Ik ben een meisje van 17 jaar. Met mijn beste vriendin train in al jaren voor de Nederlandse kampioenschappen die elk jaar zijn. Dit jaar de laatste keer misschien, als het tegenzit is de laatste keer al geweest. Ik heb pas te horen gekregen dat de instelling waar ze bij zit een stuk strenger voor haar is geworden en er zijn serieuze stappen genomen.
Ze moet in 4 weken 2,5 kilo aankomen, anders mag ze niet meedoen met de Nederlands kampioenschappen. Natuurlijk is dat als een klap aangekomen bij mijn vriendin, maar ook bij mij. Wij hebben samen een duet, dat kan dus niet in je eentje. Dat betekent dat als het voor haar ophoudt, het voor mij ook ophoudt.
Met zo veel mogelijk positiviteit probeer ik haar er door heen te helpen, maar ze heeft al meer dan 2 jaar een eetstoornis. Ik ben bang dat het haar toch niet lukt. Ze vertelde het me gister, dus ze heeft nu nog 2 weken.
Ik heb uit frustratie een gedicht geschreven om duidelijk te maken wat ik voel. Ik hoop dat mensen mij en andere ‘omstanders’ er beter door gaan begrijpen…
Stel…
stel, je hebt een vriendin
stel, jullie trainen voor de Nederlandse kampioenschappen
stel, zij wordt ziek
stel…
Het is moeilijk voor te stellen
je wilt haar helpen “eet vriendin, eet”
elke keer vol zorgen
het delen van haar leed
pijn, verdriet en leugens
je kan het eigenlijk niet meer aan
altijd zorgen, maar blijven lachen
jouw vriendin staat bovenaan ###
je probeert het dagen, weken, maanden
uiteindelijk jaren
tot het verdriet je breekt en je loslaat
je afsluit, je hoop bewaren
Tot de ziekte weer gaat spreken
je vriendin mag niet meer trainen
dan toch wel, of toch niet?
onzekerheid en angst het overnemen
Stilte… veel vragen van anderen aan jou
“hoe gaat het? Nee met haar?” praten..
beter, slechter, je weet het niet
je hebt het losgelaten
Dan wil ze praten, ja met jou
2 weken, 2,5 klio vertelt ze je verstrooid
anders geen kampioenschap
al het harde werken weggegooid
Laatste kans, laatste energie
alle positiviteit er in steken
laat haar doorzetten, alsjeblieft
machteloze 2 weken
Het is jouw leven en haar ziekte
haar liefde en vriendschap, jouw pijn
terwijl zij geen vorderingen maakt
en jij aanmoedigend moet zijn
Nooit is zij voor jou gestopt
nooit zal zij jou begrijpen
jouw droom door haar ziekte afgepakt
te machteloos om in te grijpen
Het is niet zij, het is haar ziekte
het zit in haar hoofd, je kan er niet bij
hou vol vriendin, je kan het
maar wil iemand dat ook even zeggen tegen mij…?
M
Geef een reactie