Hoe ga jij om met tegenslagen?

Iedereen krijgt in zijn leven te maken met situaties die moeilijk, verdrietig, onverwacht of teleurstellend zijn. Omgaan met tegenslagen is voor iedereen moeilijk, als je een eetstoornis hebt heb je vaak je eigen manier gevonden om dit niet of in mindere mate te hoeven voelen. En als je weet dat niet eten, of juist een eetbui en braken helpt, zoals een paracetamolletje tegen de hoofdpijn, is het heel lastig om hier niet naar (terug) te grijpen.

De drang om het op het eten af te reageren kan lang na je eetstoornis blijven bestaan. Dit is vervelend, maar helemaal niet gek. Je hebt het tenslotte een lange tijd op die manier gedaan, het gevoel (de drang) om te stoppen met eten of een eetbui te hebben is niet iets wat je kunt afleren, wat je ermee doet wel! De daadwerkelijke handeling…

Als je hersteld bent van een eetstoornis moet je nieuwe manieren vinden om hiermee om te leren gaan. Want het afreageren op het eten is geen optie meer. In de behandeling is er waarschijnlijk veel aandacht besteed aan de alternatieven om op een gezondere manier om te gaan met verschillende moeilijke situaties.

Voor iedereen is het verschillend wat helpt. Hier zijn een aantal mogelijkheden:

Praat erover, en is er even niemand binnen handbereik, bel iemand waarbij je je verhaal even kwijt kunt. Schrijf het op, tijdens het schrijven kun je je gedachten wat ordenen. Het mooie van schrijven is dat wanneer het op papier staat je het in je hoofd makkelijker los kunt laten.

Als je erg boos bent heb je vaak eerst een explosieve fysieke ontlading nodig voor je kunt praten, zonde om met je servies te smijten, dus is misschien even in je kussen stompen, de deur hard dicht gooien, de trap op stampen een beter alternatief.

Huilen! Huilen lucht vaak echt op, laat de tranen maar even komen, als je goed bent uitgehuild is er wat ruimte om je gedachten een beetje op orde te krijgen. Ga even weg uit de situatie. Een andere ruimte of naar buiten, wie weet staat er een grote boom om even tegenaan te schoppen. En anders kan de wind langs je gezicht ook prettig zijn.

Het allerbelangrijkste… wat je ook voelt. Accepteren dat het er is, en jezelf toestaan dat het er mag zijn is het beste recept! Het is niet nodig om je gevoel direct op te lossen, pas als je merkt dat je erin blijft hangen en er niet mee uit de voeten kunt is het vroeg genoeg om er iets mee te doen.

Door: Maureen

Wat helpt jou?

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

13 reacties op “Hoe ga jij om met tegenslagen?”

  1. Ik zorg nog steeds voor de leegte in mijn hoofd op dat moment.
    Maar als het mij wel lukt, dan ga ik wandelen of even naar de winkel om mij op iets anders te concentreren.
    Huilen helpt me niet echt.

  2. Ik wou dat ik kon huilen, ik geloof dat dit me vaak heel erg zou opluchten, maar de tranen komen bij mij nooit 🙁
    Er is op het moment niet echt iets wat mij helpt.. Ik ben nog op zoek naar iets wat mij kan helpen, praten helpt wel even, maar ik kom niet echt uit een omgeving waar het ok is om over je verdriet te praten, dus dat maakt het al lastig..
    Het blijft moeilijk om iets te vinden waardoor je het een plek kunt geven en het kunt accepteren!

  3. Iemand zei eens, take your loss….neem je verlies(van de tegenslag etc.)en ga verder…owh…ok.
    Dit helpt mij wel..vooral op de langere termijn.
    Is wel mooi hoe het geschetst wordt btw, vwb: eetdrang kun je niet stoppen, handeling wel, dat is idd. zo. Die zin alleen helpt al, vind ik. Ga je sneller tegen jezelf zeggen, ok..: eetdrang en vervolgens na ja, laat maar zijn dan en verder niets ermee doen, lekker puh!

  4. huilen, dat deed ik eerst nooit, maar nu laat ik het toe en het helpt 😉

  5. Inderdaad huilen…. ik ging naar een mariakappelletje niet omdat ik nou zo gelovig ben, maar de rust en stilte en achtergrond muziek deed me voor het eerst weer huilen. En nu komt het daar makkelijker als ik dus behoefte heb om te huilen ga ik daarheen of (zo ontdekte ik vandaag) wordt het weer eens tijd serieus naar muziek te gaan luisteren.
    Ik heb mijn hele leven muziek gemaakt en geluisterd. Maar sinds de ES steeds minder. Alles opgegeven! Maar af en toe als ik het niet in de gaten heb overvalt een liedje me en raakt me heel diep van binnen……

  6. Ik kan ook nooit huilen .. om mijn eetstoornis of zo .. Alleen als ik boos ben, dan komt alles er uit. Maar dat komt niet zo vaak voor. Maar het lucht zo op ..

  7. Ik vind het lastig om te gaan met tegenslagen. Vooral nu ik al een tijdje weer alleen woon (relatie die over is) is het heel erg lastig. Ik zoek niet zo snel mensen op om mee te praten als ik ergens heel erg mee zit/verdrietig ben. Af en toe bel ik mijn ouders, maar die wil ik ook niet lastig vallen. Ik schrijf niet meer. Dat deed ik eerst wel. Maar het is erg genant om je eigen verhalen terug te lezen en het werkt daardoor averechts. Meestal ga ik maar vroeg naar bed, en dan huil ik mezelf in slaap. En de volgende dag probeer ik er wat beters van te maken. Maar het valt niet mee.

  8. Ik kan echt niet met tegenslagen omgaan. Als het niet goed gaat met mijn ep dan blijf ik langer hangen in die tegenslagen.

  9. De natuur ingaan, lekker even fietsen en vooral heel veel foto’s maken.

  10. Ik voelde vaak een huilbui ‘vastzitten’ en dan ging ik of niet eten om het niet te voelen of juist eten om het los te laten komen. Nu kijk ik vaak een zielige animé (teken)film (werkt voor mij beter dan speelfilms om de een of andere reden) en dan komt de huilbui ook wel los! Helpt zeker en inderdaad; de tegenslag accepteren. Soms doorloop ik in mijn hoofd nog wel een eetbui, totdat ik bij het einde ben; dan weet ik weer waarom ik geen eetbuien wil…

  11. Ja inderdaad!
    Toen ik er diep in zat, voedde ik mijn eetstoornis met tegenslagen, bewust. Maar nu ik weer op het goeie pad ben, is het inderdaad erg moeilijk om niet gelijk terug te grijpen op je eetstoornis.

  12. Ik huil zo veel, en praat misschien ook wel te veel over mijn gevoelens als ik me ro voel… Maar zodra ik dat doe, heb ik toch altijd nog een eetbui “nodig” erna, om me beter te voelen. Dat vind ik best raar, dus blijkbaar lost het praten en eruit huilen bij mij niet zoveel op, argh. Zijn er mensen die dat ook hebben?

  13. Hey Romy,
    Je bent niet de enigste als ik mijn ei bij iemand kwijt kan en ook na een huilbui heb ik ook een enorme eetbui je bent dus niet de enigste!!! En ik ook niet

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *