Slijp mijn botten, krul mijn haar

Ander gordijn, ander licht, blaas leven in mijn wereld.
Een wereld waar in alles kan, vertrouwd en toch opnieuw.
Een ander gordijn, met andere kleuren.
Rennen tot ik niet meer verder kan.

Maar geef me hypothetisch, symbolisch en achteraf gezien
op tijd de tijd die ik van mezelf graag krijg.
Want tijd geleidt in zekere zin
een stroom waarin ik patronen vind.

Laat me als een bloem weer open gaan en proef.
In hoeverre dat nog kan.
Pas als dit lichaam stroomt en klopt.
Strooi ik me uit in lucht op hoge hoogte.

Slijp mijn botten, krul mijn haar.
Mijn ogen zijn gesloten.
Kus mijn ogen en vraag me dan.
Welk gordijn weer open mag.

door: Anne

###

Omdat wij het gedicht erg ingewikkeld vonden hebben we gevraagd of de schrijfster een uitleg wilde geven. Dat heeft ze gedaan:

“Ander gordijn, ander licht, blaas leven in mijn wereld.
Een wereld waar in alles kan, vertrouwd en toch opnieuw.
Een ander gordijn, met andere kleuren.
Rennen tot ik niet meer verder kan.”

Ik heb iets gekozen wat zo standaard is, dat het voor iedereen herkenbaar is..in dit geval gordijn omdat gordijnen iets zijn wat je kan afsluiten van de buitenwereld, maar wat je ook open kan doen wanneer je weer in aanraking wilt komen, en het iets is wat je als eerst doet als je ontwaakt uit je eigen wereld en een frisse nieuwe dag begint. (hierbij heel toepasselijk na je eetstoornis bijvoorbeeld). Met andere woorden.. een nieuwe dag, met fris nieuw licht (misschien licht wat je eerder niet gezien hebt) en blaas leven in mijn wereld spreekt denk ik voor zich.. ”ik wil me niet meer zo doods voelen, ik kom er niet uit als ik slaap.. geef me dus nieuwe energie”. Een ander gordijn (eentje die ik nu wel open wil krijgen) met andere kleuren. Waarmee het misschien beter gaat (dit kan je ook zien als een nieuw soort therapie bijvoorbeeld). Rennen tot ik niet meer verder kan. (Vechten tot ik er bij neer val, voor het gezonde gedeelte uiteraard 😉 )

“Maar geef me hypothetisch, symbolisch en achteraf gezien 
op tijd de tijd die ik van mezelf graag krijg.
Want tijd geleidt in zekere zin 
een stroom waarin ik patronen vind.”

Deze is heel diep maar je kan hem op verschillende manieren invullen. Tijd is een heel relatief begrip, waarin heel veel of juist niets kan gebeuren. Het kan je maken of breken.. Ik wil bijvoorbeeld op dit moment tijd om er zelf uit te komen, terwijl anderen de keerzijde van de munt zien en bang zijn dat het dan te laat is. Maar omdat ik het gedicht vanuit mijn ogen schrijf en uitleg hoe ik het voel bedoel ik hiermee dat ik van anderen eigenlijk MIJN tijd op eis om mezelf te redden.. geef me op tijd de tijd om mezelf te ontplooien. Tijd geleidt in zekere zin een stroom waarin ik patronen vindt -> Tijd is natuurlijk eigenlijk gewoon leven, dagen en nachten..een aaneenschakeling van tijd waarin ik leer van mijn fouten of juist bepaalde gedachten koppel aan andere gedachten en daaruit mijn conclusies trek. (”het gaat de afgelopen tijd niet goed, ik heb dagen achter elkaar mijn idiote dieet gevolgd en veel te veel gesport, ik voel me eenzaam -> ik voel nu dat het fout gaat en zie een patroon ontstaan -> door deze ervaringen begrijp ik nu dat er iets moet gebeuren) Bijvoorbeeld :).

“Laat me als een bloem weer open gaan en proef.
In hoeverre dat nog kan.
Pas als dit lichaam stroomt en klopt.
Strooi ik me uit in lucht op hoge hoogte.”

Laat me als een bloem weer open gaan -> ik wil weer open staan voor mensen, en proef -> ik persoonlijk proef niet meer of iets lekker is.. ik proef alleen calorieen, vandaar -> in hoeverre dat nog kan (omdat ik nu niet weet of het ooit terug komt). Pas als mijn lichaam stroomt en klopt (dit is vrij letterlijk, omdat ik altijd blauwe voeten en handen hebt en mijn hart niet al te best functioneert, dus eigenlijk-> als ik weer echt leef). Strooi ik me uit in lucht op hoge hoogte -> wil ik weer echt gaan leven, en van het leven genieten met volle teugen (niet voorzichtig maar er echt voor gaan! (van hoge hoogte).

“Slijp mijn botten, krul mijn haar.
Mijn ogen zijn gesloten.
Kus mijn ogen en vraag me dan.
Welk gordijn weer open mag.”

Slijp mijn botten en krul mijn haar (botten zijn eigenlijk de opbouw van je lichaam, als je een potlood slijpt is hij ook weer als nieuw) Krul mijn haar ..ja dit spreekt eigenlijk voor zich..maak me weer mooi. Mijn ogen zijn gesloten (nu nog) Kus – vraag me dan -> Dit staat eigenlijk aan de angst om jongens toe te laten..daar heb ik zelf eigenlijk problemen mee en een kus op je oog is eigenlijk een kus (een verzachting/ geruststelling/ voorbereiding) op je ogen weer openen voor de echte realiteit.. een verzachting voor wat komen gaat en een gebaar van ” het komt wel goed” , en vraag me dan -> Dit is eigenlijk een hele belangrijke.. vooral het vragen.. niet zomaar doen want daarvan deins ik achter uit en durf ik je nooit meer toe te laten en neem ik 8 stappen terug in plaats van 1 grote voor uit. Welk gordijn weer open mag. Met welk stukje ik weer wil beginnen om me open te stellen naar de wereld toe.. een gordijn biedt natuurlijk ook een soort schijnveiligheid, want in feite is het maar een stuk stof, en toch schermt het je af… vandaar dat ik het gelijk vindt staan aan een eetstoornis …