevering. Wel heel interessant 🙂
Echt supermooi
Onverantwoord.
Onverantwoord inderdaad. Wat een ongelofelijk naïef mens. Wat doet ze die kinderen aan zeg.. Niet te bevatten, domme keuzes die mensen maken tegenwoordig. Denken alleen maar aan zichzelf.
Kan me hier zo boos om maken
Zeker onverantwoord. Zwangerschap met te weinig eten en ondergewicht schaadt de embryo enorm en als je kinderen eenmaal geboren zijn heb je een grote kans dat ze jouw eetgestoorde gedrag overnemen, aangezien jij hun voorbeeld bent.
25 jaar vechten.. het idee alleen al..
Eens met P en L. Alleen al de gedachte dat ze elke dag moeten aanzien hoe hun eigen moeder niet voor zichzelf kan zorgen… Ze heeft een ziekte, een verslaving! Drugsverslaafden en alcoholisten zouden ook geen kinderen moeten nemen als ze midden in de shit zitten, waarom eetverslaafden (of juist niet-eet verslaafde) dan wel?
Sad..
Ik vind het wel erg dat je dan kinderen neemt,
de vader en zij willen echt wel hun verantwoording nemen en liefdevol zijn naar hun kinderen zie ik, maar de kinderen lopen nu zo’n groot risico hier lichamelijk of geestelijk last mee te krijgen, want ze is er toch nog heel erg mee bezig… dus sad inderdaad.. moeilijk dit.
Moeilijk om te zien…heb ik mijn kinderen in gevaar gebracht??Ik kreeg pas na de 2de zwangerschap ondergewicht en werd meer anorectisch. Maar tijden de zwangerschappen boulimisch met weinig eten, braken. En het erge…ik was niet ziek door de zwangerschap, maar praatte het braken goed voor mezelf omdat zoveel vrouwen moeten braken tijdens zwangerschappen. Ik had jarenlang een eetstoornis zonder mezelf hier bewust van te zijn geweest.
Lastig
Ik heb NAO. Een zoon van zes en wil heel graag een tweede
Dat is een oergevoel die sterker is dan de Es.
Ookal zal t lastig zijn en blijven en worden, je moet eten.
En dan eet je voor je kind.
Onverantwoord niet, maar een zwangere vrouw met een ES’ dient beter in de gaten te houden geworden.
Ik vind het hoogst onverantwoord en egoistisch als je voor een kind kiest terwijl je nog een eetstoornis hebt. Dan zet je dus bewust een kind in een instabiele omgeving op de wereld. Ik snap gewoon niet dat mensen daarvoor kunnen kiezen, want ik zou dat niet op mijn geweten willen hebben. Eerst genezen, dan een kind. Want als je niet voor jezelf kunt zorgen, hoe kun je dan wel voor een ander zorgen? Ik ben zelf kind van een moeder met eetstoornis en psychische problemen en mijn broer en ik hebben daar tot op de dag van vandaag veel last van.
Of t nou verantwoord of niet is ook zij hebben recht op kinderen! Moeten we dan allemaal gezond zijn. Kinderen krijg je die neem je niet!
Ik vind het egoïstisch dat mensen zo denken
Dat je alleen recht hebt op kinderen als je gezond bent dat maakt me kwaad. Ook iemand met Eetstoornis kan liefde geven aan haar kind we zijn geen robots!
@anoniem
hoezo heeft iedereen RECHT op kinderen?
Het is toch enkel verstandig om voor een kind te kiezen als je goed voor jezelf en voor het kind kunt zorgen en een goed voorbeeld kunt zijn voor het kind?
@Sandra omdat iedere vrouw graag kinderen wilt of ze nou gezond is of niet. Ik heb vrienden die een Eetstoornis hebben maar wel een kind hebben. Zijn zij dan opeens slechtere moeders omdat ze een eetstoornis hebben. Trouwens gezonde mensen geven ook slecht voorbeeld aan hun kinderen wat ik tegenwoordig zie. Dus kom niet zeggen dat mensen met Eetstoornis geen kinderen mogen krijgen. Zij willen ook kinderen iets van zichzelf!
