Ik schaam me voor wat ik eet

‘Ik schaam me voor wat ik eet. Ik durf hierdoor niet goed in het openbaar te eten of samen met anderen te eten. Ik ben altijd bang dat mensen vinden dat ik te veel, te vet of te ongezond eet.’ Herken je dit? Uit Brits onderzoek blijkt dat veel vrouwen zich niet alleen schamen voor hun gewicht, maar ook voor wat ze eten.

Door deze schaamte liegen miljoenen Britse vrouwen over hun gewicht en voedselinname. Ze eten in het geheim en durven niet aan vrienden of familie te vertellen hoeveel ze eten, met name niet waneer het gaat om eetbuien. Volgens de onderzoekers zorgen met name gevoelens van stress, verveling en somberheid voor overmatig eten.

Drie kwart van de Britse vrouwen zegt dat ze zich regelmatig schaamt voor hoeveel ze eet. Zo’n 60 procent van de ondervraagde vrouwen geeft aan regelmatig te liegen over hoeveel ze heeft gegeten. Bijna de helft snackt stiekem en meer dan 25 procent geeft toe last te hebben van eetbuien. Bij vrouwen onder de 25 is dit zelfs 30 procent.

Gemiddeld denkt een vrouw 12 keer per dag aan eten. Vrouwen onder de 25 denken echter ruim 2 keer zo vaak aan eten als vrouwen van 55 en ouder.

Ik weet nog goed dat ik me, toen ik nog een eetstooris had, vreselijk schaamde voor wat ik at. In de periode dat ik anorexia had, schaamde ik me voor alles wat ik at. Ik had het idee dat er van me verwacht werd dat ik heel weinig at, dus ieder koekje, broodje of hapje avondeten voelde aan als te veel. Ik voelde me dan een faker, iemand dit zich aanstelde en eigenlijk geen anorexia had. Als je anorexia had, at je immers toch alleen maar sla, crackers en appels? Ik hoorde eten niet lekker te vinden, toch? Onzin natuurlijk, maar ja… Ik schaamde me niet alleen naar mijn omgeving voor wat ik at, maar ook naar mezelf. Als ik in mijn ogen te veel had gegeten, schaamde ik me ervoor dat ik me had laten gaan en zogenaamd zo zwak was.

Toen ik last had van boulimia en grote eetbuien had, schaamde ik me nog meer. Hoe kon ik nou zo vies veel eten? Niemand zou nog geloven dat ik een eetstoornis had of moeite had met eten als ze wisten dat ik soms zulke enorme hoeveelheden junkfood naar binnen werkte. Walgelijk was ik! Ik schaamde me kapot. Gelukkig is dat inmiddels wel anders en kan ik oprecht zeggen dat ik houd van eten en me er zeker niet meer voor schaam.

Bron: guardian.co.uk

Hoe is dat bij jou?
Schaam jij je voor wat je eet?

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

47 reacties op “Ik schaam me voor wat ik eet”

  1. Ja, ik schaam me altijd kapot met wat ik eet, zeker tegenover m’n vriendinnen..

  2. Herkenbaar! Tijdens het opbouwen van mijn eetlijst kwam regelmatig voor dat mensen me na lange tijd weer zagen eten en opgetogen zeiden: ‘Fijn dat je weer helemaal beter bent!’ Terwijl dat in werkelijkheid nog een heuse strijd bleek te zijn

  3. Inderdaad heel herkenbaar: ik schaam me als ik “normaal” eet, omdat mensen me dan voor mijn gevoel niet meer serieus zullen nemen, omdat ik me dan lijk aan te stellen (“het valt allemaal nog wel mee…”).

