Je weet als geen ander
Hoe het leven is en kan zijn.
Als de beste,
Kan jij sterk zijn.
M’n hele leven draag ik je al bij me,
Nooit heb je gezeurd.
Wel heb je gestaakt,
Omdat het even te weinig werd.
Niet te veel,
Want dat gebeurde niet.
Je hebt jaren mogen genieten,
En mogen leven zoals het bedoeld is.
En toen werd het van je afgenomen,
Je werd afgetakeld, mishandeld eigenlijk.
Maar vooral te kort gedaan,
Met veel pijn als gevolg.
Je kon het even niet meer aan,
En moest steken laten vallen.
Je moest stoppen met je dingen,
Omdat ik ergens goed in was.
Je werd achtergelaten,
In een hoekje weggeduwd.
Buiten gesloten en vergeten,
Alsof je al die jaren niks had betekend.
Je was niks meer,
Maar niet omdat ik dat wilde.
Overal had ik kritiek op,
Maar dat kwam niet vanuit mij.
Ik wilde je weer helpen,
Er weer voor je zijn.
Je niet meer in de kou laten staan,
Maar je geven wat je nodig had.
Daar was je blij mee,
En je kreeg weer wat kleur.
Je hebt goede en slechte tijden mee gemaakt,
En jij voelt het ook:
De slechte tijden komen weer terug,
Het begint weer van voor af aan.
Je hebt de eerste strijd geleverd,
En je hebt bewezen dat je sterk bent.
Maar ben je sterk genoeg om samen met mij,
Mezelf te overleven?
Geef een reactie