Ik ben zelf 8 weken geleden bevallen van mijn dochter. Vanaf mijn 14e worstel ik met anorexia en heb verschillende behandelingen gehad (klinisch en dagbehandeling). Toen ik (ongepland) zwanger werd zat ik nog diep in mijn anorexia. En voelde het ook als een klein wonder dat ik nog zwanger kon worden ondanks dat ik zo slecht voor mijn lijf had gezorgd. Bij mij overheerste maar 1 gedachte toen ik mijn kleine meisje op de 8 weken echo zag: zij mag nooit de dupe worden van mijn eetstoornis. Ik heb alles op alles gezet en weer hulp gezocht waardoor ik een gezonde meid van 7 pond op de wereld heb gezet. Ik snap niet dat zij
haar ongeboren kindje zoveel te kort doet ook niet als zelfs de verloskundige haar daarop wijst. prima als je een kindje wilt met anorexia maar neem dan wel de verantwoordelijkheid om hulp te zoeken en te aanvaarden. Je zet je kindje anders al met een achterstand op de wereld die vermijdbaar was geweest. En dan heb ik het nog niets een over die andere 2 koters die daar rondlopen, kinderen hebben meer in de gaten dan wij denken.
Ik sluit me helemaal aan bij Kirsten en Anoniem.
Ik heb nog vier weken te gaan voordat ik mijn eerste kindje op de wereld mag zetten. Ik werd zwanger in de laatste 2 maanden van mijn intensieve behandeling. Ik eet sindsdien beter dan ik ooit deed en veel mensen uberhaupt doen denk ik. Heb in behandeling aangegeven dat ik nu extra goed begeleid wil worden en na de bevalling ook. Dit gebeurd ook.
Ik heb zelf de verantwoordelijkheid genomen om een zo gezond mogelijk kindje op de wereld te zetten. En zo ben ik er ook mee bezig hoe ik dit door kan zetten na de bevalling!!!
De uitspraken als “onverantwoord, egoistisch” ed en vind ik erg ver gaan! En alle invullingen die hier worden gegeven als; bewust een kind in een instabiele omgeving zetten en dat ze een groot risico hebben lichamelijk of geestelijk last van te krijgen ed net zo.
Niet elk mens is hetzelfde hoor en niet elke eetstoornis is hetzelfde!!! Het allerbelangrijkste is dat je je verantwoordelijkheid neemt!!!! EN eerlijk naar jezelf bent! Kijkt waar je wel of geen hulp bij nodig hebt.
Prioriteit 1 is het kind als je zwanger bent en na de bevalling nog steeds. Dat kan vast en zeker moeilijk zijn maar ik ben zelf niet iemand die alle mensen, met of zonder een eetstoornis, in een en hetzelfde hokje plaatst!!
Mijn kind gaat een super gezin krijgen! Met een moeder die haar eetstoornis nog niet helemaal overwonnen heeft maar een best eind op weg is. Ik weet 100% zeker dat de baby het op andere plekken slechter had gehad!
Laten we niet alle eetgestoorde zwangeren/ moeders over een kamp scheren want dat is naar mijn mening absoluut niet terecht!!!
Ik ben zwanger en had anorexia, ik ben zo blij dat ik ben genezen en dat iedereen wilde dat ik toch doorzetten om te genezen. Toen kon het me geen moer schelen.
Maar nu ik zwanger ben, ben ik zo trots dat ik heb doorgezet, dat ik alle therapieen
heb gevolgd, en dat mensen mij zo goed geholpen hebben.
Ik ben trots dat ik ben genezen en ik ben blij dat ik zwanger ben, dat is echt super
en ik ook dat totaal geen last meer hebt van mijn eetstoornis.
Er is wat mij betreft nog wel een verschil tussen ongepland zwanger worden en vervolgens je verantwoordelijkheid nemen, of bewust zwanger worden en deels ziek (willen) blijven.
In het eerste geval zeg ik: count your blessings en het is te prijzen dat je de verantwoordelijkheid neemt, al vind ik dat niet meer dan normaal.
