Ze is somber, verdrietig en stil,
en elk dingetje is haar te veel!
Want erover praten durft ze niet,
omdat ze de hulp er totaal niet van inziet..
Maar ‘s avonds blijven de tranen stromen,
en zou ze het liefst weg willen dromen!
Want haar hartje is door tweeën verscheurd,
en er is niks meer dat haar nog opbeurt..
Terwijl ze zulke geweldige mensen om zich heen heeft,
weet ze niet meer waarvoor ze nog leeft!
Want bij alles denkt ze er wel wat bij,
en denkt ze: ‘het ligt allemaal toch aan mij!’
Maar wat haar het verdrietigst maakt, is het groeien in gewicht,
en zich aan de regeltjes houden in dat gesticht!
Terwijl ze weet dat ze het thuis ook niet had gered,
is dit de moeilijkste stap die ze in haar leven heeft gezet..
Maar ze weet dat ze nu moet doorgaan,
want anders zal ze de anorexia nooit verslaan!
Want ergens diep in haar hartje wil ze weer ‘echt’ kunnen leven,
en daarom mag ze nu niet opgeven!!
Geef een reactie