Door Rosa langeveld
Ooit zag ik haar lopen
Goudblonde haren
en lippen zo rood als bloed
Ze was zomaar langs gelopen
en haar houding gaf me moed
Ze werd veel nagefloten
Want iedereen hield van haar
Het liefst wilde ik haar aan stoten
Maar dat was vast een vreemd gebaar
Ik had aan haar lokken willen ruiken
en zeggen hoe mooi ze was
Dat ik in haar ogen wilde duiken
Helder als zee en groen als gras
Ze was net een prinses
Uit een sprookje van ver geleden
Alleen hadden haar oogjes stress
en keek ze droevig naar beneden
Ooit zag ik een meisje lopen
Met goudblond haar
en bloedrode lippen
Ze was zomaar voorbij gelopen
Dit meisje waar niemand aan kon tippen
Ze leek een trotse pauw
maar als ik goed keek
Zag ik een droevige vrouw
Als ik had geweten
Van haar grote geheim
Dat zij die dag niet had ontbeten
Omdat ze koste wat kost de dunste wilde zijn
Had ik haar maar gezegd
Hoe mooi ze was
Met haar goudblonde vlecht
en ogen zo groen als gras
Ze kon het niet meer aan
en wilde liever verder lopen
Nu is iedereen ontdaan
Want dat mooie meisje is afgedropen
Vaak denk ik nog aan haar
Al is haar kaarsje allang gedoofd
Stilletjes droom ik dan weg
Want nu is ze alleen nog in mijn hoofd
Geef een reactie