  4. Voor mij gelukkig niet herkenbaar! Ik schaamde me eerder, omdat ik een eetstoornis heb/had, dan dat ik ‘volgens de anorexia te veel at’.
    Ik wist altijd maar al te goed dat ik te weinig at en dat zeggen vrienden, klasgenoten, familie etc. ook, dus waarom zou ik me schamen? Mensen zijn alleen maar blij als je wat meer durf te eten en dat vond ik juist héél fijn! 🙂

  5. Altijd 🙁

  6. Heel herkenbaar. Vooral ‘ik had het idee alsof er van mij verwacht werd dat ik heel weinig at’ en ‘iemand met anorexia eet toch alleen maar sla, crackers en appels?’ Dat is helemaal niet zo, maar toch blijft dat beeld in mijn hoofd zitten. Dus ja heel herkenbaar helaas.

  7. Ik heb altijd een soort bewijs-drang. ‘Kijk dan wat ik allemaal eet, KIJK DAANNNNN’!
    Tegenovergesteld dus..maar net zo vervelend.

  8. Zo herkenbaar! Toen ik voor de eerste keer weer wat te eten mee naar school nam durfde ik het echt niet waar iedereen bij was op te eten. Ik was zo bang dat iedereen dacht dat ik me altijd had aangesteld. Nu heb ik dat nog steeds wel, maar vooral als ik bijvoorbeeld een keer een nootje ofzo probeer te eten.
    Terwijl ik eigenlijk degene ben die kijkt naar wat anderen allemaal eten en in mijn hoofd bereken hoeveel calorieën hun lunch etc. bevat

  9. Altijd. Als ik een broodje ham eet, wordt er gedacht dat ik te weinig of ongezond eet. Maar bij een broodje hagelslag denk ik al heel snel dat anderen denken ‘Daarom is zij zo dik. Die eet alleen maar hagelslag’ en zo gaat het de hele dag door. Zeker van mijn eetbuien. Daar weet niemand vanaf.

  10. Ik herken me hier zo goed in. Er is alleen nooit gezegt dat ik een eetstoonis heb.. 2 jaar geleden at ik heel weinig en gebruikte pillen.. nu eet ik veel te veel en kan ik daar niet mee stoppen

  11. Ik schaam me meer als ik niet eet..

  12. Heel herkenbaar. Zeker als er enorm veel vet of suiker in zit. Als ik het dan in mijn mond stop, gaat er echt een golf van walging door mijn lichaam. ):

  13. ik schaam me ook heel erg, vaak.

  14. Wauw. Een en al herkenning :’)
    Maar oke, ik probeer “gewoon” te eten bij vrienden die er vanaf weten. En ik heb een lieve vriendin die zegt dat ik gewoon wel en niet bij dr mag eten, ze pusht me niet en dan schaam ik me ook minder snel voor wat ik eet, gelukkig! (:

  15. Haha ik dacht dat ik raar ben, dat ik me daarvoor schaam.
    Dit is ook de reden dat ik nooit meer eten mee naar school neem.
    Anders zou ik best een keer een broodje daar willen eten, maar iedereen is het nou eenmaal gewend, en daarom durf ik het echt niet. :3

  16. Herkenbaar, maar eigenlijk schaam ik me meer als ik juist heel gezond eet,ik heb bijvoorbeeld altijd komkommer en tomaat op mijn brood en ik ben bang dat mensen dan denken van ‘hey daar heb je r. weer, nog lang niet genezen van haar eetstoornis’. en zo eet ik nog veel meer gezonde dingen waar niemand iets vanaf weet (behalve mijn familie dan) omdat ik me ervoor schaam.

