Mijn naam is Ecem en ik ben opgegroeid tussen een Turkse en Nederlandse cultuur. Op Proud2Bme schrijf ik over hoe ik eetstoornisherstel combineer met mijn culturele achtergrond. Voor mij was het namelijk erg moeilijk om een eetstoornis te hebben tussen twee culturen, omdat ik het voor iedereen goed wilde doen: voor mijn omgeving, familie, vrienden, docenten, coaches, maar vooral ook voor mezelf. Ik had het gevoel dat ik alleen goed genoeg was als ik voldeed aan de verwachtingen die ik dacht dat anderen van mij hadden. Niet voldoen aan die ‘verwachtingen’ was een trigger voor het ontwikkelen van mijn eetstoornis.
De drang om het voor iedereen goed te doen
Nu ben ik me bewust van het feit dat dat gevoel een uiting was van overtuigingen in mijn hoofd, voortkomend uit mijn perfectionisme. In werkelijkheid gaat het er niet om of de ander tevreden is met mij, maar om het besef dat die wens een uiting is van mijn perfectionistische kant. De kant die zich veilig en beschermd voelt door iedereen tevreden te willen stellen (en te houden). Veilig en beschermd voelen kan en mág ik nu ook doen door mezelf te omarmen en te ontwikkelen.
Leren door mijn perfectionisme te observeren
Nu ik dit patroon bij mezelf herken, neem ik dat gevoel niet langer meer serieus, althans, dat probeer ik. Het gevoel werk ik niet tegen, omdat het anders alleen maar groeit. Ik laat het komen, kijk er zonder oordeel naar, maar baseer mijn handelingen op wat verstandig is en wat mijn eigen wensen zijn. Ik heb ingezien dat ik al die tijd iedereen tevreden wilde stellen. Om tevreden te kunnen zijn met mezelf, om erbij te horen en om me veilig te voelen.
Nu besef ik me dat er meerdere en (gezondere) manieren zijn om me veilig en tevreden te voelen. En dat erbij willen horen een onverzadigbare wens is die in vorm altijd zal veranderen, omdat de wereld verandert en ieder persoon uniek is. Ik heb geleerd om deze wens, door het er te laten zijn, los te laten en ernaar te handelen door mezelf te omarmen als uniek individu.
Dit kunstwerk heb ik gemaakt en gaat over het opgroeien met een eetstoornis tussen twee culturen. Het visualiseert de eenzame strijd met de eetstoornis, maar ook de veerkracht en rijkdom die mijn culturele opvoeding heeft geboden. Ik hoop hiermee wat erkenning en begrip te bieden, en vooral te laten zien dat je kwetsbaarheid ook je kracht kan zijn.
Cultuur als liefde en taboe
Natuurlijk zijn er verschillen tussen Turkse en Nederlandse normen, waarden, verwachtingen en rituelen. Eten is in de Turkse cultuur een vorm van liefde, ouderen hebben te allen tijde gelijk en daar wordt niet over gediscussieerd en mentale gezondheid is nog altijd een taboe (al wordt dit gelukkig steeds minder). Op school leerde ik dat ik mijn mening mag geven, dat ziek zijn geen aanstellerij of luxeprobleem is en dat ik iets mag weigeren zonder dat dit een persoonlijke aanval is. Thuis heb ik gelukkig een mix van beide culturen meegekregen.
Mijn eetstoornis is geheim
Anorexia hebben, niet mee kunnen eten met de rest en dit jarenlang geheimhouden voor familie buiten mijn gezin om was en is erg moeilijk. Inmiddels is mijn familie ervan op de hoogte, maar dit was van mijn 12e tot mijn 19e geheim. Niemand mocht van mijn eetstoornis afweten, want mensen zouden het toch niet begrijpen. Ze zouden vast denken dat anorexia een keuze is of dat het onbeleefd is om eten te weigeren.
De realiteit is echter dat ik niet kan controleren wat een ander denkt en ik hier ook niet verantwoordelijk voor ben. En dat waarschijnlijk niemand precies hetzelfde denkt als de perfectionistische kant in mijn hoofd, omdat nogmaals, iedereen vanuit een uniek perspectief denkt en hierin zie ik geen goed of fout. Wat andere mensen denken zegt dus vooral heel veel over hun eigen visie en niets over mijn strijd. Alleen op zoek gaan naar de sterren die zich achter de wolken verschuilen in het donker, is een proces met veel vallen, opstaan en leermomenten geweest.
Mijn eigen pad als ontdekkingsreis
Ik heb geleerd dat ik ook mag genieten van mooie momenten, ondanks de aanwezigheid van de eetstoornis en dat ik de eetstoornis kan scheiden van genietmomenten die niets met de ziekte te maken hebben. Nu hoef ik niet meer bij één plek te horen. Ik mag alles laten komen, ervan genieten en het weer laten gaan, zonder dat ik uitgezocht moet hebben waar ik thuis hoor. Het leven, mezelf en leren zie ik als een ontdekkingsreis zonder einde, en elk moment in die reis is tijdelijk. Daarom kies ik ervoor om er zo veel mogelijk van te genieten.
Verbinden zonder voorwaarden
Ik voel me niet meer alleen, omdat iedereen zijn of haar eigen pad bewandelt, met eigen hobbels en hoogtepunten. We zijn allemaal uniek, net zoals het pad dat we bewandelen. Iedereen is op een bepaald vlak anders en juist die verschillen kunnen we gebruiken om te verbinden, zonder oordeel, als puzzelstukjes die samen één geheel vormen.
Leven en genieten mét twee culturen
Ik kies ervoor om met de rijkdom van de Turkse en Nederlandse cultuur te leven, in plaats van tussen de twee culturen. Ik ben dankbaar dat ik van beide culturen heb mogen proeven (letterlijk en figuurlijk) en dat ik de obstakels heb kunnen omzetten in openheid, om te leren en te verbinden, zonder oordeel. Bedankt voor het lezen van mijn eerste blog. Ik nodig je uit om bewust stil te staan bij jouw persoonlijke leermomenten.
Hoe zou het voelen als je jezelf, met al je eigenschappen en ervaringen, volledig zou kunnen omarmen?
Mijn naam is Ecem en op Proud schrijf ik over hoe ik eetstoornisherstel combineer met mijn culturele achtergrond. In mijn vrije tijd ben ik graag bezig met het maken van cartoontekeningen, klets ik met vriendinnen, wandel ik in de natuur en bouw ik Lego sets. Daarnaast studeer ik Toegepaste Psychologie en ben ik erg geïnteresseerd in het lezen van wetenschappelijk onderzoek over eetstoornissen. Ook verdiep ik me graag in de wereld van Neuro-Luïngistisch Programmeren.
Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en diëtisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.
Geef een reactie