Zo werkt Ana

Door Emmy Vollaard

Elke dag word je zwakker.
Je raakt verslaafd aan het gevoel dat je krijgt als je afvalt.
Je zou willen dat je zo licht was
dat je je mee kon laten voeren met de wind.

De kou lijkt nooit meer uit je lichaam weg te gaan.
Je staart urenlang je spiegelbeeld in de ogen
op zoek naar jezelf.

Mensen worden bang als ze naar je kijken.
Je kunt je niet meer herinneren
wanneer je voor het laatst naar waarheid hebt geantwoord
als iemand vraagt hoe het met je gaat.

Er is totale controle
beheersing van de dingen die je doet
maar chaos van binnen: altijd.
Je wilt je botten zien, overal.
En die krijg je ook te zien.

Eerst lijkt dit je tevreden te stellen.
De spiegel laat je je sleutelbenen zien,
je heupbotten, je ribben.

Maar als je langer kijkt, zie je het.
Als je beter kijkt, zul je het zien.
Zo dun. Zo dik.
Bot. Vet.

Zo werkt Ana.
Ze is een leugen.
Ze verdraait alles.
Ze neemt alles over.
Ze vergiftigt je lichaam met haar zieke idee van perfectie.
Ze verdooft je geest voor liefde van de mensen om je heen.
Ze vult je gedachten met haar controle.
Ze isoleert je ziel met haar eenzaamheid.

Bijna niemand heeft haar door.
Maar als je langer kijkt, zie je het.
Als je beter kijkt, zul je het zien.
Ze is geen oplossing voor je problemen.
Ze neemt de duisternis niet weg.

Ze ís duisternis.
Geloof haar niet!
Geloof niks van wat ze je influistert.
Geloof niks van wat ze je belooft.
Raak niet verstrikt in haar val.

Ze is je redding niet.
Ze zal je vernietigen.
Vecht tegen haar.
Vecht tegen de leugen.

De leugen die anorexia nervosa heet.