  17. herkenning
    ik eet nooit aan tafel maar uit de ijskast zodat niemand het ziet
    zet dan ook nog het alarm van de ijskast uit

  18. Heel herkenbaar!

  19. ZEER HERKENBAAR!!!

  20. Heel herkenbaar,
    als ik nog heel diep in men eetstoornis zat had ik dat ook wel, maar nu veel meer omdat ik terug mee eet en dat in mijn ogen veel is ‘wat moeten ze wel niet denken?’
    Als ik bij mijn vriend ben lukt het me best ok.
    Op school neem ik wel lunch mee, maar elke keer schaam ik me dood en is het vechten om netjes door te eten. Moeilijke kwestie.
    Ik hoop dat het weggaat en ik normaal kan gaan eten bij anderen 🙂
    x

  21. Herkenbaar inderdaad!
    Ik heb best wel veel ondergewicht. Alleen ik heb ook best een gestructureerd eetpatroon. Ik eet dan niet mega veel, maar wel verdeeld over de dag kleine porties. Dus dan voel ik me soms een dikke vreetzak.
    Ik heb ook wel eens opmerkingen gehad van een studiegenootje:’hoe doe je dat toch, zo dun blijven en toch ZOVEEL eten’.
    En dan at ik 2 boterhammen ofzo.. Dan ga ik altijd heel erg twijfelen aan mezelf en mijn probleem.

    Soms heb ik ook het gevoel dat ik niet iets lekkers of iets ‘slechts’ mag eten. Dat doe ik dan ook liever thuis. Bijvoorbeeld ijs of een grote koek of chocolade.

    Mijn vaders vriendin zei eerder ook wel eens rare dingen als ik een stukje chocolade at ofzo. Oh pas maar op, daar wordt je dik van hoor!! zulke dingen. En dat vond zij zogenaamd grappig ofzo denk ik.. Naja ik eet nog steeds niet graag in haar bij zijn.

  22. eng, want=herkenbaar
    as woensdag moet ik me bewijzen, een hele dag weg met school en dan zal ik wel MOETEN, zijn de hele dag bezig en dan kan ik alle energie gebruiken….

  23. heel herkenbaar,
    zeker dat stukje met eten alleen enzo, en dat ze zeggen van het weinig eten, en wat je dan eet dat dan te veel is. nu ik een soort van hulp heb, eet ik alleen maar minder.

    liefs xx

  24. dit is ook exact waarom het bij mij nooit werkte om een eetdagboekje bij te houden om dat nadien met de huisarts of dietist ofzo te bespreken. ik schaamde me zo hard dat ik zelfs tegenover mezelf het niet kon laten staan, laat staan dat dan ook nog eens ‘opbiechten’ aan een ander…

  25. Dit is inderdaad erg herkenbaar. Wel fijn om te lezen dat heel veel er last van hebben. Ik vind het heel moeilijk omdat ik bang ben voor de reacties en dat ze gaan denken dat ik me aanstel. Eet het liefste ook alleen.

  26. Dit is heel erg herkenbaar voor mij.
    Iedere hap wat ik nam schaam ik mij ervoor.
    Dit is voor mij iedere dag een strijd voor mij.

  27. Ik heb dat niet alleen met eten, maar ook met drinken heel ergs. Zelfs als iemand trakteert sla ik het af, hoevaak ik mezelf daar al wel niet mee voor paal heb gezet zeg..

  28. Dit is zo herkenbaar! Ik schaam me ook zo voor wat ik eet (bang idd dat mensen me een faker vinden) dat ik altijd lieg over wat ik eet/heb gegeten!! Bij sommige mensen laat ik dingen weg en bij andere mensen verzin ik er wat dingen bij.
    Dit doe ik ook over mijn gewicht. Zo stom eigenlijk! 🙁

  29. Ik vind het ook herkenbaar, maar meer op de manier dat ik wel eens verhalen hoor. Zo zaten we een aantal weken geleden bij Latijn en toen vroeg het meisje naast mij aan de jongen achter mij hoeveel boterhammen diegene wel niet op een dag at. Toen zei hij acht, waarop ze zei dat als zij dat zou doen dan helemaal tonnetje rond zou worden. Toen zei ik dat ik ook 8 boterhammen at, waarop zij reageerde met : ‘Ja maar bij jou is het anders. En daarbij eet ik natuurlijk ook nog tussendoor allemaal lekkers enzo. ‘ Waarop ik dacht: ja maar dat doe ik ook??
    En ja dat is best wel irritant en dan hebben veel meiden bij mij het op sschool ook nog over iedere dag 1 tot 2 keer sporten en afvallen en gezond eten => lastig!

