De ironie van gelukkig willen zijn…..
Nooit meer eten nooit meer pijn.
Nooit meer huilen nooit meer gebroken zijn.
Nooit meer laxeren nooit meer braken.
Nooit meer piekeren over kilo’s kwijtraken.
Nooit meer met betraande ogen boven een smerig toilet.
Nooit meer je schuldig voelen omdat je het voor de 10000e x weer niet redt.
Nooit meer instorten van verdriet.
Nooit meer je pokerface opzetten en hopen dat niemand het ziet.
Nooit meer vrolijk lijken, nooit meer acteren.
Nooit meer fouten maken waarvan je zou kunnen leren.
Nooit meer verlangen naar vroeger en denken aan hoe het had kunnen zijn.
Nooit meer jankend wensen oh god was ik maar weer zorgeloos & klein!
Nooit meer mensen die niet begrijpen hoe je je voelt.
Nooit meer gekwetst worden wanneer je het goed bedoelt.
Nooit meer uitgelachen worden, raar genoemd of worden nagewezen.
Nooit meer iedere dag blijven hangen als steeds dezelfde zin uit een sprookjesboek lezen.
Nooit meer beter kunnen worden want nu is het te laat….
Nooit zal je kunnen zeggen: “Het spijt me mama ik meende het niet zo kwaad!”
Nathalie
Geef een reactie