Psychische klachten gaan vanzelf over?

Uit een recent onderzoek van U-center onder 1000 Nederlanders blijkt dat veel mensen (1 op de 5) niet naar de huisarts gaan wanneer zij kampen met psychische problemen. Dit komt volgens hen omdat deze mensen denken dat de klachten vanzelf weer weg gaan.

Het zijn met name jongeren en ouderen (65+) die denken dat de psychische problemen wel vanzelf weg gaan. Zo’n 12 procent van de jongeren is bovendien bang voor de reactie van zijn of haar omgeving op de psychische problemen. Dit speelt geen echte rol bij de ouderen.

Of er een taboe rust op psychische problemen verschilt. Een derde van de ondervraagden zegt dat het grootste taboe rust op het hebben van een verslaving. Hierna volgen een angststoornis, een depressie en een burn-out. Mannen vinden dat er meer taboe rust op een burn-out dan vrouwen.

Jongeren schamen zich daarentegen het minste voor een verslaving. Voor hen ligt de grootste taboe op het hebben van een depressie.

Denk jij weleens dat jouw problemen vanzelf over gaan?

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

12 reacties op “Psychische klachten gaan vanzelf over?”

  1. Ik ben er helaas pas achter gekomen dat mijn depressieve klachten niet vanzelf over gaan. Daarom heb ik ook hulp gezocht.

  2. Ik weet wel dat er iets is maar ga toch niet naar een dokter.
    Vooral omdat mijn ouders me niet geloven. Juist daarom zou ik het graag willen bewijzen zodat ik er iets aan kan doen, maar ik kies voor een fake smile en ga zo gewoon mogelijk verder…

  3. Ja, op een depressie ligt de grootste taboe: “Goh, de leerkracht heeft een burn-out. Ze wil gewoon betaald verlof hebben.” “Ze is depressief, wat een aanstelster!” “Hij is ziek, maar het zal wel weer in haar hoofd zitten. HIj is nl depressief.”
    Ook: “Ze eet niet, ze zal wel anorexia hebben.” “Een eetstoornis is willen vermageren” “Een eetstoornis is zich aanstellen, eet gewoon een boterham meer he.” “Eet je nu nog geen chocolade/taart/chips?” “Drink jij maar 2 cola’s? Eet je maar zo weinig? Eet je zo veel?” Altijd ook die commentaar op eten… pfft…. vooral bij jongeren. Soms is het te veel, soms te weinig. Net alsof wij het niet al moeilijk genoeg vinden. “Ze is te dik. Eet gewoon wat minder he.” Dit is zo stom.

  4. Ja ze denken inderdaad vaak dat je je aansteld…

    2e plaatje, paramore lyrics 😀

  5. Nou, ik geloof dat ze bij de kliniek wel dachten dat een es zomaar overgaat.

    Één zin staat voor altijd in mijn geheugen gegrift: ze moet nu zo snel mogelijk zo veel mogelijk aankomen, anders wordt de eetstoornis chronisch.

    Ik kreeg toen geen therapie hierbij. En raad eens: die hele kliniek heeft niets, maar dan ook niets geholpen. De nadruk lag alleen op aankomen en daarna schopten ze je eruit. Want aankomen en op een gezond gewicht zitten betekende dat je genezen was en “de nazorg” bestond alleen uit het opleiden van je ouders tot bewakers zodat ze je op een gezond gewicht kunnen houden.

  6. @sophie
    helaas herkenbaar, zowel mijn ouders als ik vroegen telkens om psychologische begeleiding voor mij, daarvoor moest ik eerst aankomen.

    Zelfs toen ik aankwam d.m.v eetbuien werd er alleen maar op mij bloedwaardes gelet of ik niet te snel aankwam. Bloedwaardes goed? Oke, prima, ga vooral zo door…

    Na het bereiken van mijn streefgewicht bleven de eetbuien en het aankomen maar doorgaan. Maar ik zat op gezond gewicht, dus het was gedaan met de hulp.

    Soms kan ik mij hier echt kwaad om maken; ik was de hele tijd bang dat ik zou ”doorschieten” en dat ik niet meer kon stoppen met de eetbuien.
    Ik kreeg echter te horen dat ik me daar echt geen zorgen over hoefde te maken, dat zij er echt wel voor gingen zorgen dat dát niet ging gebeuren en dat ik me nu moest richten op het aankomen. Mooie woorden, jammer dat ze er later heel anders tegen aan keken.

  7. Al you niet is love moet zijn ALL you niet is love 🙂

  8. need

  9. Veel problemen gaan wel ‘vanzelf’ over of zijn over gegaan door de tijd heen en door de ervaringen en indrukken die ik opdoe/opdeed in het leven.
    Sommige problemen gaan nooit meer over, denk ik nu. Hopelijk kan ik er steeds beter mee omgaan en wie weet liggen ze steeds minder op de voorgrond.

  10. Na vier jaar Ben ik er ook achter dat je dit niet alleen aan kan, schaam je niet iedereen heeft iets awkwards so don’t be a shamed be proud that you ate strong a enough to face it and beat it

  11. heel herkenbaar. Ik ben pas vrijdag bij de huisarts geweest voor een verwijsbrief en dat na meer dan vier haar. Ik denk altijd dat het vanzelf over gaat, en dat hoop ik stiekem ook nog steeds omdat hulp vragen voelt als falen

    daar ligt het misschien ook aan

    liefs

  12. En al zou dat zo zijn, dat klachten vanzelf overgaan (wat in mijn ervaring niet zo is), dan nog heb je goed voor jezelf te zorgen om de klachten zo kort mogelijk te laten duren.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *