Sinds een half jaar vindt onze dochter van 7 ½ zichzelf te dik. Omdat ik zelf vroeger eetproblemen heb gehad, zou ik graag willen weten of ik daar nu al serieus op in moet gaan. Ik wil zeker niet dat ze mij achterna gaat! Ze is niet echt te dik (1 meter 25 lang en 25 kg zwaar), ze heeft alleen een bol kinderbuikje. Volgens haar hebben kinderen haar wel eens gepest hiermee en kijken mensen vaak naar haar buik.
Wij eten heel gewoon, niet te vet en niet te veel zoet. Maar ze houdt wel van lekker eten. Moet ik haar nu al bepaalde etenswaar of snoep gaan onthouden? Mijn inziens leg je juist dan de nadruk erop dat wij ook vinden dat ze te zwaar is.
Antwoord
Uw informatie is summier, maar wat wél duidelijk is, is dat u zich echt zorgen maakt over uw dochter. Ook gezien uw eigen verleden. Ik kan me dat voorstellen, en ik denk dat uw verleden u inderdaad parten speelt. Misschien zonder het bewust te weten of te willen.
Mijn vermoeden dat uw eigen verleden een sterke rol speelt, wordt onder andere gevoed door zinnen als: “Ze is niet echt te dik”. Dat geeft mij het gevoel dat u haar wel een béétje te dik vindt, ook al schrijft u dat het een bol kinderbuikje is. Ook schrijft u dat ze 25 kg zwaar is. Een ander had misschien geschreven dat ze 25 kg weegt. En een zin als Maar ze houdt wel van lekker eten spreekt eveneens boekdelen. Dit soort woorden en zinnen wordt vaak gebruikt door vrouwen die erg op hun gewicht letten en op de dingen die ze eten. Kunt u zich daar iets bij voorstellen?
Extra alert
Mogelijk bent u door de eetproblemen die u vroeger heeft gehad toch extra alert geworden op alles wat met eten te maken heeft. Dus ook op de eetgewoonten en het gewicht van uw dochter. Dat is heel begrijpelijk, want een eetprobleem in het verleden heeft nog vaak invloed op het heden. Zonder dat je dat zou willen of bewust bent.
Daarom adviseer ik u sterk om voor u zelf hulp te zoeken (bij voorkeur via de huisarts) om u te laten begeleiden bij het anders omgaan met eten en gewicht.
Ik raad dat aan omdat uw dochter een heel gewoon gewicht heeft. De helft (50 op de 100) van alle meisjes van 7½ jaar en 1,25 m hebben dit gewicht. Haar gewicht is dus prima, heel normaal, echt geen enkel probleem.
Geen snoep ontzeggen
U heeft gelijk om uw dochter geen snoep of andere etenswaren te onthouden, omdat je er dan – inderdaad – juist sterk de nadruk op legt.
Dus: ontzeg haar geen snoep, anders krijgt ze er juist zin in. Geef natuurlijk wel normale soorten en normale hoeveelheden, dus gewoon een koekje bij de thee, een toetje na het eten, en snoep bij iets feestelijks of gezelligs. Het is eigenlijk heel gewoon: alles waar ‘te’ voor staat is niet goed.
Tenslotte wil ik u zeggen dat ik u complimenteer met uw vraag. Het moet niet makkelijk voor u zijn om deze kwestie aan de orde te stellen. U bent een goede moeder!
2.
Mijn dochter van net twaalf jaar vindt zichzelf te dik (vooral haar benen) en wil afvallen. Ze praat er al maanden over hoe lelijk ze is. Objectief gezien is ze geen sprietje, maar ook zeker niet dik! Aan de ene kant wil ik haar serieus nemen en steunen in haar wens om dunner te worden, aan de andere kant maak ik me zorgen omdat ze haar lichaam zo haat en ben ik bang dat ze door zal slaan naar anorexia. Hoe kan ik hier zo verstandig mogelijk mee omgaan? Zeggen dat ze niet dik is, dat ze goed is zoals ze is en dat ik van haar houd helpt in ieder geval niet!
Antwoord:
Te dik, of niet…
De puberteit: een periode waarin lichamelijkheid een belangrijke rol speelt. Het lijf ontwikkelt zich, verandert, groeit. Opeens komt seksualiteit om de hoek kijken, vaak nog aarzelend in het begin. Meiden gaan zich met elkaar vergelijken, en dat is heel normaal. Ze zijn onzeker, zoeken houvast. En er is onderlinge competitie.
Maar als kinderen van 8 jaar zich druk maken over of ze te dik zijn: is dat normaal…? Met name vanuit feministische hoek is er wel verzet tegen het alom aanwezige slankheidsideaal. De media blijven ons bombarderen met dunne ideaalbeelden. Hoe dit ideaalbeeld te doorbreken? Of is dit vechten tegen de bierkaai?
Tegelijkertijd neemt het aantal kinderen met overgewicht toe. Er zijn inmiddels speciale groepen, afdelingen en klinieken waar dikke kinderen worden behandeld. Dikke kinderen zijn vaak minder populair, worden vaker gepest. Overgewicht is ongezond, vergroot de risico’s op allerlei kwalen en ziektes, is funest voor de conditie. Dat komt ervan als je de dampende piepers inruilt voor chips en coca-cola.
Genoeg gefilosofeerd. Hoe zit het nou met uw dochter? U vindt haar niet te dik, en toch is ze onzeker, en ontevreden over haar lichaam. Het is goed mogelijk dat dit deels een weerslag is van onzekerheid op andere gebieden. Pubermeiden moeten op allerlei gebieden stappen maken richting volwassenheid. Enerzijds willen ze zelfstandig zijn, anderzijds hebben ze de steun van ouders nog hard nodig. Zelf keuzes maken, terwijl kiezen soms niet makkelijk is. En ondertussen vooral niet laten merken dat je onzeker bent…, en met name niet aan je ouders.
“Jezelf te dik vinden” is een geaccepteerde manier van onvrede. Lijnen kan een manier zijn om al die onzekerheid weg te houden. Je kan er bovendien in uitblinken, en het levert aandacht op. Het is van een afstand moeilijk in te schatten of u bij uw dochter bang moet zijn voor een ontwikkeling richting anorexia. Vooral een overmatige belangstelling voor lijnen is natuurlijk heel ongezond. Van belang is daarbij hoe uw dochter zich verder ontwikkelt. Of ze ondanks de moeite met haar eigen lichaam, de dingen doet die een meid van haar leeftijd moet doen.
Advies
Aangezien uw dochter niet te dik is, hoeft u haar niet te steunen in een wens om dunner te worden. U zou stiekem in de gaten kunnen houden of er niet teveel aandacht aan het dik zijn wordt besteed, en er verder niet zo op ingaan.
Het stimuleren van een normale sociaal-emotionele ontwikkeling (clubs, vriendinnen, sporten/gezond bewegen, etc.) kan een belangrijk steuntje in de rug zijn.
Ik zou niet te vaak zeggen dat ze niet dik is, maar wel dat ze o.k. is en dat u van haar houdt. En u kunt dit soort dingen ook laten merken zonder dat u het zegt. Er is natuurlijk niets mis met aandacht voor gezonde voeding. Het gaat erom dat uw dochter zichzelf prettig gaat voelen, waarbij u als ouder de grenzen bewaakt en voorwaarden schept (èn steunt).
Joanna Sandberg
psychologe en pedagoge
Bron: ouders.nl
Geef een reactie