Boos op zichzelf
Boos op het leven
Gedachtes die in een oorlog
Door haar hoofd heen zweven
Ze voelt zich verschrikkelijk
En gevangen
In een lichaam
Met een eindeloos verlangen
Een onbereikbaar verlangen
Om perfect te zijn
Maar in in dat verlangen
Maakt ze haar lichaam klein
Ze wordt gegrepen
Door de gedachtes in haar hoofd
En alle doelen
Die ze zichzelf steeds belooft
Ze blijft hard vechten
Maar is het zat
Ze wordt naar beneden getrokken
In een donker diep naar gat
wauw mooi geschreven. xx
Wow, mooi!
Wauw. Echt diep. Ik herken mijn eigen situatie echt in jouw gedicht…
Wauw wat een super mooi gedicht, raakt me echt!
Wauw, super mooi!
Heel mooi.. herkenbaar ook..
haat zal wel haar moeten zijn of niet?
maar daarvanaf mooi
Heel mooi geschreven!
Damn, zit ik ineens ff met tranen in mijn ogen. Dat gebeurt echt NOOIT als ik een gedicht lees…
Wat cool dit is mijn gedichtje dank jullie voor alle lieve reacties :’) en sorry coor dw haat ipv haar
Xxx
Pijnlijk herkenbaar, maar erg mooi geschreven!
Mooi geschreven!!
Mooi 🙂
Wauw zeg, echt prachtig!
wauw
Echt heel erg mooi!
Wauw .. supergeschreven! .. en zo pijnlijk herkenbaar
heel mooi geschreven en het raakt me echt. zo herkenbaar..
Geef een reactie