  30. @NoahJulia: Ik snap die opmerking van dat meisje wel, want de meeste meiden hebben geen 8 boterhammen nodig. Ik zou ook tonnetje rond worden als ik dat dagelijks at 😉 Ik kan haar opmerking ook wel goed plaatsen. Voor jou is dat ook anders, omdat je waarschijnlijk aan moet komen en veel nodig hebt.

    Ik herken het ook wel. Maar ik merk ook dat vriendinnen e.d. denken dat het wel meevalt met mijn eetstoornis als ze mij zien eten. Zelfs na 7 jaar denken ze dat nog. Zeer frustrerend.

  31. Ik eet nu al bijna 3 jaar niet meer in het bijzijn van bekenden. Tijdens opnames moet ik wel eten met anderen. En tijden dat er controle op mijn eten moest zijn had ik ook geen andere keuze.
    Maar daarnaast hebben alleen mijn ouders en broer me zien eten. Ik durf ook echt niet meer met anderen te eten en ik geloof ook niet dat die durf echt nog terug gaat komen. Ik heb me er bij neergelegd en vind het wel prima zo.

  32. @jelle Nou eerlijk gezegd. Toen ik niet meer aan hoefde te komen at ik nog steeds 6-7 boterhammen. Dus…..

  33. Wat een herkenbaar, openhartig stuk
    Vooral het stukje dat je denkt dat je omgeving verwacht dat je niet of nauwelijks eet omdat je een ES heb, en als je dan wel eet dat het dan beter met je gaat. Jammer genoeg gaat een ES iets verder dan dat. Was het maar zo simpel.
    Maar echt heel herkenbaar.
    Stom eigenlijk hea, dat we ons zo schamen voor iets wat zo natuurlijk is. Ik bedoel, ademen is toch ook 1 van de levensbehoefte en daar schaamt niemand zich voor.

  34. Heel herkenbaar stuk! ik voel me vaak een nep anorect! >< al is dat onzin natuurlijk... dat weet k wel diep vanbinnen maar toch.... die schaamte rondom eten 🙁 en dat iedereen maar lijkt te verwachten dat je zo weinig eet.....

  35. Ik wilde juist hoe dan ook voorkomen dat mensen zouden denken dat ik anorexia zou hebben. Ik had er alles voor over om ‘normaal’ te eten tussen de anderen.. maar zo makkelijk bleek dat vaak nog niet 😉

  36. Ik schaamde me eerst ook als ik at, maar nu niet meer. Omdat ik weet dat ik niks heb om me voor te schamen. Ik heb een normaal eetpatroon nu en ik eet veel gezond en normale porties van de ´ongezonde´ dingen. Dus ja, waarvoor zou ik nog schamen 🙂

  37. Juist niet bij mij. Een tijd terug wel hoor. Maar nu moet ik best veel eten om niet af te vallen. Ik ben alleen maar een soort van “trots” dat ik zoveel kan eten zonder ervan aan te komen. Ook een beetje raar, maar toch.

  38. heel herkenbaar! als ik iet eet wat ongezond is, schaam ik me heel erg. en dan zie ik mijn klasgenoten me aanstaren en dan durf ik niet meer te eten.. Maar ik ben nu aan het leren om te denken: lekker puh, ik heb lekker eten en jullie moeten gewoon brood eten! 🙂

  39. Voor mij geldt dit helemaal niet … ben eigenlijk heel trots op het feit dat ik normaal eet, zonder eetgestoord gedrag. Dat ik eindelijk weer kan genieten. Ik zou het wel aan iedereen willen laten zien, zo blij ben ik ermee 🙂

  40. @ Roos: Wauw! Gefeliciteerd, klinkt heel sterk, Goed van je zeg, show the world who you are!!

