Een interview met de moeder van Sanne

Kunt u kort iets over uw dochter vertellen en over uw band met haar?
Sanne is een sociaal, gevoelig meisje. Vrolijk, creatief. Ik heb altijd een goede band met sanne gehad. Ik vind het leuk om samen leuke gezellige dingen te doen en ik ben er voor haar als zij mij nodig heeft.

Wanneer had u voor het eerst door dat er iets niet klopte aan uw dochters eetgedrag?
Ik merkte zoon 3 jaar geleden aan haar eetgedrag dat er iets niet klopte. Ze wilde geen produkten meer waar vet in zat zoals patat, nootjes, chips, snoep e.d. Ook kreeg zij veel bewegingsdrang.

Kon u er met uw dochter over praten?
In het begin kon ik er moeilijk met sanne over praten ze ontkende alles en werd boos. Pas tijdens de behandeling leerde zij het ook benoemen.

Heeft u zich als moeder en als gezin heel erg moeten aanpassen aan het gedrag van uw dochter?
Om je helemaal aan te passen aan de eetstoornis is niet goed, maar toch gebeurt het soms wel. Op een gegeven moment ben je al blij dat ze iets eet ook al zijn het magere produkten er moet toch iets naar binnen. Nu heb ik wel geleerd dat je de eetstoornis geen enkele ruimte moet geven. Het blijft wel moeilijk hoor!

Wat vond u als moeder het meest moeilijk wat betreft de eetstoornis van uw dochter?
Het moeilijkst aan de eetstoornis vind ik dat het zoon lange kwestie is. Een griep is zo over maar deze ziekte duurt jaren. Zwaar voor de meiden en ouders!

Hoe ging u om met de machteloosheid en het verdriet?
Het verdriet verwerkt ieder op zijn eigen manier denk ik. Ik heb uiteraard ook gehuild en ben regelmatig boos op de eetstoornis. Ik praat erover met mensen en bid iedere dag.

Watvoor effect had de eetstoornis van uw dochter op het gezin?
Het effect van de eetstoornis op het gezin is best groot. Uit eten gaan is niet echt ontspannend en omdat eten iedere dag terugkomt voelt de druk wel eens groot. Ook sociale contacten zijn er de afgelopen tijd bij ingeschoten omdat veel aandacht en zorg naar sanne is gegaan.

Als u nu iets anders of opnieuw mocht doen, wat zou dat dan zijn?
Ik zou niet goed weten wat ik anders zou doen als ik het over mocht doen. Je doet je uiterste best maar soms is zelfs dat niet genoeg. Het probleem is daar te groot en complex voor. Hulp van buitenaf heb je dan echt nodig.

Hoe gaat het nu met uw dochter en met u?
Sanne is nu na een opname van een half jaar weer thuis en het blijft moeilijk. Ze gaat weer naar school en sport en geniet daar weer van.Maar vette produkten blijven moeilijk.Ze is altijd bang dat ze teveel eet, het blijft een gevecht.Ze heeft een sterke wil.

Hoe bent u betrokken bij de behandeling van uw dochter?
Via gezinsgesprekken en behandelplanbesprekingen blijven de ouders betrokken bij de behandeling in de kliniek. Ook kun je als ouder altijd de kliniek bellen voor advies.

Bent u veranderd door wat er gebeurd is de afgelopen jaren?
Ik ben niet meer zo zorgeloos als voor de eetstoornis het blijft een zorg, maar we blijven positief. Het kost voor de meiden en ouders een hoop energie om de eetstoornis de baas te blijven!

Heeft u nog tips voor andere ouders van?
– Geef duidelijke grenzen
– Zoek zo snel mogelijk hulp via huisarts.
– Doe iets gezelligs met je kind wat niets met eten te maken heeft….zo hou je contact.
– Geef jezelf niet de schuld.
– Zorg voor ontspanning voor jezelf.om het vol te houden.
– Ga niet in de eetstoornis mee.

Vanwege privacy wordt in dit interview geen echte naam genoemd.