Eten, dat is het enige waar het in mijn hoofd om gaat.
Sommige mensen begrijpen niet waarom ik mijn lichaam zo schaad.
Ik vind het niet leuk om zoveel te eten.
Volgens mij lijkt het meer op vreten.
Volgens de dokters is mijn gewicht veel te laag
en gaat het bijkomen veel te traag.
De laatste kom ik regelmatig wat bij,
maar eigenlijk ben ik dan niet echt blij…
Braken, dat heb ik nooit gedaan.
Misschien had ik hier anders wel niet meer gestaan.
Als ik alleen ben, heb ik soms verdriet.
Je kan er toch niets aan doen dat je jezelf helemaal anders ziet?!
Ik heb de laatste tijd heel wat verzwegen.
En ik zocht smoesjes om me niet te laten wegen.
Ik heb veel geheimen onthuld.
Eigenlijk is dit allemaal mijn eigen schuld.
Ik mag nu amper bewegen.
Ik ben kwaad op mezelf dat ik mijn eetprobleem zo lang heb verzwegen.
Ik hield zo van paardrijden, lopen en fietsen.
Maar dat mag niet meer dus nu zit ik de hele tijd te nietsen…
Soms zou ik willen dat een mens geen eten nodig heeft
en dat je zonder voedsel overleeft.
Ik heb vaak een raar gevoel in mijn buik
en ik word soms angstig als ik eten ruik.
Bij de gedachte aan eten word ik soms bang.
Waarom duurt genezen toch zo lang?
Als ik niet dik genoeg ben, mag ik niet mee op reis.
Dan wordt mijn vakantie vast heel somber en grijs.
Ik vecht tegen “het stemmetje” in mijn hoofd,
dat een deel van mijn leven gewoon heeft weggeroofd.
Ik heb het gevoel dat ik volgepropt word met eten,
en die gedachte kan ik niet zomaar vergeten.
Om dik te worden ben ik heel erg bang.
En de weg die ik nog moet volgen is nog heel erg lang.
Ze controleren me constant,
dat vind ik helemaal niet plezant.
Maar het is beter voor mij.
En dat maakt me dan toch een beetje blij.
Dit is de reden waarvoor ik vecht:
Ik wil beter worden, echt!!!
Ik wil zo graag mijn oude leven weer terug.
Maar daarvoor moet ik verzwaren, en wel vlug.
Ik besef dat ik mijn familie en vrienden veel heb aangedaan
en ik ben blij dat ze nu volledig achter me staan.
Het zal me lukken, ja dat moet.
Hopelijk komt alles weer goed.
Ik moet nu hopen dat mijn gewicht gestegen is,
zoniet, dan loopt het mis.
Want dan moet ik naar de kliniek.
Ik weet het, ik ben ziek…
Hélène
Geef een reactie