Het begon toen ik vier was, ik werd nooit geaccepteerd. Ik was altijd ‘te dik en te lelijk’ om mee te doen met spelletjes. In het begin geloofde ik het niet, maar na een paar maanden geloofde ik het steeds meer, en werd ik steeds onzekerder.
Ik kan me nog herinneren dat ik toen ik 5 was, voor de spiegel stond, en aan mijn moeder vroeg of ik dik was. Ze zei dat ik een beetje stevig was, maar dat dat zo hoorde. Ik geloofde haar toen al niet. Door de jaren heen werd ik nog steeds gepest, soms zelfs zo erg dat ze me in elkaar sloegen, en bedreigden. Ik fietste nooit zonder te huilen en te bidden naar huis.
Het ging slecht met me, tot ik verhuisde. Ik ging naar een nieuwe school, daar ontmoette ik veel nieuwe mensen, en een paar geweldige vriendinnen. Dat was nieuw voor me, want vriendinnen had ik nooit gehad. Maar tot mijn spijt werd ik toch steeds meer gepest. ###
Toen ik op mijn 12de eindelijk in de 1ste klas terecht kwam, werd het me teveel. ik had vaak fases dat ik mijn eten wegsmeet, want ik vond mezelf te dik. Het is altijd bij fases gebleven, totdat ik in de 3e klas Pro-ana sites leerde kennen.
Ik begon op het forum te lezen, en het sprak me aan. Ik ben meteen gestopt met ongezonde dingen eten, en de volgende dag at ik heel weinig. Ik sportte heel veel, en loog iedereen voor dat er niks aan de hand was, of dat ik al weer bezig was. Niemand mocht het weten. Doordat niemand het wist, vocht ik alleen. Het deed pijn, en ik wist niet wat ik ermee moest, met deze emoties. Ik begon in mezelf te krassen, zo diep dat mn littekens nog goed zichtbaar zijn.
Een paar weken geleden ging ik weer naar dat Christelijke kamp, waar ik mijn vriendje en mijn vrienden allemaal weer zou zien. Ik zag ertegenop, want ik vond mezelf nog steeds te dik. Maar toen realiseerde ik me, dat het voelde alsof het hele afgelopen jaar een zwart gat in mijn geheugen was. Ik had niet geleefd, zo voelde het.
Ik realiseerde me toen pas dat ik helemaal niet dun hoef te zijn. Ik ben gemaakt naar God’s beeld, ik ben zijn kind, zijn creatie, en ik ben goed zoals ik ben. Mijn relatie met God was verwaterd, en ik voelde me schuldig, maar wist dat ik niet tot hem kon komen met alles wat dit jaar was gebeurd.
Iemand is voor me gaan bidden, en ik ben op dat kamp meteen naar een psycholoog gegaan. Mijn vriendje ging mee, hij heeft me heel erg geholpen in deze tijd. Nu ben ik weer terug, hier thuis, en lijkt het alsof alles weer terug bij af is. Ik voel me schuldig. Ik ben opzoek naar hulp, maar de wachtlijsten lijken eindeloos.
Als je wilt afvallen: ga alsjeblieft niet naar Pro-ana sites, het kan je leven verpesten, het kan je vriendschappen verpesten, het kan alles verpesten.
Geef een reactie