In het tweede geval vind ik het nog steeds egoïstisch en onverantwoord. Een kind heeft namelijk ook recht op een gezonde, stabiele omgeving waarin het zich optimaal kan ontwikkelen. Als je van te voren al weet dat het kind niet kan krijgen waar het recht op heeft, waarom kies je er dan voor? Wanneer je ziek bent en weet dat je maar een paar jaar te leven hebt, neem je toch ook geen kind.
ik zou wachten tot met zwanger worden tot ik echt stevig in mijn schoenen sta. Ik wil geen risico’s voor het kindje en wil het ook een leuke omgeving geven en niet de de hele strijd met eten. Ik wil dat het dan graag thuis komt later ( niet zoals ik bij mij thuis)
Door de eetstoornis ben ik erg bang geworden om zwanger te zijn, maar tegelijkertijd ook bang om geen kinderen meer te kunnen krijgen. Ik denk dat het zo snel aankomen een trigger kan zijn om minder te gaan eten, en daarbij zou ik bang zijn dat mijn kinderen als ze al iets groter zijn meekrijgen wat mama doet. Niet echt een goed voorbeeld! Ik kan me heel goed voorstellen dat deze papa daar ook bang voor is. Ik begrijp alleen niet dat ze niet in therapie gaat tijdens de zwangerschap. Lijkt mij wel belangrijk!!
Ik schrik een beetje van de heftige reacties dat een kind krijgen met eetstoornis egoistisch en onverantwoord is.
Ja ik werd ongepland door de pil heen zwanger terwijl ik nog opgenomen was. Maar vanaf dag 1 voelde ik mij gezegend. Ik heb er bewust voor gekozen de zwangerschap uit te dragen en mijn prachtige dochter op de wereld te zetten. Nee absoluut niet in een stabiele situatie. Ik heb officieel 20 jaar van de 27 jaar die mijn leven heeft anorexia. De prognose is dat ik nooit zal genezen omdat het al voor mijn 7e levensjaar ontstaan is en diep in mijn persoonlijkheid geworteld zit.
En ja mijn moeder heeft BED en obesitas als gevolg. Maar dat wil niet zeggen dat mijn moeder mij alle.liefde en zorg heeft gegeven die ik nodig had. En nu met mijn dochter ook: ze vreet als een bootwerker, is heel.slank maar ze lust alles. Alleen krijgt ze van mij geen snoep of fastfood/drinks. Dat vind ik niet nodig. Ik heb liever dat ze haar nodige bouwstoffen binnen krijgt. En dat ze voldoende groeit en zeker qua gewicht.
Mijn doel.is stabiliseren en stabiel blijven. Met therapie. En o ja mijn vriend kreeg een aantal hartstilstanden tijdens mijn zwangerschap. Heeft nu een pacemaker en de prognose is dat hij onze dochter niet op ziet groeien. We mogen hopen dat hij haar haar eerste schooldag naar school kan brengen. Geen keuze die we zelf gemaakt hebben. We vinden het alleen onverantwoord een tweede kind nu te nemen.
Maar niemand kan mij vertellen dat ik een slechte moeder ben. Als mijn dochter er niet was geweest had ik allang niet meer gevochten!!!
Beetje triest, zolang jullie niet in de schoenen staan van deze dames moet je geen vingers wijzen en uitspraken doen waar jezelf helemaal niks over weet. Want dit maakt me echt boos een eenstoornis betekend gebrek aam eetlust geen gebrek aan opvoeden en liefde geven aan een kind. Zolang jullie dit probleem niet ervaren zou ik me mond maar houden, je hebt ook betere periodes waarvan het goed gaat wanneer je denkt en zeker weet ik kan het allemaal aan en wanneer je een trug val krijgt bij de 13 wat dan dames het maar weg laten halen NEE dat ia moord dat is egoïstisch alsof jullie zo perfect zijn. Nogmaals als je nergens iets van af weet of een eetstoornis ervaren heb dan kun je beter je mond houden!
Geef een reactie