Het is vroeg in de morgen, de wekker gaat aan.
Ik schuif uit mijn bed en probeer te gaan staan.
Het draait voor mijn ogen en voorovergebogen
denk ik, wat heb ik nu weer gedaan?
Men vraagt: Waarom gaat het nu weer zo slecht?
Na zo’n lang en moeilijk gevecht?
“IK BEN VEEL TE DIK!” schreeuw ik na een luide snik.
“Dat heb ik al zo vaak gezegd!”
Maar meis, je bent nu o zo mager!
Stop er nou eens mee!
Maar ik wil mijn gewicht nòg lager…
Tegen calorieën zeg ik nee.
Dan zegt iemand tegen mij:
wat ben je toch een mooie meid!
Dan ren ik maar hard weg,
ik moet die tranen kwijt.
Ik wil er niet mooi uitzien,
dat betekent: ik ben dik.
Er moet af nog zo’n kilo of tien en misschien…
Fluister ik…
Misschien ben ik dan niet meer dik…
Lotte Cleffken
Geef een reactie