  41. Ten tijde van mijn dieptepunt en zelfs lang daarna nog, had ik dit idd ook. Schaamte wanneer ik at. Inmiddels zijn die gevoelens al sterk afgenomen, al ervaar ik wel nog veel negatieve gedachten bij eerder ‘verboden’ voedsel zoals gefrituurd eten, snoep, koeken, … etc.

  42. Ik herken mezelf hier heel erg in, ik eet soms wel in het bijzijn van anderen en dan zeg ik tegen mezelf: ‘Jij hebt echt geen eetstoornis, als je die wel had, zou je niet eten. Je stelt je aan.’. Ik voel dat mensen me raar aankijken als ik iets eet, daarom liever niets 🙁

  43. Ik schaam me voor alles wat ik eet. Ik durf niet te eten bij mensen die weten van mijn eetstoornis. Dan schaam ik me zo kapot en voel ik me zo slecht en ongeloofwaardig. Daarom is het ook makkelijker om niet te eten als er mensen bij zijn. Niet alleen bij mensen die het weten maar juist ook bij mensen die het niet weten. Iedereen schijnt het normaal te vinden als je koek, snoep, chips en cola afslaat. Maar tegelijkertijd voel ik me bij de mensen die er wel van weten heel schuldig als ik niet eet. Want het doet ze zo’n pijn…

  44. heel herkenbaar, ik schaam me niet zo zeer meer voor wat ik normaal eet. Maar ben wel heel erg bewust van als andere mensen naar mij kijken. Waar ik mij wel erg voor schaam is het voedsel tijdens de eetbuien die ik naar binnen werk…
    vanmiddag nog muffins gemaakt voor het afscheidfeestje van mijn dochtertje op het kinderdagverblijf (ze wordt donderdag 4 jaar) en dan zijn er een paar over, heb er 4 achterover gedrukt. De rest maar in een zakje in de kast want als mijn vriend vanavond thuis komt gaat hij ze zoeken want hij weet dat ik er meer heb gemaakt dan alleen degene voor de traktatie morgen…
    Ik vind dit verschrikkelijk……

  45. Me too, ik heb altijd het gevoel dat ik meer eet dan anderen, soms is dat ook echt zo, of als ik eet en anderen niet omdat die ander op een ander moment eet ofzo, dan schaam ik me en denk ik dat mensen vinden dat ik veel eet of ongezond eet. Zelfs bij mn vriend heb ik dat, zo frustrerend soms. Ook al eet ik nu wel best normaal, dan is het dus nog steeds niet zonder frustraties en dan vind ik het zelf niet erg dat ik een lekkere american pizza eet maar omdat mn vriend daar dan niet van houd dan schaam ik me, belachelijk eigenlijk.

  46. Je dit herken ik ook heel erg bij mezelf… Heb er zelf heel erg last van als ik iets eet, eet ik het liefst alleen.. En mijn controle over weinig eten is al zo sterk aanwezig, en dan eet ik ook nog is het liefst alleen…..

  47. Ik heb hier zelf super veel last van. Ik zit nu in het 1ste op de middelbare school en ik neem nooit meer lunch mee. Op de bassischool durfde ik altijd te eten tot aan het midden groep 8. Ik durfde mijn broodtrommel niet meer open te doen dus ik pakte snel een boterham eruit. En nu durf ik gewoon niks meer te eten op school omdat ik bang ben dat mensen me gaan beoordelen op wat ik eet (De hoeveelheid). Als ik uiteten ga dan probeer ik zo minmogelijk te bestelen en familie of vrienden moeten mij altijd helpen kiezen. Mijn moeder weet niet dat ik hier last van heb dus maakt het mij nog moeilijker. Meestal gebruik ik als smoes dat ik buikpijn heb zodat ik niet hoe te eten.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *